حرف هایی برای نشنیدن
وارد ساختمان شدم، جمعیتی از زنان در سالن نشسته بودند و جز سکوت، چیزی به گوش نمی رسید.
به گزارش ایسنا، به دنبال کسی می گشتم اما نمی دانستم چگونه باید او را پیدا کنم، از هر کسی سوال می کردم تنها نگاهی مبهم تحویلم می داد. داشتم ناامید می شدم تا اینکه صدایی به گوشم رسید: «می توانم کمکتان کنم؟». نشانی فرد مورد نظر را به او دادم و مرا با خود به سمت راه پله های باریکی در سمت چپ سالن برد.
تمام مدت تحصیل حرف های استادانم را متوجه نمی شدم
می خواستم با یکی از افراد موفق ناشنوا گفت وگو کنم. طلیعه توکلی، دانشجوی ترم سه دکترای دانشگاه آزاد گلبهار که در رشته کامپیوتر، گرایش نرم افزار مشغول به تحصیل است و اکنون نیز در هنرستان ناشنوایان دخترانه باقرزاده کار می کند.
از دغدغه هایش پرسیدم و اینکه زندگی در این شرایط به چه نحوی است. با زبان اشاره داستانش را برای من گفت و مترجمی در کنار او برایم ترجمه می کرد.
از ناشنوایان موفقی گفت که در کشور حضور دارند، اما مسئولان هیچ اهمیتی برای آنان قائل نیستند. حتی بورسیه ای برای دانشجویان ناشنوا وجود ندارد. در رابطه با سختی های تحصیل گفت «من در تمام مدت تحصیل حرف های استاد را متوجه نمی شدم و خود به تنهایی بار تحصیل را به دوش کشیدم. هیچ مترجمی وجود نداشت و اساتید دانشگاه نیز هیچ آشنایی به زبان اشاره نداشتند. بسیاری از دانشجویان ناشنوای دیگری که همراه من بودند به دلیل سختی کار انصراف دادند».
برایم عجیب بود، هیچ دانشگاهی برای ناشنوایان وجود ندارد و آنان باید با سختی و به وسیله لب خوانی حرف های دیگران را متوجه شوند. همچنین هزینه های تحصیل نیز برای آنان به مشکلی جدی تبدیل شده، زیرا بار هزینه آنان به دوش خانواده است و شرایط اشتغالشان نیز دشوارتر از بقیه است. همچنین آن عده از ناشنوایان که نتوانند خود را با محیط بیرونی تطبیق دهند، مجبور به خانه نشینی می شوند.
خبرنگاران زیادی آمده و رفته اند، اما گوش هیچ کس بدهکار نیست
از تصمیم سازمان بهزیستی برای حذف شهریه برای دانشجویان ناشنوا و بدقولی آنان در اجرای آن گلایه کرد و گفت: «بهزیستی برای شهریه ها هیچ کمکی به ما نمی کند و علت آن را به نداشتن بودجه ربط می دهد. همچنین مزایای شغلی برای دانشجویان موفق وجود ندارد. علاوه بر آن یک قانون سه درصدی برای حمایت از حقوق ناشنوایان در زمان استخدام وجود دارد که اجرایی نمی شود. هرساله به مشکلات ما اضافه می شود و تا کنون خبرنگاران زیادی به این مکان مراجعه کرده اند و مشکلات ما را بیان کرده اند، اما تا کنون هیچ سودی نداشته است.
آرزو دارم مجموعه ورزشی مستقلی برای ناشنوایان ساخته شود
به سراغ ناشنوای دیگری رفتم. رسول طالبی، عضو هیئت مدیره کانون جوانان خراسان رضوی و مربی کشتی فرنگی ناشنوایان است. زبان اشاره را در جمع ناشنوایان یاد گرفته بود و به وسیله آن به دوستان ناشنوای خود مهارت های ورزشی را آموزش می داد.
