به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،به مناسبت سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) تعدادی از احادیث مهم و اخلاقی ایشان در متن زیر آمده است که آن را می خوانید.

حدیث اول

امام حسن (ع) می فرماید:

أیها الناس إنه من نصح لله و أخذ قوله دلیلا هدی للتی هی أقوم و وفقه الله للرشاد و سدده للحسنی فإن جار الله آمن محفوظ و عدوه خائف مخذول فاحترسوا من الله بکثرة الذکر

هان ای مردم! کسی که برای خدا نصیحت کند و کلام خدا را راهنمای خود گیرد، به راهی پایدار رهنمون شود و خداوند او را به رشد و هدایت موفق سازد و به نیکویی استوار گرداند، زیرا پناهنده به خدا در امان و محفوظ است و دشمن خدا ترسان و بی یاور است و با ذکر بسیار، خود را از [معصیت خدا]بپایید.

(تحف العقول ص ۲۲۷)

حدیث دوم

امام حسن (ع) می فرماید:

بین الحق و الباطل أربع أصابع، ما رأیت بعینیک فهو الحق و قد تسمع بأذنیک باطلا کثیرا

بین حق و باطل به اندازه چهار انگشت فاصله است، آنچه با چشمت بینی حق است و چه بسا با گوش خود سخن باطل بسیاری را بشنوی.

(تحف العقول ص ۲۲۹)

حدیث سوم

امام حسن (ع) می فرماید:

ألتقوی باب کل توبة و رأس کل حکمة و شرف کل عمل بالتقوی فاز من فاز من المتقین.»

تقوا و پرهیزکاری سرآغاز هر توبه ای، و سر هر حکمتی، و شرف و بزرگی هر عملی است، و هر که از با تقوایان کامیاب گشته به وسیله تقوا کامیاب شده است.

(تحف العقول ص ۲۳۲)

حدیث چهارم

امام حسن (ع) می فرماید:

إنما الخلیفة من سار بسیرة رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) و عمل بطاعة الله و لعمری إنا لاعلام الهدی و منار التقی.»

خلافت فقط از آن کسی است که به روش رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) برود، و به طاعت خدا عمل کند، و به جان خودم سوگند که ما اهل بیت نشانه های هدایت و جلوه های پرفروغ پرهیزگاری هستیم.

(تحف العقول ص ۲۳۳)

حدیث پنجم

امام حسن (ع) می فرماید:

قیل فما الکرم قال الابتداء بالعطیة قبل المسألة و إطعام الطعام فی المحل قیل فما الدنیئة قال النظر فی الیسیر و منع الحقیر

از امام مجتبی سؤال شد: کرم چیست؟ فرمود: آغاز به بخشش نمودن پیش از درخواست نمودن و اطعام نمودن در وقت ضرورت و قحطی. سؤال شد: دنائت و پستی چیست؟ فرمود: کوچک بینی و دریغ از اندک.

(تحف العقول ص ۲۲۵)

حدیث ششم

امام حسن (ع) می فرماید:

ما تشاور قوم إلا هدوا إلی رشدهم.

هیچ قومی با همدیگر مشورت نکنند، مگر آن که به رشد و کمالشان هدایت شوند.

(تحف العقول ص ۲۳۳)

حدیث هفتم

امام حسن (ع) می فرماید:

اللؤم أن لا تشکر النعمة

پستی آن است که شکر نعمت را نکنی.

(تحف العقول ص ۲۳۳)

حدیث هشتم

امام حسن (ع) می فرماید:

ألعار أهون من النار

ننگ آسانتر از دوزخ است.

(تحف العقول ص ۲۳۴)

حدیث نهم

امام حسن (ع) می فرماید:

قال الحسن (علیه السلام) لبعض ولده: یا بنی لا تواخ أحدا حتی تعرف موارده و مصادره فإذا استنبطت الخبرة و رضیت العشرة فآخه علی إقالة العثرة و المواساة فی العسرة

امام حسن (علیه السلام) به یکی از فرزندانش فرمود: ای پسرم! با احدی برادری مکن تا بدانی کجا ها می رود و کجا ها می آید، و، چون از حالش خوب آگاه شدی و معاشرتش را پسندیدی با او برادری کن به شرط این که معاشرت، بر اساس چشم پوشی از لغزش و همراهی در سختی باشد.

