هیچ کس کمک های برادران عراقی را رد نکرد
مجله فارس پلاس؛ مریم شریفی: شده اند نماد غیرت و امید و جانفشانی برای حفظ خانه و کاشانه. سیل هر چه در چنته داشته، رو کرده اما حریف همت بلندشان نشده. لشکر آب های خروشان و خشمگین هرچه سد از آهن و بتن پیش رویش دید، از سر راه برداشت اما در مقابل سدی که جوانان غیور در «ملاشیه»، «حمیدیه» و «عین دو» و … با دستان خالی اما با عشق سر راهش ساختند، حیران ماند. راست می گویند که در خوزستان هنوز جنگ است. حالا این بار، جوانان دو سه نسل بعد از حماسه آفرینان سال های دفاع مقدس به مصاف سیل رفته و یک بار دیگر ثابت کرده اند که هیچ مهاجمی نمی تواند فکر گذر از سد محکم مردمی در این دیار همیشه سربلند را به مخیله اش راه دهد.
حالا سه هفته است اهالی صبور و خستگی ناپذیر شهرها و روستاهای خوزستان همچنان درمقابل سیلی که دست بردار نیست، مقاومت می کنند و پشتشان گرم است به حمایت مردم و نیروهای امدادرسان و چشم انتظارند که وعده های مسئولان درباره جبران خسارت های ناشی از سیل به سرعت محقق شود. حجت الاسلام «عبدالزهرا فیاضی»، یکی از حلقه های وصل مردم و مسئولان در خوزستان که از همان روزهای اول پیگیر نیازها و درخواست های ساکنان مناطق سیل زده بوده، برایمان از متن و حاشیه این سیل می گوید.
همه ایران برای خوزستان
نمی شود از سیل خوزستان بگوییم و از سیل مهربانی که از همه جا به سمت قلب تپنده جنوبی ایران روانه شده، یاد نکنیم. مردم چهار گوشه کشور انگار فرصتی پیدا کرده باشند برای ادای دین به مدافعان حماسه ساز هشت سال دفاع مقدس، خود یا کمک هایشان را به خوزستان رسانده اند. حاج آقا فیاضی قبل از هر چیز، از شهد شیرین این همدلی ها برایمان می گوید: «در قضیه سیل اخیر، با یک انسجام ملی روبه رو شدیم که قابل وصف نیست. هرکس هرچه داشت، در طبق اخلاص گذاشت و به سهم خود به یاری مردم سیل زده خوزستان آمد؛ از فردی که دلش برای غم دختربچه های سیل زده می تپید و فقط توانسته بود یک عروسک برای یکی از آن ها تهیه کند تا نوجوان کردستانی که به تنهایی خودش را به خوزستان رسانده بود و می گفت تا دیروزش در کنار جهادگران مشغول پاکسازی خانه های سیل زده لرستان بوده.»
این سیل، تقسیم بندی های ظاهری که معمولا براساس آن درباره همدیگر قضاوت می کنیم را هم برهم زده: «گروهی با ۸-۷ دستگاه خودروی شاسی بلند و ظاهر و تیپ آنچنانی از اصفهان به یکی از مناطق سیل زده خوزستان آمده بودند که اگر آن ها را در جایی دیگر می دیدیم، فکرش را هم نمی کردیم اهل مشارکت در اینطور فعالیت ها باشند. اما آن ها کلی اقلام کمکی؛ از فرش گرفته تا مواد خوراکی و اقلام بهداشتی برای خانواده های سیل زده آورده بودند. خودشان هم تمام آن اقلام را تخلیه کردند و رفتند.»