او گفت: «از زمان کودکی کشتی می گرفتم و چندین بار در مسابقات به عنوان مربی شرکت کردم. در مسابقات آموزش و پرورش استثنایی در سطح کشور به عنوان مربی و سرپرست تیم به مسابقات اعزام شدم».
برایم عجیب بود که مسابقاتی برای ناشنوایان وجود دارد؛ زیرا تا کنون برنامه ای در این زمینه از تلویزیون پخش نشده بود و زمانی که این موضوع را با رسول طالبی مطرح کردم، خود او نیز به آن اشاره کرد و گفت «مسابقات ما به صورت زنده از صداوسیما بخش نمی شود و از بی توجهی مسئولان به خود، رنج می بریم. ما هم دوست داریم مانند افراد پارالمپیک در مسابقات جهانی شرکت کنیم». یکی از آرزوهای رسول طالبی، داشتن یک مجموعه ورزشی مستقل برای ناشنوایان بود.
سهم ما از شهر حتی یک بنر نیست
مدیرعامل و رئیس هئیت مدیره کانون ناشنوایان خراسان رضوی با بیان اینکه «سهم ما از شهر حتی به اندازه یک بنر نیست»، گفت: یکی از گلایه های ما این است که برای روز جهانی ناشنوایان هیچ اقدام و بنری در خصوص تبریک این روز در سطح شهر دیده نمی شود.
معصومه ترابی مقدم در گفت وگو با ایسنا، در خصوص روز جهانی ناشنوایان و مشکلات آن ها اظهار کرد: کانون ناشنوایان از سال ۱۳۶۵ تاسیس شده است. در استان خراسان رضوی ۱۵ هزار ناشنوا وکم شنوا وجود دارد و کانون ناشنوایان خراسان رضوی حدود ۴ هزار نفر عضو اصلی، وابسته و افتخاری دارد. این کانون در امور اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، مشاوره های قبل و بعد ازدواج، امور قضایی و سامانه اعزام مترجم برای ناشنوایان خدمات ارائه می دهد.
سامانه اعزام مترجم برای ناشنوایان راه اندازی شده است
وی افزود: چهار سال گذشته، برای اولین بار در خراسان رضوی سامانه اعزام مترجم برای ناشنوایان با همکاری سازمان بهزیستی خراسان رضوی به صورت رایگان و شبانه روزی راه اندازی شد. استفاده از این سامانه به این گونه است که افراد ناشنوا پیامکی مبنی بر نیاز خود به مترجم ارسال می کنند و کانون نیز در روز مقرر برای آن ها مترجم می فرستد.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی بیان کرد: زبان اشاره اولین بار توسط مرحوم باغچه بان آموزش داده شد. ما باید قدردان ایشان باشیم، زیرا لب خوانی برای ناشنوایان بسیار سخت بوده و زبان اشاره فهم مسائل را برای ما آسان کرده است.
سازمان ها و ارگان های دولتی باید زبان اشاره را به رسمیت بشناسند
ترابی مقدم عنوان کرد: سازمان ها و ارگان های دولتی باید زبان اشاره را به رسمیت بشناسند و کارکنان نیروی انتظامی و امور قضایی نیز باید این زبان را یاد بگیرند تا بتوانند با ناشنوایان ارتباط برقرار کنند و کارهای آن ها را پیگیری کنند. از پدران و مادران خواهشمندم فرزندان ناشنوا و کم شنوای خود را وارد اجتماع کنند و سطح آگاهی آن ها را افزایش دهند.
