به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره نبأ یا عم یا تسائل هفتاد و هشتمین سوره جزء سی ام و از سوره های مکی قرآن کریم است.

این سوره درباره روز قیامت و حوادث آن سخن می گوید و جایگاه و حالات گنهکاران و نیکوکاران در آن روز را توصیف می کند. از آیات مشهور سوره نبأ آیات ۳۱ به بعد است که سرگذشت «متقین» را در قیامت بیان می کند.

در روایات مراد از متقین در این آیه امیرالمؤمنین (ع) معرفی شده است.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره نبأ می فرماید: هر کس سوره عم یتسائلون را بخواند، خداوند از نوشیدنی خنک و گوارای بهشتی در قیامت سیرابش می کند و هر کس سوره نبأ را بخواند و حفظ کند حساب او در قیامت چنان سریع انجام می شود که به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود؛ سوره نبأ را جزو سوره هایی خوانده که موی آن حضرت را سپید کردند.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: کسی که همه روزه سوره عم یتسائلون را قرائت کند سال تمام نمی شود مگر اینکه خانه خدا را زیارت می کند.

فایل صوتی تلاوت سوره نبا با صدای شهریار پرهیزگار

متن سوره نبا همراه با ترجمه

بسم الله الر حمٰن الر حیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

عم یتساءلون ﴿١﴾

درباره چه چیز از یکدیگر می پرسند؟ (۱)

عن النبإ العظیم ﴿۲﴾

از آن خبر بزرگ (۲)

الذی هم فیه مختلفون ﴿۳﴾

که در باره آن با هم اختلاف دارند (۳)

کلا سیعلمون ﴿۴﴾

نه چنان است به زودی خواهند دانست (۴)

ثم کلا سیعلمون ﴿۵﴾

باز هم نه چنان است بزودی خواهند دانست (۵)

ألم نجعل الأرض مهادا ﴿۶﴾

آیا زمین را گهواره ای نگردانیدیم (۶)

و الجبال أوتادا ﴿۷﴾

و کوه ها را چون میخهایی نگذاشتیم(۷)

وخلقناکم أزواجا ﴿۸﴾

و شما را جفت آفریدیم (۸)

و جعلنا نومکم سباتا ﴿۹﴾

و خواب شما را مایه آسایش گردانیدیم (۹)

و جعلنا اللیل لباسا ﴿۱۰﴾

و شب را برای شما پوششی قرار دادیم (۱۰)

و جعلنا النهار معاشا ﴿۱۱﴾

و روز را برای معاش شما نهادیم (۱۱)

و بنینا فوقکم سبعا شدادا ﴿۱۲﴾

و بر فراز شما هفت آسمان استوار بنا کردیم (۱۲)

و جعلنا سراجا وهاجا ﴿۱۳﴾

و چراغی فروزان گذاردیم (۱۳)

و أنزلنا من المعصرات ماء ثجاجا ﴿۱۴﴾

و از ابرهای متراکم آبی ریزان فرود آوردیم (۱۴)

لنخرج به حبا ونباتا ﴿۱۵﴾

تا بدان دانه و گیاه برویانیم (۱۵)

و جنات ألفافا ﴿۱۶﴾

و باغهای در هم پیچیده و انبوه (۱۶)

إن یوم الفصل کان میقاتا ﴿۱۷﴾

قطعا وعدگاه ما با شما روز داوری است (۱۷)

یوم ینفخ فی الصور فتأتون أفواجا ﴿۱۸﴾

روزی که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (۱۸)

و فتحت السماء فکانت أبوابا ﴿۱۹﴾

و آسمان گشوده و درهایی پدید شود (۱۹)

و سیرت الجبال فکانت سرابا ﴿۲۰﴾

و کوه ها را روان کنند و چون سرابی گردند (۲۰)

إن جهنم کانت مرصادا ﴿۲۱﴾

آری جهنم از دیر باز کمینگاهی بوده (۲۱)

للطاغین مآبا ﴿۲۲﴾

که برای سرکشان بازگشتگاهی است (۲۲)

لابثین فیها أحقابا ﴿۲۳﴾

روزگاری دراز در آن درنگ کنند (۲۳)

لا یذوقون فیها بردا ولا شرابا ﴿۲۴﴾

در آنجا نه خنکی چشند و نه شربتی (۲۴)

إلا حمیما وغساقا ﴿۲۵﴾

جز آب جوشان و چرکابه ای (۲۵)

جزاء و فاقا ﴿۲۶﴾

کیفری مناسب با جرم آنها (۲۶)

إنهم کانوا لا یرجون حسابا ﴿۲۷﴾

آنان بودند که به روز حساب امید نداشتند (۲۷)

و کذبوا بآیاتنا کذابا ﴿۲۸﴾

و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (۲۸)

و کل شیء أحصیناه کتابا ﴿۲۹﴾

و حال آنکه هر چیزی را برشمرده به صورت کتابی در آورده ایم (۲۹)

فذوقوا فلن نزیدکم إلا عذابا ﴿۳۰﴾

پس بچشید که جز عذاب هرگز چیزی بر شما نمی افزاییم (۳۰)

إن للمتقین مفازا ﴿۳۱﴾

مسلما پرهیزگاران را رستگاری است (۳۱)

حدائق و أعنابا ﴿۳۲﴾

باغچه ها و تاکستان ها (۳۲)

و کواعب أترابا ﴿۳۳﴾

و دخترانی همسال با سینه های برجسته (۳۳)

و کأسا دهاقا ﴿۳۴﴾

و پیاله های لبالب (۳۴)

لا یسمعون فیها لغوا ولا کذابا ﴿۳۵﴾

در آنجا نه بیهوده ای شنوند و نه یکدیگر را تکذیب کنند (۳۵)

جزاء من ربک عطاء حسابا ﴿۳۶﴾

این است پاداشی از پروردگار تو عطایی از روی حساب (۳۶)

رب السماوات و الأرض و ما بینهما الرحمن لا یملکون منه خطابا ﴿۳۷﴾

پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگری که کس را یارای خطاب با او نیست (۳۷)

یوم یقوم الروح و الملائکة صفا لا یتکلمون إلا من أذن له الرحمن و قال صوابا ﴿۳۸﴾

روزی که روح و فرشتگان به صف می ایستند و مردم سخن نگویند مگر کسی که خدای رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (۳۸)

ذلک الیوم الحق فمن شاء اتخذ إلی ربه مآبا ﴿۳۹﴾

آن روز ،روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتی به سوی پروردگار خود بجوید (۳۹)

إنا أنذرناکم عذابا قریبا یوم ینظر المرء ما قدمت یداه و یقول الکافر یا لیتنی کنت ترابا ﴿۴۰﴾

ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم روزی که آدمی آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (۴۰)

انتهای پیام/