حاضران در صحنه سیل های بهاری شاهدند که دغدغه کمک به هموطنان، حتی جایگاه و موقعیت شغلی و اجتماعی افراد را هم به چالش می کشد. حاج آقا در این باره می گوید: «به دلیل برخی اتفاقات ناخوشایند، متاسفانه بخشی از جامعه نگاه خوبی نسبت به پزشکان ندارند و معتقدند برخی پزشکان سرشان در لاک خودشان است و نسبت به امور جامعه توجهی ندارند. اما در همین مدت، افرادی با صمیمیت پیش ما آمدند و ضمن اهدای کمک های نقدی بزرگ، گفتند: من پزشک هستم و این تخصص را دارم. شما بگویید کجا بروم برای درمان سیل زدگان؟»
نگران آن طرف سیل بندها هستیم
از کار بزرگ جوانان غیرتمند در ایجاد سیل بندها که یاد می کنیم، حاج آقا فیاضی ضمن تمجید از حماسه ای که یک بار دیگر نام خوزستان را پرآوازه کرده، لازم می داند برای آمادگی در روزهای آینده برای بازسازی خانه ها، تصویری از پشت صحنه ماجرا پیش چشممان قرار دهد: «با وجود تمام تلاش های اهالی غیور مناطق سیل زده، مشکل و تهدید همچنان باقی است. با بالا آمدن آب کارون و اروند، تهدید سیلابی شدن مناطق، تقویت شده و همچنان باید به فکر مهار سیل بود. از آن طرف، نگران وضعیت خانه های آب گرفته ایم که مشکلشان با تخلیه گل ولای رفع نمی شود. بسیاری از این خانه ها ترک های بزرگ برداشته و بعضی دیگر، نشست کرده است. این خانه ها دیگر قابل سکونت نیست و ورود به آن خطرناک است.»
حالا چادرهایی که کنار هم ردیف شده، سقف های موقتی خانوارهای سیل زده است: «کمپ های متعددی در شهرهای مختلف برای اسکان سیل زدگان ایجاد شده که بیشتر در پادگان ها، مدارس و مراکز آموزشی مستقر است. در روزهای اول در بعضی کمپ ها، تصمیم اشتباهی گرفته شده بود و خانم ها و بچه ها را یک طرف و آقایان را در طرفی دیگر اسکان داده بودند. ما به این رفتار ناخوشایند اعتراض کردیم و خوشبختانه با کنار هم قرار گرفتن اعضای خانواده ها، جبران مافات شد و خانواده ها به آرامش رسیدند. تاکید ما این بود که هرکجا مردم در صحنه هستند، خودشان مراقب اند و شرایط را مدیریت می کنند.»
در مقابل بیماری ها هم سد بسازیم
حاج آقا با تاکید بر لزوم رسیدگی به وضعیت محل های اسکان موقت اهالی مناطق سیل زده، ادامه می دهد: «در هوای خوزستان که هرچه می گذرد به سوی گرما می رود، از مدتی بعد دیگر در این چادرها نمی توان زندگی کرد و باید تدبیر دیگری برای اسکان سیل زدگان اندیشید. اما تا آن زمان، اقدامات ضروری مانند ایجاد سرویس بهداشتی و حمام، باید در دستور کار قرار بگیرد. اینجا افرادی هستند که ۲ هفته است استحمام نکرده اند!
در فضای کمپ ها، نگرانی درباره شیوع شپش و در مواردی، شیوع گال وجود دارد که همگی ناشی از ضعف بهداشت و پاکیزگی است. علاوه براین، تهدید مرداب هایی را داریم که بعد از فرونشست آب به وجود خواهد آمد. این مناطق باید در اسرع وقت از سوی نهادهای مرتبط با امر بهداشت، ضدعفونی شود تا منشأ شیوع بیماری ها نباشد.»
اگر قایق های سبک نیاید، امدادرسانی فلج می شود
«با تمام کاستی های موجود، اما وضعیت ساکنان کمپ ها نسبت به آن هایی که در بیابان ها، تپه ها و ماسه زارها هستند، به مراتب بهتر است. ما افرادی داریم که به دلیل مراقبت از احشامشان، ناچار بوده اند در تپه ها بمانند. حالا رسیدگی به آن ها سخت تر و کمرنگ تر است چون کمک رسانی ها در فضای شهرها متمرکز شده است. این مشکل، درباره اهالی روستاهای محاصره شده در آب هم وجود دارد.»