معضل اصلی ناشنوایان اشتغال و عدم اعتماد کارفرمایان به آن هاست
وی تاکید کرد: معضل اصلی ناشنوایان اشتغال و عدم اعتماد کارفرمایان به آن هاست. ناشنوایان نمی توانند به راحتی وارد بازار کار شوند و نبود شغل، ازدواج را برای آن ها دشوار کرده است.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی ادامه داد: تعداد محدودی از ناشنوایان وارد بازار کار می شوند که متاسفانه حقوق بسیار کمی دریافت می کنند که با توجه به گرانی پاسخگوی هیچ کدام از نیازهای آنان نیست. در حال حاضر ما باید برای تامین شغل ناشنوایان منتظر دفاتر کاریابی باشیم تا با ما تماس بگیرند و ما نیز افراد واجد شرایط را معرفی کنیم.
مهم ترین مشکل ناشنوایان تامین هزینه سمعک است
ترابی مقدم تاکید کرد: مهم ترین مشکل ناشنوایان تامین هزینه سمعک است. با وجود تحریم ها این هزینه افزایش پیدا کرده و درحال حاضر، قیمت سمعک بالغ بر ۸ میلیون تومان شده است. به عنوان مثال یکی از اعضای انجمن ما حقوقی در حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت می کند و چندین ماه است که نتوانسته هزینه سمعک خود را تامین کند؛ به همین دلیل پسربچه ۱۰ ساله خود را به عنوان شنونده همراه می کند.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: سازمان بهزیستی فقط به دانش آموزان و دانشجویان در حال تحصیل سمعک می دهد و ما برای حل این مشکل در کانون ناشنوایان یک مددکار را مسئول این کار کرده ایم تا پس از تحقیق و اطمینان از شرایط ناشنوایان، با کمک خیرین مقداری از هزینه سمعک و کاشت حلزون را تهیه و مابقی آن از طریق بیمه و خود فرد ناشنوا تامین کند.
وی در خصوص خدمات به ناشنوایان از طرف کانون ناشنوایان اظهار کرد: همچنین چند درصد تخفیف از طرف کانون به خدماتی چون دندان پزشکی، چشم پزشکی، درمانی، بهداشتی، سونوگرافی و … به ناشنوایان داده می شود.
صداوسیما از زیرنویس زبان اشاره استفاده کند
ترابی مقدم تاکید کرد: یکی از گلایه های ما این است که برای روز جهانی ناشنوایان هیچ اقدام و بنری در خصوص تبریک این روز در سطح شهر دیده نمی شود. همچنین از صداوسیما خواهشمندیم در برنامه های تلویزیونی از زیرنویس زبان اشاره استفاده کنند تا ناشنوایان نیز بتوانند از برنامه ها، سریال ها، برنامه های آموزشی، سخنرانی رهبری و رئیس جمهور استفاده کنند.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی ادامه داد: بارها به صداوسیما نامه داده ایم که افراد نخبه ناشنوا را معرفی کنند، اما متاسفانه تا کنون هیچ پاسخی دریافت نکرده ایم. لایحه حقوق حمایت از معلولان تصویب شده ولی اجرا نشده است. در گذشته آموزش و پرورش تصمیم به حذف زبان اشاره و جایگزینی لب خوانی به جای آن را داشت اما در طی شکایت هایی که انجام شد، توانستیم آموزش زبان اشاره را حفظ کنیم.
وی بیان کرد: سال گذشته شهرداری به کارمندان خود زبان اشاره را آموزش داد، اما متاسفانه فقط یک دوره بود و ادامه نداشت. همچنین از طرف خیرین زمینی در خیابان مجد برای کانون ناشنوایان در نظر گرفته شده و منتظر اتمام پروژه و نقل مکان به آن جا هستیم.
خواستار علائمی به زبان اشاره در ایستگاه های مترو و اتوبوس هستیم
ترابی مقدم افزود: خواستار یک سری تصاویر و علائم به زبان اشاره در ایستگاه های مترو، اتوبوس و خیابان ها هستیم. در این راستا طرحی از کشورهای اروپایی ارائه دادیم که یکی از آن ها طرح بارکد بود که به وسیله آن با اسکن بارکد می توانستیم کلمات را به زبان اشاره تبدیل کنیم، اما هیچ سازمان و ارگانی با ما همکاری نکرد.