(تحف العقول ص ۲۳۳)

حدیث دهم

امام حسن (ع) می فرماید:

لا تجاهد الطلب جهاد الغالب و لا تتکل علی القدر إتکال المستسلم.

چون شخص پیروز در طلب مکوش، و، چون انسان تسلیم شده به قدر اعتماد مکن [بلکه با تلاش پیگیر و اعتماد و توکل به خداوند، کار کن](تحف العقول ص ۲۳۳)

حدیث یازدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

ألقریب من قربته المودة و إن بعد نسبه، و البعید من باعدته المودة و إن قرب نسبه

خویشاوند کسی است که دوستی و محبت، او را نزدیک کرده باشد و اگر چه نژادش دور باشد؛ و بیگانه کسی است که از دوستی و محبت به دور است و گرچه نژادش نزدیک باشد.

کافی (ط-الاسلامیه) ج ۲، ص ۶۴۳، ح ۷ - تحف العقول ص ۲۳۴

حدیث دوازدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

من اتکل علی حسن الاختیار من الله له لم یتمن أنه فی غیر الحال التی إختارها الله له

هر که به نیک گزینی خداوند دلگرم باشد، آرزو نمی کند در وضعی جز آنچه خدا برایش برگزیده، باشد.

(تحف العقول ص ۲۳۴)

حدیث سیزدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

إن أبصر الأبصار ما نفذ فی الخیر مذهبه، و أسمع الاسماع ما وعی التذکیر و انتفع به، أسلم القلوب ما طهر من الشبهات

همانا بیناترین دیده ها آن است که در طریق خیر نفوذ کند، و شنواترین گوش ها آن است که پند و اندرز را در خود فرا گیرد و از آن سود برد، سالمترین دل ها آن است که از شبهه ها پاک باشد.

(تحف العقول ص ۲۳۵)

حدیث چهاردهم

امام حسن (ع) می فرماید:

إن من طلب العبادة تزکی لها، إذا أضرت النوافل بالفریضة فارفضوها.»

به راستی هر که عبادت را به خاطر عبادت طلب کند خود را تزکیه نموده است. هر گاه مستحبات به واجبات زیان رساند آن را ترک کنید.

(تحف العقول ص ۲۳۶)

حدیث پانزدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

لا یغش العاقل من استنصحه.

عاقل و خردمند به کسی که از او نصیحت و اندرز خواهد، خیانت نکند.

(تحف العقول ص ۲۳۶)

حدیث شانزدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

إذا لقی أحدکم أخاه فلیقبل موضع النور من جبهته.»

هر گاه یکی از شما برادر خود را ملاقات کند، باید که محل نور پیشانی (یعنی محل سجده) او را ببوسد.

(تحف العقول ص ۲۳۶)

حدیث هفدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

«قال (علیه السلام) لرجل: إیاک أن تمدحنی فأنا أعلم بنفسی منک أوتکذبنی فإنه لا رأی لمکذوب أو تغتاب عندی أحدا.»

امام به شخصی فرمود: مبادا مرا ستایش کنی، زیرا من خود را بهتر می شناسم، یا مرا دروغگو شماری، زیرا دروغگو اندیشه و عقیده [ثابتی]ندارد، یا کسی را نزد من بدگویی نمایی.

(تحف العقول ص ۲۳۶)

حدیث هجدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

أوصیکم بتقوی الله و إدامة التفکر فإن التفکر أبو کل خیر و أمه

شما را به پرهیزگاری و ترس از خدا و ادامه تفکر و اندیشه سفارش می کنم، زیرا که تفکر و اندیشه، پدر و مادر تمام خیرات است.

(مجموعه ورام ج ۱، ص ۵۲)

حدیث نوزدهم

امام حسن (ع) می فرماید:

صاحب الناس بمثل ما تحب أن یصاحبوک

چنان با مردم مصاحبت داشته باش که خود دوست داری به همان گونه با تو مصاحبت کنند.

(نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص ۷۹)

حدیث بیستم

امام حسن (ع) می فرماید:

لا أدب لمن لا عقل له، و لا مروة لمن لاهمة له، و لا حیاء لمن لا دین له

کسی که عقل ندارد، ادب ندارد و کسی که همت ندارد، جوانمردی ندارد و کسی که دین ندارد، حیا ندارد.

