به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت الاسلام سعید اصفهانیان، مدیر مؤسسه فرهنگی راهبردی اصحاب الحسین (ع) گفت: می خواهیم از منظری جامع به ماجرای امام حسین (ع) نگاه کنیم؛ حال باید در کدام نقطه بایستیم؟ نسبت به خورشید امامت، در کدام نقطه از قلۀ کوه بایستیم؟ در کدام زاویه از ارتفاع بایستیم؟ حضرت زینب (س) از منظری مرتفع نگاه کرد که فرمود «ما رأیت إلا جمیلا.»

از زاویه نگاه تاریخی، آنچه در صحنه دیده می شود، «اربا اربا» است. تعداد نیزه ها، شمشیرها و زخم ها است. از زاویه نگاه جامع و «ما رأیت إلا جمیلا» آنچه حس می شود، «لا یجدون ألم مس الحدید»۱ است. همان کسانی که در کاروان امام حسین (ع) بیشترین زخم را بر پیکر دارند، اساسا دردی را احساس نمی کنند. اینچنین زاویه نگاهی است که جز زیبایی چیزی نمی بیند و خورشید امامت را حاکم بر همۀ ابعاد عالم و انسان قرار می دهد.

پاورقی:

۱ اشاره به این حدیث: «عن أبی جعفر ع قال: قال الحسین بن علی ع لأصحابه قبل أن یقتل إن رسول الله ص قال یا بنی إنک ستساق إلی العراق و هی أرض قد التقی بها النبیون و أوصیاء النبیین و هی أرض تدعی عمورا و إنک تستشهد بها و یستشهد معک جماعة من أصحابک لا یجدون ألم مس الحدید و تلا قلنا یا نار کونی بردا و سلاما علی إبراهیم تکون الحرب علیک و علیهم بردا و سلاما …»

قطب راوندی در «نوادر کتاب خرائج» در فصل رجعت، از امام محمد باقر (ع) نقل می کند که امام حسین (ع) پیش از شهادت به اصحابش فرمود: پیامبر به من فرمود: پسر جان، ترا به عراق می برند و آنجا با جمعی از اصحابت که گزند آهن را نمی چشند- شهید می شوید؛ سپس این آیه را خواند: «قلنا یا نار کونی بردا و سلاما علی إبراهیم؛ گفتیم: ای آتش بر ابراهیم سرد و سلامت شو» و فرمود: جنگ بر تو و اصحابت سرد و سلامت است، شما را بشارت باد. (الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۸۴۸)

انتهای پیام/