انتهای پیام
به گزارش ایسنا، به دنبال کسی می گشتم اما نمی دانستم چگونه باید او را پیدا کنم، از هر کسی سوال می کردم تنها نگاهی مبهم تحویلم می داد. داشتم ناامید می شدم تا اینکه صدایی به گوشم رسید: «می توانم کمکتان کنم؟». نشانی فرد مورد نظر را به او دادم و مرا با خود به سمت راه پله های باریکی در سمت چپ سالن برد.
تمام مدت تحصیل حرف های استادانم را متوجه نمی شدم
می خواستم با یکی از افراد موفق ناشنوا گفت وگو کنم. طلیعه توکلی، دانشجوی ترم سه دکترای دانشگاه آزاد گلبهار که در رشته کامپیوتر، گرایش نرم افزار مشغول به تحصیل است و اکنون نیز در هنرستان ناشنوایان دخترانه باقرزاده کار می کند.
از دغدغه هایش پرسیدم و اینکه زندگی در این شرایط به چه نحوی است. با زبان اشاره داستانش را برای من گفت و مترجمی در کنار او برایم ترجمه می کرد.
از ناشنوایان موفقی گفت که در کشور حضور دارند، اما مسئولان هیچ اهمیتی برای آنان قائل نیستند. حتی بورسیه ای برای دانشجویان ناشنوا وجود ندارد. در رابطه با سختی های تحصیل گفت «من در تمام مدت تحصیل حرف های استاد را متوجه نمی شدم و خود به تنهایی بار تحصیل را به دوش کشیدم. هیچ مترجمی وجود نداشت و اساتید دانشگاه نیز هیچ آشنایی به زبان اشاره نداشتند. بسیاری از دانشجویان ناشنوای دیگری که همراه من بودند به دلیل سختی کار انصراف دادند».
برایم عجیب بود، هیچ دانشگاهی برای ناشنوایان وجود ندارد و آنان باید با سختی و به وسیله لب خوانی حرف های دیگران را متوجه شوند. همچنین هزینه های تحصیل نیز برای آنان به مشکلی جدی تبدیل شده، زیرا بار هزینه آنان به دوش خانواده است و شرایط اشتغالشان نیز دشوارتر از بقیه است. همچنین آن عده از ناشنوایان که نتوانند خود را با محیط بیرونی تطبیق دهند، مجبور به خانه نشینی می شوند.
خبرنگاران زیادی آمده و رفته اند، اما گوش هیچ کس بدهکار نیست
از تصمیم سازمان بهزیستی برای حذف شهریه برای دانشجویان ناشنوا و بدقولی آنان در اجرای آن گلایه کرد و گفت: «بهزیستی برای شهریه ها هیچ کمکی به ما نمی کند و علت آن را به نداشتن بودجه ربط می دهد. همچنین مزایای شغلی برای دانشجویان موفق وجود ندارد. علاوه بر آن یک قانون سه درصدی برای حمایت از حقوق ناشنوایان در زمان استخدام وجود دارد که اجرایی نمی شود. هرساله به مشکلات ما اضافه می شود و تا کنون خبرنگاران زیادی به این مکان مراجعه کرده اند و مشکلات ما را بیان کرده اند، اما تا کنون هیچ سودی نداشته است.
آرزو دارم مجموعه ورزشی مستقلی برای ناشنوایان ساخته شود
به سراغ ناشنوای دیگری رفتم. رسول طالبی، عضو هیئت مدیره کانون جوانان خراسان رضوی و مربی کشتی فرنگی ناشنوایان است. زبان اشاره را در جمع ناشنوایان یاد گرفته بود و به وسیله آن به دوستان ناشنوای خود مهارت های ورزشی را آموزش می داد.
او گفت: «از زمان کودکی کشتی می گرفتم و چندین بار در مسابقات به عنوان مربی شرکت کردم. در مسابقات آموزش و پرورش استثنایی در سطح کشور به عنوان مربی و سرپرست تیم به مسابقات اعزام شدم».