حاج آقا فیاضی با قدردانی از همکاری نیروی دریایی سپاه که قایق هایشان را به میدان آورده اند، از یک نگرانی بالقوه پرده برمی دارد: «تنها راه دسترسی به روستاهای محصور در آب و رساندن غذا و اقلام کمکی به اهالی این روستاها، استفاده از قایق های موتوری است. اما بعد از این که ارتفاع آب پایین برود، نگرانی جدیدی به وجود خواهد آمد؛ در چنین شرایطی، قدرت مانور قایق های موتوری کاهش پیدا می کند و نیاز به قایق های سبک خواهیم داشت که در این حجم کم آب بتوانند حرکت کنند. تأمین نشدن چنین قایق هایی، همین حد از جریان کمک رسانی به این مناطق را هم تضعیف می کند.»
عرب و عجم نداریم؛ خوزستان در مقابل تهدیدها یک تن واحد است
از جلوه های باشکوه سیل خوزستان، انسجام و اتحاد اقوام مختلف عرب زبان و فارس بوده. روایت حاج آقا از این حماسه باشکوه اما جالب تر است: «امدادرسانی به هم نوع، عرب و عجم نمی شناسد چون فراتر از این مسائل، یک بحث انسانی است. انسان باید به فکر حفظ جان همه موجودات زنده باشد؛ از درختان و پرنده ها گرفته تا انسان ها. مگر می شود ما- فارغ از اینکه مسلمان هستیم یا غیر مسلمان، شیعه هستیم یا اهل سنت، و عرب زبان هستیم یا فارس-، از خوشحالی دیگران، خوشحال و از ناراحتی شان، ناراحت نشویم؟»
حاج آقا که خودش از خوزستانی های غیور عرب زبان است، گریزی می زند به یکی از جلسات اخیر در حاشیه امدادرسانی به مناطق سیل زده و ادامه می دهد: «در یکی از جلسات ستاد مردمی که متشکل از افراد عرب و فارس بود، یکی از دوستان گفت می خواهد صحبت هایش را به زبان عربی بیان کند. با اینکه جلسه، دولتی و رسمی نبود، موافقت نکردم و گفتم باید همه به زبان فارسی صحبت کنیم. اصرار که کرد، گفتم: پس نوبت شما گذشت، نفر بعدی صحبت هایش را بیان کند.
خطاب به همه گفتم: زبان فارسی برای ما، زبان قوم فارس نیست. بلکه زبان ملی و زبان تفاهم همه ماست و برای همگی مان عزیز است. در عین احترام به همه قومیت ها و زبان هایشان، ما انسجاممان را حتی در زبان هم باید حفظ کنیم. باید حواسمان باشد در این شرایط بحرانی، وقت طرح اینگونه مسائل نیست. الحمدلله مردم آگاه خوزستان هم اتحادشان را در حد اعلا نشان دادند و همه دست اندرکاران مدیریت سیل را با حضور یکپارچه شان شرمنده کردند.»
هیچ کس کمک برادران عراقی را رد نکرد
از حجت الاسلام عبدالزهرا فیاضی که به واسطه مسئولیتش به عنوان مشاور استاندار خوزستان و در نتیجه سرکشی ها و بازدیدهایش، اشراف خوبی نسبت به اتفاقات این روزها در مناطق مختلف درگیر سیل دارد، می پرسم: در هفته گذشته، بعضی اظهارنظرها درخصوص خودداری بعضی از هموطنان سیل زده خوزستانی از دریافت کمک های امدادگران عراقی در فضای مجازی منتشر شد. شما این موضوع را تأیید می کنید؟ حاج آقا بلافاصله در جواب می گوید: «نه. اصلا اینطور نبوده. ماجرا را از این زاویه ببینید که دولت نسبت به کمک هایی که از کشورهای دیگر می رسد، به طور اصولی، حساس است؛ به این معنی که لازم می داند این کمک ها را قبل از رسیدن به دست مردم، مورد بررسی قرار دهد؛ ازجمله مواد خوراکی. بنابراین همه کمک های خارجی، ابتدا در اختیار کارشناسان قرار می گیرد و در صورت تأیید، در میان عزیزان مناطق سیل زده توزیع می شود. ما حتی این حساسیت را درمورد کمک های داخلی هم داریم. به طور مثال، فردی آمد و گفت: من یک کامیون پر از آب معدنی دارم، اما سه روز از تاریخ اتقضای این آب ها گذشته! ما پیشنهاد کمکش را رد کردیم و هرچه گفت: همیشه تا چند روز بعد از تاریخ انقضا هم می شود از این آب معدنی ها استفاده کرد، قبول نکردیم و گفتیم: ما درباره موضوعی که با سلامت مردم ارتباط مستقیم دارد، خطر نمی کنیم.»
