به گزارش خبرگزاری تسنیم، بعد از گذشت ۱۹ سال از آزادسازی مناطق جنوبی لبنان از اشغالگری رژیم صهیونیستی در روز ۲۵ می سال ۲۰۰۰ نتایج و پیامدهای استراتژیک و تاریخی این اتفاق بزرگ بیش از پیش روشن می شود. این اتفاق در شرایطی کاملا حساس رخ داد که متفاوت از گذشته بود، اما خود این موضوع نیز تغییرات قابل توجهی در حال و آینده لبنان ایجاد کرده و روند تاریخی در منطقه را تغییر داد.

آزادسازی جنوب لبنان اهداف اشغالگری اسرائیل ضد لبنان در سال ۱۹۸۲ را از بین برد و روند پیروزی سال ۲۰۰۶ مقاومت و ترسیم مجدد افکار عمومی را زمینه سازی کرد.

این اتفاق همچنین رویکرد لبنانی ها نسبت به مقاومت را تغییر داد، چرا که آنها توانسته بودند معادلات درگیری ها را با کمترین امکانات و سخت ترین شرایط تغییر دهند و یک نیروی منطقه ای را ایجاد کنند که تهدیدی موجودیتی ضد آنها به شمار می رود.

این تحولات باعث شد که اشغالگری به یک مشکل داخلی برای اسرائیل تبدیل شده و فشارها بر سردمداران رژیم صهیونیستی افزایش پیدا کرد تا آنها تلاش کنند از باتلاق لبنان خارج شوند.

یکی از مزایای اراضی اشغال شده این بود کهمقاومت ضد اشغالگری در منطقه کمربند امنیتی از نظر کمبود مساحت و ماهیت ناهمواری های موجود در منطقه حایز اهمیت بود، این موضوع شرایط متناسبی را برای اسرائیل ایجاد کرده بود که خسارت های انسانی خود را به پایین ترین حد خود برساند. البته نیروهای مزدور آنطوان لحد نیز نقش قابل توجهی در این زمینه داشتند و در حمایت از جان نیروهای صهیونیستی، خسارت های انسانی بالایی را متحمل شدند.

یکی دیگر از ویژگی های این منطقه مجاورت آن با اراضی اشغالی فلسطین بود که بعدی استراتژیک به آن می داد. اهمیت ادامه اشغالگری اسرائیل در این منطقه از همین منظر بود و تل آویو نمی خواست این موضوع را از دست بدهد.

با این وجود خروج رژیم اشغالگر صهیونیستی از این منطقه بعد از تحولات داخلی اساسی در میان تصمیم سازان رژیم صهیونیستی بود که در نتیجه فشارهای مقاومت افزایش پیدا کرد.

مقاومت لبنان نگرانی مردمی این کشور در رویارویی با اشغالگری زمینی رژیم صهیونیستی را که پیش از این در میان لبنانی ها مطرح بود، به داخل سرزمین های اشغالی منتقل کرد. این موضوع به شکل های مختلف در اظهار نظرهای مقامات نخبه رژیم صهیونیستی مطرح شده است.

به این ترتیب نیروی زمینی رژیم صهیونیستی در برابر مقاومت نیروهای حزب الله تسلیم شد و این چیزی بود که سرتیپ یائیر گولان معاون سابق رئیس ستاد ارتش به صورت صریح و شفاف به آن اشاره کرده و گفت که مقامات اسرائیلی به نیروی زمینی ارتش این رژیم اطمینان ندارند.

این شرایطتنها گزینه موجود در برابر رژیم صهیونیستی را منحصر به حملات هوایی کرد که گزینه ای نامناسب است و هزینه های بسیار زیادی در عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی دارد، چرا که حزب الله موفق شده جبهه داخلی اسرائیل را به جبهه مبارزه تبدیل کند. گولان در این رابطه می نویسد که جبهه داخلی اسرائیل در انتظار تحولاتی بی سابقه بوده که در تاریخ خود در جنگ های به وجود آمده در برابر ارتش های عربی با آن مواجه نبوده است.