(بحار الانوار (ط-بیروت) ج ۷۵، ص ۱۱۱، ح ۶)

حدیث بیست و یکم

امام حسن (ع) می فرماید:

علم الناس علمک و تعلم علم غیرک

مردم را با دانشت، دانش بیاموز و خود نیز دانش دیگران را فراگیر.

(بحار الانوار (ط-بیروت) ج ۷۵، ص ۱۱۱، ح ۶)

حدیث بیست و دوم

امام حسن (ع) می فرماید:

لا تأت رجلا إلا أن ترجو نواله و تخاف یده أو یستفید من علمه أو ترجو برکة دعائه أو تصل رحما بینک و بینه

نزد کسی مرو، مگر آن که به بخشش او امیدوار، یا از قدرتش بیمناک، یا از دانشش بهره مند، یا به برکت و دعایش امیدوار باشی، یا آن که بین تو و او پیوند خویشاوندی ای باشد.

(بحار الانوار (ط-بیروت) ج ۷۵، ص ۱۱۱، ح ۶)

حدیث بیست و سوم

امام حسن (ع) می فرماید:

لا غنی أکبر من العقل و لا فقر مثل الجهل و لا وحشة أشد من العجب، و لا عیش ألذ من حسن الخلق

هیچ بی نیازی بزرگتر از عقل و هیچ فقری مانند جهل و هیچ وحشتی سخت تر از خودپسندی و هیچ عیشی لذت بخشتر از خوش اخلاقی نیست.

(بحار الانوار (ط-بیروت) ج ۷۵، ص ۱۱۱، ح ۶)

حدیث بیست و چهارم

امام حسن (ع) می فرماید:

إن علیا باب من دخله کان مؤمنا و من خرج منه کان کافرا.

علی (علیه السلام) دروازه ایمان است، هر که داخل آن شد مؤمن و هر که خارج از آن شد کافر است.

(ریاض الابرار ج ۱، ص ۱۱۵)

حدیث بیست و پنجم

امام حسن (ع) می فرماید:

و الذی بعث محمدا صلی الله علیه و آله بالحق نبیا لا ینقص أحد من حقنا إلا نقصه الله من عمله

قسم به خدایی که محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) را به حق برانگیخت، هیچ کس از حق ما اهل بیت چیزی را کم نکند، مگر آن که خداوند از عملش چیزی را کم گرداند.

(نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص ۷۳)

حدیث بیست و ششم

امام حسن (ع) می فرماید:

التبرع بالمعروف، و الإعطاء قبل السؤال، من أکبر السؤدد

آغاز نمودن به نیکی و بذل و بخشش، پیش از درخواست نمودن، از بزرگترین شرافت ها و بزرگی هاست.

(نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص ۷۱)

حدیث بیست و هفتم

امام حسن (ع) می فرماید:

أنا الضامن لمن لم یهجس فی قلبه إلا الرضا أن یدعو الله فیستجاب له

کسی که در قلبش جز رضا و خشنودی خدا خطور نکند، چون خدا را بخواند، من ضامن اجابت دعای او هستم.

(کافی (ط-الاسلامیه) ج ۲، ص ۶۲، ح ۱۱)

حدیث بیست و هشتم

امام حسن (ع) می فرماید:

من عبد الله عبد الله له کل شیء

کسی که خدا را اطاعت و عبادت کند، خداوند همه چیز را مطیع او گرداند.

مجموعه ورام ج ۲، ص ۱۰۸

حدیث بیست و نهم

امام حسن (ع) می فرماید:

اعلموا ان الله لم یخلقکم عبثا ولیس بتارککم سدی، کتب آجالکم و قسم بینکم معائشکم لیعرف کل ذی لب منزلته و ان ما قدر له و ما صرف عنه فلن یصیبه

ای بندگان خدا بدانید که خداوند شما رابیهوده نیافریده است و بحال خود رها ننموده، مدت عمرتان را نوشته، و روزی شما را بینتان قسمت کرده تا هر خردمندی قدر و ارزش خود را بداند و بفهمد جز آنچه مقدر شده هرگز به او نمی رسد

تحف العقول، ص ۲۳۴)

حدیث سی ام

امام حسن (ع) می فرماید:

ما تشاور قوم إلا هدوا إلی رشدهم

هیچ قومی با یکدیگر مشورت نکردند مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.

تحف العقول، ص۲۳۳

انتهای پیام/