حاج آقا مکثی می کند و با اشاره به نکته مهمی، ادامه می دهد: «ماجرا وجه دیگری هم دارد و آن اینکه برادران عراقی از روی محبت، دوست داشتند کمک هایشان را خودشان بیاورند و به عزیزان سیل زده تحویل دهند اما خب، این با عزت ایرانی منافات دارد. مسئولان کشور هم در این زمینه، معذوریت هایی دارند. می دانید، موضوع مهم این است که ما در این سیل، با افرادی مواجه هستیم که فقیر و نیازمند نبوده اند. آن ها غنی و آبرومند بودند اما سیل یک دفعه همه چیزشان را با خود برد. بنابراین، در کمک رسانی به این عزیزان باید بسیار مراقب بود و به شکلی رفتار کرد که عزت نفسشان حفظ شود. درخصوص کمک های برادران عراقی هم این ملاحظه وجود داشت. ما ضمن حفظ شأن این برادران ارجمند که دلسوزانه به میدان آمده اند، کمک های آن ها را از کانال رسمی به دست سیل زدگان رساندیم. بنابراین، تلقی اشتباهی به وجود آمده است چون این عزیزان اصلا به طور مستقیم با هموطنان سیل زده ارتباط نداشتند که کسی بخواهد کمک های آن ها را رد کند.»
همه کمک کنند سیل ۹۸ مثل سیل ۹۵ نشود
پایان بخش صحبت های حاج آقا فیاضی هم، نگرانی مشترک این روزهای همه اهالی مناطق سیل زده است؛ نگرانی از فراموش شدن: «باید از تلاش رسانه ها که مسئولیت اطلاع رسانی درخصوص وضعیت مناطق سیل زده را تا امروز بر عهده داشته اند، قدردانی کرد. اما کار اصلی، بعد از این شروع می شود. الان با توجه به هیجان و حس همدردی و همدلی که در میان عموم مردم وجود دارد، همه دوست دارند به هر شکلی شده به سیل زدگان کمک کنند. اما این نگرانی وجود دارد که با فرونشست سیل، این موج هیجان ها بخوابد و مردم مناطق سیل زده فراموش شوند. پیام و درخواست ما این است که هموطنان خسته و دلسرد نشوند چراکه نیاز اصلی مردم مناطق سیل زده به کمک، بعد از این مرحله خواهد بود.»
جبران خسارت های ناشی از سیل، دغدغه مهم سیل زدگان خوزستانی است: «یکی از مهم ترین خواسته های مردم خوزستان، پرداخت خسارت هایی است که سیل به آن ها تحمیل کرده است. ماجرای سیل در خوزستان، متفاوت است چون از وقتی آب جمع شده در پشت سدها با صلاح دید مسئولان و برای جلوگیری از خسارت های بزرگ تر، رهاسازی شد، مناطق خوزستان دچار آبگرفتگی شد. بنابراین مردم خوزستان در این زمینه فداکاری کردند و حالا نوبت مسئولان است که به قول های خود در زمان رهاسازی این آب ها عمل کرده و در اسرع وقت به جبران خسارت های سیل زدگان بپردازند.»
حاج آقا با اشاره به سیلی که در سال ۹۵ در خوزستان اتفاق افتاد، اضافه می کند: «دولت قول داده بود خسارت های سال ۹۵ در خوزستان را جبران می کند اما متاسفانه هنوز خسارت های کشاورزان در آن سیل پرداخت نشده است. دولت باید در این زمینه، اعتمادسازی کند و حداقل به عنوان مقدمه، مبالغی را به خسارت دیدگان پرداخت کند و در اسرع وقت نیز کلیه خسارت ها را جبران کند. واقعیت این است که خدمات به سیل زدگان باید سازمان یافته تر و هدفمندتر باشد.
