به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امیرالمؤمنین علیه السلام در بخشی از نامه خویش به امام حسن مجتبی نسبت به رسیدگی به حال نیازمندان توصیه هایی فرمود.

در این بخش از توصیه ها آمده است.

اگر مستمندی را دیدی که توشه ات را تا قیامت می برد و فردا که به آن نیاز داری به تو باز می گرداند، کمک او را غنیمت بشمار و زاد و توشه را بر دوش او بگذار و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی. به هنگام بی نیازی، اگر کسی از تو وام خواهد، غنیمت بشمار، تا در روز سختی و تنگدستی به تو باز گرداند؛ و إذا وجدت من أهل الفاقة من یحمل لک زادک إلی یوم القیامة، فیوافیک به غدا حیث تحتاج إلیه فاغتنمه وحمله إیاه، وأکثر من تزویده وأنت قادر علیه، فلعلک تطلبه فلا تجده واغتنم من استقرضک فی حال غناک، لیجعل قضاءه لک فی یوم عسرتک.

امیرالمؤمنین (ع) با بیان دو نکته فرزندش را به صدقه دادن و احسان به مستمندان ترغیب می کند: اولین نکته، بخشش و دادن صدقه توشه ای است که فقیر تا روز قیامت آن را بر دوش می کشد و در آنجا به هنگام شدت نیاز بدان، به وی باز می دهد. و لفظ الزاد در اینجا استعاره است از دو فضیلت بخشش و کرم که به وسیله انفاق حاصل می شود. و وجه استعاره، وسیله بودن انفاق و صدقه برای ایمنی نفس از نابودی در بین راه آخرت و باعث رسیدن آن به سعادت دائمی است؛ همان طور که توشه، نجات بخش مسافر در بین راه و سبب رسیدن او به مقصد است.

برای گیرنده صدقه، صفت حامل توشه را به طور استعاره آورده است، از آن رو که او وسیله پیدایش آن فضیلت به وسیله آن صدقه و رسیدن ثواب آن، به صدقه دهنده در روز قیامت است.

سپس دستور داده است که هر گاه نیازمندی را دید غنیمت شمارد و آن توشه را بر دوش وی قرار دهد و بیشتر به او کمک کند، تا سر حد توان به او توشه بسپارد. غنیمت شمردن نیازمند و شتاب در صدقه دادن دو عبارت تشویقی آن حضرت است.

دوم: صدقه دادن به فقیر در حقیقت وامی است از طرف صدقه دهنده که در حال بی نیازی مالی را می دهد تا در روز فقر و تنگدستی اش به او باز پس دهد.

و صفت «وام گیرنده» را در اینجا استعاره برای خدا آورده است به اعتبار این که او پاداش ثواب را به کسی که در راه طاعتش مالش را انفاق کرده است، عطا می کند و در این آیه مبارکه بدان اشاره کرده است: «من ذا الذی یقرض الله قرضا حسنا فیضاعفه له أضعافا کثیرة» حضرت وام دادن به هنگام بی نیازی و بازپرداخت وام در وقت تنگدستی را یادآور می شود تا برتری بازپرداخت را بنمایاند و وام دهنده به خاطر سود دلخواهی که عاید او می شود، علاقه مند به دادن وام شود.

منابع:

کتاب شرح ابن میثم بحرانی ( ترجمه محمدی مقدم )

انتهای پیام/