به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام رفیعی در مراسم شام غریبان در حسینیه امام خمینی(ره) که با حضور رهبر انقلاب اسلامی همراه بود، با اشاره به اینکه امام حسین علیه السلام از ابزارهای مختلفی برای جهاد تبیین استفاده کرد، گفت: امام از ابزار آموزه های قرآن، معاد، سنت، وجدان انسانی و حتی ظرفیت صحابه برای جهاد تبیین بهره گرفت، در نهایت در روز عاشورا لحن امام تغییر کرد؛ آن زمان که دید دشمن به خیمه هایش حمله می کنند، فرمود «یا شیعة الشیطان» یا در منبع دیگر آمده «یا شیعة أبی سفیان» یعنی ای پیروان ابی سفیان «إن لم یکن لکم دین، وکنتم لاتخافون المعاد، فکونوا أحرارا فی دنیاکم هذه، و ارجعوا إلی أحسابکم إن کنتم عربا کما تزعمون»؛ اگر دین و ایمانی ندارید و از حسابرسی معاد نمی هراسید، پس بیایید و در زندگی این جهان آزادمرد و آزادمنش باشید و اگر به راستی خود را عرب می پندارید، به نیاکان خویش بیندیشید.

وی افزود: در فرازی از این عبارت، امام حسین علیه السلام می فرماید «و ارجعوا إلی أحسابکم»؛ یعنی به گذشته خود بازگردید؛ در توضیح این عبارت لازم است که بدانیم عرب قبل از اسلام نقاط ضعف زیادی از جهت اخلاقی و رفتاری داشت، اما یکسری صفات مثبت در جامعه جاهلی قبل از اسلام بود. امام در این فراز به آن صفات ارجاع می دهند. امام می فرماید آیا خصلت های مثبتی که در گذشته تان داشتید، به شما اجازه می دهد که مردی زنده باشد و شما به خانواده او متعرض شوید. صاحب کتاب «المفصل فی تاریخ العرب» که به فارسی ترجمه شده، می نویسد یکی از صفات عرب قبل از جاهلیت، مهمان نوازی بود. یا نقل است فردی به نام «عبدالله بن جعدان» منزلش کانون مهمانان بود. حتی روی بام خود آتش روشن می کرد تا مهمانی که به مکه می آید، راه را گم نکند و خانه او برود. همچنین به «حصان بن ثابت» «مطعم الطیر» می گفتند. یعنی حتی به پرندگان اطعام می کرد. یا در نقلی دیگر می خوانیم شبی که قرار شد به خانه پیامبر صلی الله علیه و آله حمله کنند، برخی افرادی که در طراحی ترور شرکت داشتند، گفتند این کار را نکنید؛ شاید زن و بچه در آن خانه باشند. با توجه به این مسئله، اباعبدالله علیه السلام در لحظات آخر، یادآور چنین خصلت عرب می شود.

حجت الاسلام رفیعی در پاسخ به این سؤال که معنای حریت چیست، گفت: منظور از حریت، آزادی درونی است. آزادی درونی به این معناست که اگر انسانی از درون خود نسبت به شهوات و نفسانیات آزاد باشد، آزاده است. «من ترک الشهوات کان حرا»؛ یعنی هرکه شهوات را ترک کند، حر است. فردی که اسیر هوای نفس و ریاست و قدرت نیست و امیر نفس خود است، آزاده می شود؛ لذا یک انسان آزاده ممکن است زندانی باشد. در حدیثی می خوانیم «مرد آزاده در همه حالات، آزاده است: اگر حادثه ای رخ دهد، شکیبایی را از دست نمی دهد. مصیبت های پی در پی او را نمی شکند، گرچه اسیر و مقهور شود و یا بعد از دولت و مکنت به سختی و عسرت بیفتد.» إن الحر حر علی جمیع أحواله إن نابته نائبة صبر لها و إن تداکت علیه المصائب لم تکسره و إن أسر و قهر و استبدل بالیسر عسرا. آزاده بودن اقتضا می کند خیلی کارها را انجام ندهیم.

انتهای پیام/