برایم عجیب بود که مسابقاتی برای ناشنوایان وجود دارد؛ زیرا تا کنون برنامه ای در این زمینه از تلویزیون پخش نشده بود و زمانی که این موضوع را با رسول طالبی مطرح کردم، خود او نیز به آن اشاره کرد و گفت «مسابقات ما به صورت زنده از صداوسیما بخش نمی شود و از بی توجهی مسئولان به خود، رنج می بریم. ما هم دوست داریم مانند افراد پارالمپیک در مسابقات جهانی شرکت کنیم». یکی از آرزوهای رسول طالبی، داشتن یک مجموعه ورزشی مستقل برای ناشنوایان بود.
سهم ما از شهر حتی یک بنر نیست
مدیرعامل و رئیس هئیت مدیره کانون ناشنوایان خراسان رضوی با بیان اینکه «سهم ما از شهر حتی به اندازه یک بنر نیست»، گفت: یکی از گلایه های ما این است که برای روز جهانی ناشنوایان هیچ اقدام و بنری در خصوص تبریک این روز در سطح شهر دیده نمی شود.
معصومه ترابی مقدم در گفت وگو با ایسنا، در خصوص روز جهانی ناشنوایان و مشکلات آن ها اظهار کرد: کانون ناشنوایان از سال ۱۳۶۵ تاسیس شده است. در استان خراسان رضوی ۱۵ هزار ناشنوا وکم شنوا وجود دارد و کانون ناشنوایان خراسان رضوی حدود ۴ هزار نفر عضو اصلی، وابسته و افتخاری دارد. این کانون در امور اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، مشاوره های قبل و بعد ازدواج، امور قضایی و سامانه اعزام مترجم برای ناشنوایان خدمات ارائه می دهد.
سامانه اعزام مترجم برای ناشنوایان راه اندازی شده است
وی افزود: چهار سال گذشته، برای اولین بار در خراسان رضوی سامانه اعزام مترجم برای ناشنوایان با همکاری سازمان بهزیستی خراسان رضوی به صورت رایگان و شبانه روزی راه اندازی شد. استفاده از این سامانه به این گونه است که افراد ناشنوا پیامکی مبنی بر نیاز خود به مترجم ارسال می کنند و کانون نیز در روز مقرر برای آن ها مترجم می فرستد.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی بیان کرد: زبان اشاره اولین بار توسط مرحوم باغچه بان آموزش داده شد. ما باید قدردان ایشان باشیم، زیرا لب خوانی برای ناشنوایان بسیار سخت بوده و زبان اشاره فهم مسائل را برای ما آسان کرده است.
سازمان ها و ارگان های دولتی باید زبان اشاره را به رسمیت بشناسند
ترابی مقدم عنوان کرد: سازمان ها و ارگان های دولتی باید زبان اشاره را به رسمیت بشناسند و کارکنان نیروی انتظامی و امور قضایی نیز باید این زبان را یاد بگیرند تا بتوانند با ناشنوایان ارتباط برقرار کنند و کارهای آن ها را پیگیری کنند. از پدران و مادران خواهشمندم فرزندان ناشنوا و کم شنوای خود را وارد اجتماع کنند و سطح آگاهی آن ها را افزایش دهند.
معضل اصلی ناشنوایان اشتغال و عدم اعتماد کارفرمایان به آن هاست
وی تاکید کرد: معضل اصلی ناشنوایان اشتغال و عدم اعتماد کارفرمایان به آن هاست. ناشنوایان نمی توانند به راحتی وارد بازار کار شوند و نبود شغل، ازدواج را برای آن ها دشوار کرده است.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی ادامه داد: تعداد محدودی از ناشنوایان وارد بازار کار می شوند که متاسفانه حقوق بسیار کمی دریافت می کنند که با توجه به گرانی پاسخگوی هیچ کدام از نیازهای آنان نیست. در حال حاضر ما باید برای تامین شغل ناشنوایان منتظر دفاتر کاریابی باشیم تا با ما تماس بگیرند و ما نیز افراد واجد شرایط را معرفی کنیم.
