به گزارش خبرگزاری تسنیم، یکی از دستاویزهای باطل وهابیت که روی آن تکیه بیشتری کرده، سب و لعن صحابه است که به شیعۀ امامیه نسبت می دهند، لذا باید ببینیم پایه گذار این دشنام کیست، تا گر یبان او را بگیریم؛ نه شیعه را که هرگز صحابه ای را سب نکرده و در واقع، دوستدار همه کسانی است که پیامبر صلی الله علیه وآله را درک کرده اند، جز آنان که از راه حق منحرف شده باشند. البته شیعیان از کسانی که از پیامبر پیروی نکرده و از راه و مسیر او منحرف شده اند، تبری می جویند.

کتاب «سب و لعن از منظر شیعۀ امامیه و وهابیت» به قلم قاسم حریزاوی پاسخی به این شبهه است. مؤلف در طول سفر به کشورهای اسلامی از جمله عربستان سعودی مباحثاتی در رد شبهۀ سب و لعن با مبلغان و معلمان وهابی در مدینه منوره و مکه مکرمه داشته و همین امر انگیزه ای برای تألیف کتاب «سب و لعن از منظر شیعۀ امامیه و وهابیت»ایجاد کرد. این کتاب دارای چهار فصل است. مؤلف در فصل اول به بیان مسئله و پیشینۀ پژوهش و توضیح مفاهیمی از جمله وهابیت، سلفی گری، صحابه، سب و لعن پرداخته است. در فصل دوم، تاریخچۀ امامیه و وهابیت را به طور مشروح بیان کرده است. در فصل سوم، موضوع سب و لعن در اسلام با تکیه بر آیات قرآن و روایات سنت رسول اکرم و اهل بیت علیهم السلام و همچنین در سیرۀ صحابه و بزرگان اهل سنت و شیعه بررسی شده است و در فصل چهارم نیز شبهات وهابیت دربارۀ سب و لعن صحابه و پاسخ این شبهات از دیدگاه شیعه امامیه آورده شده است.

در تاریخ اسلام سب و لعن از زمان معاویه آغاز شد و در طول حکومت امویان ائمۀ جمعه به سب و لعن حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب می پرداختند و در واقع آغازگر سب و لعن معاویة ابن ابی سفیان بوده است. «سب و لعن از منظر شیعۀ امامیه و وهابیت»، با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و قیمت ۳۸۰۰۰ تومان روانۀ بازار شده است.

در بخشی از این کتاب با تیتر «معنای سب و لعن و تفاوت آن دو» می خوانیم:

باید توجه داشت که بین سب و لعن فرق است. سب در اسلام حرام اعلام شده است. سب در لغت به معنی شتم و دشمنام است. زبیدی می گوید: «السب: الشتم»؛ «سب به معنی شتم است.» ابن منظور می نویسد: «الشتم: قبیح الکلام و لیس فیه قذف.» « شتم به معنی کلام زشت است و لازم نیست که در آن تهمت نیز باشد.» طریحی می گوید: «شتم یعنی توصیف کنی چیزی را به صفتی که نقص است.»

نویسنده در ادامه استناداتی قرآنی و روایی درباره سب و لعن آورده، می نویسد:

خداوند متعال می فرماید: «و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم …» «و شما مؤمنان بر آنان که غیر را می خوانند، دشنام ندهید تا مبادا آنها هم از روی دشمنی و جهالت، خدا را دشنام دهند.» امام صادق علیه السلام می فرماید: «سباب المؤمن کالمشرف علی الهلکة.» «کسی که مؤمنی را ناسزا گوید، همچون کسی است که در پرتگاه هلاکت باشد.»

انتهای پیام/