از رسانه ها هم تقاضا داریم پس از سیل، در موضوع جبران خسارت ها و پیگیری مطالبات هم در کنار مردم مناطق سیل زده باشند تا آن ها احساس تنهایی نکنند.»
انتهای پیام/
حالا سه هفته است اهالی صبور و خستگی ناپذیر شهرها و روستاهای خوزستان همچنان درمقابل سیلی که دست بردار نیست، مقاومت می کنند و پشتشان گرم است به حمایت مردم و نیروهای امدادرسان و چشم انتظارند که وعده های مسئولان درباره جبران خسارت های ناشی از سیل به سرعت محقق شود. حجت الاسلام «عبدالزهرا فیاضی»، یکی از حلقه های وصل مردم و مسئولان در خوزستان که از همان روزهای اول پیگیر نیازها و درخواست های ساکنان مناطق سیل زده بوده، برایمان از متن و حاشیه این سیل می گوید.
همه ایران برای خوزستان
نمی شود از سیل خوزستان بگوییم و از سیل مهربانی که از همه جا به سمت قلب تپنده جنوبی ایران روانه شده، یاد نکنیم. مردم چهار گوشه کشور انگار فرصتی پیدا کرده باشند برای ادای دین به مدافعان حماسه ساز هشت سال دفاع مقدس، خود یا کمک هایشان را به خوزستان رسانده اند. حاج آقا فیاضی قبل از هر چیز، از شهد شیرین این همدلی ها برایمان می گوید: «در قضیه سیل اخیر، با یک انسجام ملی روبه رو شدیم که قابل وصف نیست. هرکس هرچه داشت، در طبق اخلاص گذاشت و به سهم خود به یاری مردم سیل زده خوزستان آمد؛ از فردی که دلش برای غم دختربچه های سیل زده می تپید و فقط توانسته بود یک عروسک برای یکی از آن ها تهیه کند تا نوجوان کردستانی که به تنهایی خودش را به خوزستان رسانده بود و می گفت تا دیروزش در کنار جهادگران مشغول پاکسازی خانه های سیل زده لرستان بوده.»
این سیل، تقسیم بندی های ظاهری که معمولا براساس آن درباره همدیگر قضاوت می کنیم را هم برهم زده: «گروهی با ۸-۷ دستگاه خودروی شاسی بلند و ظاهر و تیپ آنچنانی از اصفهان به یکی از مناطق سیل زده خوزستان آمده بودند که اگر آن ها را در جایی دیگر می دیدیم، فکرش را هم نمی کردیم اهل مشارکت در اینطور فعالیت ها باشند. اما آن ها کلی اقلام کمکی؛ از فرش گرفته تا مواد خوراکی و اقلام بهداشتی برای خانواده های سیل زده آورده بودند. خودشان هم تمام آن اقلام را تخلیه کردند و رفتند.»
حاضران در صحنه سیل های بهاری شاهدند که دغدغه کمک به هموطنان، حتی جایگاه و موقعیت شغلی و اجتماعی افراد را هم به چالش می کشد. حاج آقا در این باره می گوید: «به دلیل برخی اتفاقات ناخوشایند، متاسفانه بخشی از جامعه نگاه خوبی نسبت به پزشکان ندارند و معتقدند برخی پزشکان سرشان در لاک خودشان است و نسبت به امور جامعه توجهی ندارند. اما در همین مدت، افرادی با صمیمیت پیش ما آمدند و ضمن اهدای کمک های نقدی بزرگ، گفتند: من پزشک هستم و این تخصص را دارم. شما بگویید کجا بروم برای درمان سیل زدگان؟»
نگران آن طرف سیل بندها هستیم
از کار بزرگ جوانان غیرتمند در ایجاد سیل بندها که یاد می کنیم، حاج آقا فیاضی ضمن تمجید از حماسه ای که یک بار دیگر نام خوزستان را پرآوازه کرده، لازم می داند برای آمادگی در روزهای آینده برای بازسازی خانه ها، تصویری از پشت صحنه ماجرا پیش چشممان قرار دهد: «با وجود تمام تلاش های اهالی غیور مناطق سیل زده، مشکل و تهدید همچنان باقی است. با بالا آمدن آب کارون و اروند، تهدید سیلابی شدن مناطق، تقویت شده و همچنان باید به فکر مهار سیل بود. از آن طرف، نگران وضعیت خانه های آب گرفته ایم که مشکلشان با تخلیه گل ولای رفع نمی شود. بسیاری از این خانه ها ترک های بزرگ برداشته و بعضی دیگر، نشست کرده است. این خانه ها دیگر قابل سکونت نیست و ورود به آن خطرناک است.»