مهم ترین مشکل ناشنوایان تامین هزینه سمعک است
ترابی مقدم تاکید کرد: مهم ترین مشکل ناشنوایان تامین هزینه سمعک است. با وجود تحریم ها این هزینه افزایش پیدا کرده و درحال حاضر، قیمت سمعک بالغ بر ۸ میلیون تومان شده است. به عنوان مثال یکی از اعضای انجمن ما حقوقی در حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت می کند و چندین ماه است که نتوانسته هزینه سمعک خود را تامین کند؛ به همین دلیل پسربچه ۱۰ ساله خود را به عنوان شنونده همراه می کند.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: سازمان بهزیستی فقط به دانش آموزان و دانشجویان در حال تحصیل سمعک می دهد و ما برای حل این مشکل در کانون ناشنوایان یک مددکار را مسئول این کار کرده ایم تا پس از تحقیق و اطمینان از شرایط ناشنوایان، با کمک خیرین مقداری از هزینه سمعک و کاشت حلزون را تهیه و مابقی آن از طریق بیمه و خود فرد ناشنوا تامین کند.
وی در خصوص خدمات به ناشنوایان از طرف کانون ناشنوایان اظهار کرد: همچنین چند درصد تخفیف از طرف کانون به خدماتی چون دندان پزشکی، چشم پزشکی، درمانی، بهداشتی، سونوگرافی و … به ناشنوایان داده می شود.
صداوسیما از زیرنویس زبان اشاره استفاده کند
ترابی مقدم تاکید کرد: یکی از گلایه های ما این است که برای روز جهانی ناشنوایان هیچ اقدام و بنری در خصوص تبریک این روز در سطح شهر دیده نمی شود. همچنین از صداوسیما خواهشمندیم در برنامه های تلویزیونی از زیرنویس زبان اشاره استفاده کنند تا ناشنوایان نیز بتوانند از برنامه ها، سریال ها، برنامه های آموزشی، سخنرانی رهبری و رئیس جمهور استفاده کنند.
رئیس کانون ناشنوایان خراسان رضوی ادامه داد: بارها به صداوسیما نامه داده ایم که افراد نخبه ناشنوا را معرفی کنند، اما متاسفانه تا کنون هیچ پاسخی دریافت نکرده ایم. لایحه حقوق حمایت از معلولان تصویب شده ولی اجرا نشده است. در گذشته آموزش و پرورش تصمیم به حذف زبان اشاره و جایگزینی لب خوانی به جای آن را داشت اما در طی شکایت هایی که انجام شد، توانستیم آموزش زبان اشاره را حفظ کنیم.
وی بیان کرد: سال گذشته شهرداری به کارمندان خود زبان اشاره را آموزش داد، اما متاسفانه فقط یک دوره بود و ادامه نداشت. همچنین از طرف خیرین زمینی در خیابان مجد برای کانون ناشنوایان در نظر گرفته شده و منتظر اتمام پروژه و نقل مکان به آن جا هستیم.
خواستار علائمی به زبان اشاره در ایستگاه های مترو و اتوبوس هستیم
ترابی مقدم افزود: خواستار یک سری تصاویر و علائم به زبان اشاره در ایستگاه های مترو، اتوبوس و خیابان ها هستیم. در این راستا طرحی از کشورهای اروپایی ارائه دادیم که یکی از آن ها طرح بارکد بود که به وسیله آن با اسکن بارکد می توانستیم کلمات را به زبان اشاره تبدیل کنیم، اما هیچ سازمان و ارگانی با ما همکاری نکرد.
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «حرف هایی برای نشنیدن» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.