به گزارش گروه پارلمانی خبرگزاری تسنیم، بابک نگاهداری رئیس مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در ۷ توصیه راهبردی به تشریح مولفه های تحقق حکمرانی نو پرداخت.

توصیه های رئیس مرکز پژوهش های مجلس به شرح زیر است:

۱- با گذشت بیش از ۴۰ سال از عمر انقلاب اسلامی و کسب تجربه در ساحت های مختلف اداره و حکمرانی کشور، ضرورت بازنگری و بازطراحی نظام حکمرانی برمبنای آرمان های اصیل انقلاب اسلامی و با توجه به تحولات محیطی، ضروری به نظر می رسد که می توان این مهم را به عنوان «حکمرانی نو» تلقی نمود.

۲- هدف حکمرانی نو، اصلاح و ارتقای ظرفیت های حکمرانی بومی مبتنی بر اقتضائات ارزشی و ملی با رویکرد مسئله محوری، انعطاف پذیری و پویایی، دانش بنیان و هوشمندسازی و نگاه کارکردی- ساختاری و ابزاری است. راهبران و متولیان حکمرانی نو می بایست درک، شجاعت، عزم، توان و ظرفیت بازنگری در نهادها، ساختارها و فرآیندهای کلان را داشته باشند تا حکمرانی به کارآمدی لازم دست یابد و سرمایه اجتماعی افزایش پیدا کند.

۳- تحقق و پیاده سازی حکمرانی نو، امری دفعی و یک باره نیست، بلکه امری تدریجی و مستمر است که نیاز به اقدامات پژوهشی، سیاستی و عملیاتی دارد که به طور مستمر در قالب یک چرخه منظم باید انجام شود و به صورت مستمر با رویکرد بازخوردگیری اصلاح شود.

۴- قانون اساسی میثاق مشترک یک ملت و نخ تسبیح تعاملات ارکان دولت و ملت و مرجع حل اختلاف بنیادین در عرصه حکمرانی است. مشارکت مردمی در مقدمه و اصول متعدد قانون اساسی مورد تاکید است. در حکمرانی نو باید بسته ابزارهای حکمرانی استخراج شود و از مردم و ظرفیت های مردمی برای بهبود کارکردهای نظام حکمرانی همچون سیاست گذاری، تنظیم گری، نظارت، مطالبه گری و اجرا، استفاده شود. البته این کار نباید با تقلید و کپی برداری نادرست از ابزارهای دیگر نظام های حکمرانی انجام شود.

۵- سنت های الهی قواعد الهی حرکت در این عالم را طراحی کرده و نشان می دهند که موفقیت در این عالم در پرتو شناخت سنن الهی و حرکت مبتنی بر آنها میسر می شود. حرکت بر مبنای سنت های الهی باعث می شود که انسان با سامانه آفرینش هماهنگ شود و اراده او بر مدار حق و مشیت الهی قرار گیرد. بررسی سنت های الهی ما را قادر می سازد تا قوانین و سامانه حاکم بر رخدادهای اجتماعی را کشف کرده، با شناخت روابط پدیده ها و رخدادهای اجتماعی، روند تحول آنها را پیش بینی کنیم. پایبندی مومنانه و واقعی به سنت های الهی در حکمرانی و پرهیزی از تفسیرهای نادرست و سلیقه ای از آن در حکمرانی نو راهگشا خواهد بود.

۶- جهان امروز با جهان قدیم متفاوت بوده و همین عامل عصر برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های ایستا و دوره ای در حکمرانی را منسوخ ساخته و ضرورت برنامه ریزی های غلتان، انعطاف پذیر و تقویت و پشتیبانی سازوکارهای تصمیم گیری و حکمرانی با ابزارهایی چون هوش مصنوعی، تجزیه و تحلیل کلان داده ها، شبیه سازی ها و انواع و اقسام نوآوری و فناوری های نوین را قطعی ساخته است که این امر باید در حکمرانی نو مورد توجه جدی قرار گیرد.

۷- حکمرانی نو برای اینکه ریل گذاری و جهت گیری را بر اساس اصول و مولفه های کلان ارتقا دهد بایستی تغییر قوانین کلان و راهبردی را در دستور کار قرار دهد. بدون بهینه سازی قوانین کلان و مادر و به روزرسانی آنها متناسب با چالش ها و مسائل حاضر حکمرانی، تحقق حکمرانی نو دشوار خواهد بود.

انتهای پیام/