حالا چادرهایی که کنار هم ردیف شده، سقف های موقتی خانوارهای سیل زده است: «کمپ های متعددی در شهرهای مختلف برای اسکان سیل زدگان ایجاد شده که بیشتر در پادگان ها، مدارس و مراکز آموزشی مستقر است. در روزهای اول در بعضی کمپ ها، تصمیم اشتباهی گرفته شده بود و خانم ها و بچه ها را یک طرف و آقایان را در طرفی دیگر اسکان داده بودند. ما به این رفتار ناخوشایند اعتراض کردیم و خوشبختانه با کنار هم قرار گرفتن اعضای خانواده ها، جبران مافات شد و خانواده ها به آرامش رسیدند. تاکید ما این بود که هرکجا مردم در صحنه هستند، خودشان مراقب اند و شرایط را مدیریت می کنند.»
در مقابل بیماری ها هم سد بسازیم
حاج آقا با تاکید بر لزوم رسیدگی به وضعیت محل های اسکان موقت اهالی مناطق سیل زده، ادامه می دهد: «در هوای خوزستان که هرچه می گذرد به سوی گرما می رود، از مدتی بعد دیگر در این چادرها نمی توان زندگی کرد و باید تدبیر دیگری برای اسکان سیل زدگان اندیشید. اما تا آن زمان، اقدامات ضروری مانند ایجاد سرویس بهداشتی و حمام، باید در دستور کار قرار بگیرد. اینجا افرادی هستند که ۲ هفته است استحمام نکرده اند!
در فضای کمپ ها، نگرانی درباره شیوع شپش و در مواردی، شیوع گال وجود دارد که همگی ناشی از ضعف بهداشت و پاکیزگی است. علاوه براین، تهدید مرداب هایی را داریم که بعد از فرونشست آب به وجود خواهد آمد. این مناطق باید در اسرع وقت از سوی نهادهای مرتبط با امر بهداشت، ضدعفونی شود تا منشأ شیوع بیماری ها نباشد.»
اگر قایق های سبک نیاید، امدادرسانی فلج می شود
«با تمام کاستی های موجود، اما وضعیت ساکنان کمپ ها نسبت به آن هایی که در بیابان ها، تپه ها و ماسه زارها هستند، به مراتب بهتر است. ما افرادی داریم که به دلیل مراقبت از احشامشان، ناچار بوده اند در تپه ها بمانند. حالا رسیدگی به آن ها سخت تر و کمرنگ تر است چون کمک رسانی ها در فضای شهرها متمرکز شده است. این مشکل، درباره اهالی روستاهای محاصره شده در آب هم وجود دارد.»
حاج آقا فیاضی با قدردانی از همکاری نیروی دریایی سپاه که قایق هایشان را به میدان آورده اند، از یک نگرانی بالقوه پرده برمی دارد: «تنها راه دسترسی به روستاهای محصور در آب و رساندن غذا و اقلام کمکی به اهالی این روستاها، استفاده از قایق های موتوری است. اما بعد از این که ارتفاع آب پایین برود، نگرانی جدیدی به وجود خواهد آمد؛ در چنین شرایطی، قدرت مانور قایق های موتوری کاهش پیدا می کند و نیاز به قایق های سبک خواهیم داشت که در این حجم کم آب بتوانند حرکت کنند. تأمین نشدن چنین قایق هایی، همین حد از جریان کمک رسانی به این مناطق را هم تضعیف می کند.»
