به گزارش مشرق، حسن محمدی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، افزود: کاربرد نمایش و قصه در آموزش و تربیت، تاریخی به قدمت تفکر انسان دارد، در واقع نمایش نوعی واکنش به مسائل زندگی است.

وی ادامه داد: ریشه نمایش در کودکی، بازی است. کودک بازی می کند تا لذت ببرد اما در این مسیر، با بازی و دیدن نمایش، راه به ارتباطات اجتماعی و شراکت در جامعه پیدا می کند.

محمدی تصریح کرد: بسیاری از روش های تربیتی و اصلاح رفتار در حوزه روانشناسی، قابلیت نمایشی شدن را دارند. در این شیوه، کودک به دنبال درک موضوع نمایش و قصه آموزشی روانشناسی می رود و روانشناس با استفاده از قصه و نمایش عروسکی، سوال های ذهنی کودک را پاسخ می دهد.

این روانشناس بالینی اضافه کرد: در این فضا کودک خلاق می شود، حرف می زند و ابراز وجود می کند، مشکلات رفتاری خود را بدون احساس ترس می بیند و به دنبال تغییر و اصلاح آنها می رود.

وی اظهار کرد: اگر روانشناس به دنبال هدف بلند مدت و پایداری برای کار خود در حوزه تربیت فرزند باشد، استفاده از قصه و نمایش عروسکی یکی از بهترین روش های رسیدن به این هدف است.

محمدی افزود: به کارگیری ابزار قصه و نمایش برای شناخت و فهم مشکلات رفتاری کودکان، ایجاد فضایی شاد و بیان توصیه های رفتاری به صورت اثرگذار و ماندگار، از مهم ترین دلایلی است که روانشناسان را به استفاده از این روش ترغیب می کند.

این روانشناس بالینی گفت: کودکان با شنیدن و دیدن قصه ها، با شخصیت های نمایش ارتباط برقرار می کنند؛ به اشتباهات و خطاهای آنها می خندند و توصیه هایی را که در قالب قصه بیان می شود یاد می گیرند.