عرب و عجم نداریم؛ خوزستان در مقابل تهدیدها یک تن واحد است
از جلوه های باشکوه سیل خوزستان، انسجام و اتحاد اقوام مختلف عرب زبان و فارس بوده. روایت حاج آقا از این حماسه باشکوه اما جالب تر است: «امدادرسانی به هم نوع، عرب و عجم نمی شناسد چون فراتر از این مسائل، یک بحث انسانی است. انسان باید به فکر حفظ جان همه موجودات زنده باشد؛ از درختان و پرنده ها گرفته تا انسان ها. مگر می شود ما- فارغ از اینکه مسلمان هستیم یا غیر مسلمان، شیعه هستیم یا اهل سنت، و عرب زبان هستیم یا فارس-، از خوشحالی دیگران، خوشحال و از ناراحتی شان، ناراحت نشویم؟»
حاج آقا که خودش از خوزستانی های غیور عرب زبان است، گریزی می زند به یکی از جلسات اخیر در حاشیه امدادرسانی به مناطق سیل زده و ادامه می دهد: «در یکی از جلسات ستاد مردمی که متشکل از افراد عرب و فارس بود، یکی از دوستان گفت می خواهد صحبت هایش را به زبان عربی بیان کند. با اینکه جلسه، دولتی و رسمی نبود، موافقت نکردم و گفتم باید همه به زبان فارسی صحبت کنیم. اصرار که کرد، گفتم: پس نوبت شما گذشت، نفر بعدی صحبت هایش را بیان کند.
خطاب به همه گفتم: زبان فارسی برای ما، زبان قوم فارس نیست. بلکه زبان ملی و زبان تفاهم همه ماست و برای همگی مان عزیز است. در عین احترام به همه قومیت ها و زبان هایشان، ما انسجاممان را حتی در زبان هم باید حفظ کنیم. باید حواسمان باشد در این شرایط بحرانی، وقت طرح اینگونه مسائل نیست. الحمدلله مردم آگاه خوزستان هم اتحادشان را در حد اعلا نشان دادند و همه دست اندرکاران مدیریت سیل را با حضور یکپارچه شان شرمنده کردند.»
هیچ کس کمک برادران عراقی را رد نکرد
از حجت الاسلام عبدالزهرا فیاضی که به واسطه مسئولیتش به عنوان مشاور استاندار خوزستان و در نتیجه سرکشی ها و بازدیدهایش، اشراف خوبی نسبت به اتفاقات این روزها در مناطق مختلف درگیر سیل دارد، می پرسم: در هفته گذشته، بعضی اظهارنظرها درخصوص خودداری بعضی از هموطنان سیل زده خوزستانی از دریافت کمک های امدادگران عراقی در فضای مجازی منتشر شد. شما این موضوع را تأیید می کنید؟ حاج آقا بلافاصله در جواب می گوید: «نه. اصلا اینطور نبوده. ماجرا را از این زاویه ببینید که دولت نسبت به کمک هایی که از کشورهای دیگر می رسد، به طور اصولی، حساس است؛ به این معنی که لازم می داند این کمک ها را قبل از رسیدن به دست مردم، مورد بررسی قرار دهد؛ ازجمله مواد خوراکی. بنابراین همه کمک های خارجی، ابتدا در اختیار کارشناسان قرار می گیرد و در صورت تأیید، در میان عزیزان مناطق سیل زده توزیع می شود. ما حتی این حساسیت را درمورد کمک های داخلی هم داریم. به طور مثال، فردی آمد و گفت: من یک کامیون پر از آب معدنی دارم، اما سه روز از تاریخ اتقضای این آب ها گذشته! ما پیشنهاد کمکش را رد کردیم و هرچه گفت: همیشه تا چند روز بعد از تاریخ انقضا هم می شود از این آب معدنی ها استفاده کرد، قبول نکردیم و گفتیم: ما درباره موضوعی که با سلامت مردم ارتباط مستقیم دارد، خطر نمی کنیم.»
حاج آقا مکثی می کند و با اشاره به نکته مهمی، ادامه می دهد: «ماجرا وجه دیگری هم دارد و آن اینکه برادران عراقی از روی محبت، دوست داشتند کمک هایشان را خودشان بیاورند و به عزیزان سیل زده تحویل دهند اما خب، این با عزت ایرانی منافات دارد. مسئولان کشور هم در این زمینه، معذوریت هایی دارند. می دانید، موضوع مهم این است که ما در این سیل، با افرادی مواجه هستیم که فقیر و نیازمند نبوده اند. آن ها غنی و آبرومند بودند اما سیل یک دفعه همه چیزشان را با خود برد. بنابراین، در کمک رسانی به این عزیزان باید بسیار مراقب بود و به شکلی رفتار کرد که عزت نفسشان حفظ شود. درخصوص کمک های برادران عراقی هم این ملاحظه وجود داشت. ما ضمن حفظ شأن این برادران ارجمند که دلسوزانه به میدان آمده اند، کمک های آن ها را از کانال رسمی به دست سیل زدگان رساندیم. بنابراین، تلقی اشتباهی به وجود آمده است چون این عزیزان اصلا به طور مستقیم با هموطنان سیل زده ارتباط نداشتند که کسی بخواهد کمک های آن ها را رد کند.»
همه کمک کنند سیل ۹۸ مثل سیل ۹۵ نشود
پایان بخش صحبت های حاج آقا فیاضی هم، نگرانی مشترک این روزهای همه اهالی مناطق سیل زده است؛ نگرانی از فراموش شدن: «باید از تلاش رسانه ها که مسئولیت اطلاع رسانی درخصوص وضعیت مناطق سیل زده را تا امروز بر عهده داشته اند، قدردانی کرد. اما کار اصلی، بعد از این شروع می شود. الان با توجه به هیجان و حس همدردی و همدلی که در میان عموم مردم وجود دارد، همه دوست دارند به هر شکلی شده به سیل زدگان کمک کنند. اما این نگرانی وجود دارد که با فرونشست سیل، این موج هیجان ها بخوابد و مردم مناطق سیل زده فراموش شوند. پیام و درخواست ما این است که هموطنان خسته و دلسرد نشوند چراکه نیاز اصلی مردم مناطق سیل زده به کمک، بعد از این مرحله خواهد بود.»
جبران خسارت های ناشی از سیل، دغدغه مهم سیل زدگان خوزستانی است: «یکی از مهم ترین خواسته های مردم خوزستان، پرداخت خسارت هایی است که سیل به آن ها تحمیل کرده است. ماجرای سیل در خوزستان، متفاوت است چون از وقتی آب جمع شده در پشت سدها با صلاح دید مسئولان و برای جلوگیری از خسارت های بزرگ تر، رهاسازی شد، مناطق خوزستان دچار آبگرفتگی شد. بنابراین مردم خوزستان در این زمینه فداکاری کردند و حالا نوبت مسئولان است که به قول های خود در زمان رهاسازی این آب ها عمل کرده و در اسرع وقت به جبران خسارت های سیل زدگان بپردازند.»
حاج آقا با اشاره به سیلی که در سال ۹۵ در خوزستان اتفاق افتاد، اضافه می کند: «دولت قول داده بود خسارت های سال ۹۵ در خوزستان را جبران می کند اما متاسفانه هنوز خسارت های کشاورزان در آن سیل پرداخت نشده است. دولت باید در این زمینه، اعتمادسازی کند و حداقل به عنوان مقدمه، مبالغی را به خسارت دیدگان پرداخت کند و در اسرع وقت نیز کلیه خسارت ها را جبران کند. واقعیت این است که خدمات به سیل زدگان باید سازمان یافته تر و هدفمندتر باشد.
از رسانه ها هم تقاضا داریم پس از سیل، در موضوع جبران خسارت ها و پیگیری مطالبات هم در کنار مردم مناطق سیل زده باشند تا آن ها احساس تنهایی نکنند.»
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «هیچ کس کمک های برادران عراقی را رد نکرد» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.