آزاد سازی جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰ یک حادثه صرفا لبنانی نیست، بلکه پیروزی برای فلسطین و ملت های عربی به شمار می رود. مقاومت لبنان دستاورد بزرگی را در برابر اشغالگری رژیم صهیونیستی محقق کرده و ثابت کرد که بدون انتظار برای استراتژی مشترک عربی می تواند بر اشغالگران پیروز شود. این موضوع گزینه های جدید را در افکار عمومی کشورهای عربی ایجاد کرد.

تلاش های اخیر صورت گرفته برای مهار حزب الله و مقاومت فلسطین و تخریب وجهه این جنبش در راستای همین موقعیت است و رقبای حزب الله می خواهند جلوی سرایت این روند را بگیرند.

جزئیات فرار صهیونیست ها از جنوب لبنان

۲۵ مه سال ۲۰۰۰، رژیم اشغالگر صهیونیستی پس از ۲۲ سال اشغال، از مناطق جنوب لبنان ناگزیر به یک عقب نشینی تحقیر آمیز شد. این عقب نشینی به دلیل حملات سخت از سوی محور مقاومت اسلامی لبنان و حزب الله صورت گرفت. البته منطقه مزارع شبعا که به سه بخش فلسطینی، سوریه ای و لبنانی تقسیم می شوند هم چنان در اشغال تل آویو باقی ماند.

«ایهودباراک» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی درباره تصمیم به خروج خفت بار نظامیان اسرائیل از جنوب لبنان گفت:«ما باید یا فرزاندانمان را در لبنان دفن کنیم و یا کاری [فرار] که کمترین ضرر را دارد؛ انتخاب کنیم.»

مسئله اساسی برای تل آویو این است که پس از یوم النکبه(شکل گیری رژیم صهیونیستی) تا ۲۵ می ۲۰۰۰، این اولین عقب نشینی اسرائیل از سرزمین های اشغالی بوده است واسرائیل بعد از این عقب نشینی دیگر نتوانست در جنگ های خود پیروزی قابل توجهی را به دست بیاورد.

اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیلی ها به عملیات لیتانی در ماه مارس ۱۹۷۸ میلادی بازمی گشت. در آن زمان ۲۵ هزار نظامی اسرائیلی به خاک لبنان یورش برده و پایگاه های مبارزان فلسطینی در لبنان را تخریب کردند. سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ۴۲۵ از اسرائیل خواست هر چه زودتر خاک لبنان را تخلیه کند و یک نیروی پاسدار صلح را در خاک لبنان مستقر کرد، اما رژیم صهیونیستی به این مطالبات تن نداد.

در ششم ژوئن ۱۹۸۲ارتش رژیم صهیونیستی تهاجم گسترده ای را از زمین، هوا و دریا به لبنان آغاز کرد و به سرعت و بدون درگیری تا دروازه های بیروت پیشروی کرد و دومین پایتخت یک کشور عربی را (پس از بیت المقدس) به محاصره خود درآورد.

در شرایطی که بیش از نیمی از لبنان از جمله پایتخت این کشور در اشغال صهیونیست ها قرار داشت و تمامی مبارزان ارشد جنبش آزادیبخش فلسطین از لبنان به تونس منتقل شدند تا از فلسطین و آرمان آن دور شوند، مقاومتی بر ضد اشغالگری در لبنان و فلسطین شکل گرفت که سالها بعد بیشترین ضربات را به پیکره رژیم صهیونیستی وارد کرد. مقاومتی که در آن سال ها شکل گرفت، برای اولین بار در تاریخ موجودیت رژیم صهیونیستی در روز ۲۵ می ۲۰۰۰ این رژیم را شکست داد و به صورت خفت باری مجبور به عقب نشینی از اراضی جنوب لبنان کرد و تنها چند منطقه محدود همچنان در اشغال این رژیم باقی ماند.

آخرین عملیات حزب الله لبنان که منجر به اخراج رژیم اشغالگر قدس از خاک کشور لبنان شد «عرمتا» نام دارد. با اجرای این عملیات که در نوع خود بی نظیر بود ، تل آویو به این نتیجه رسید که پس از این حضور در خاک لبنان غیر ممکن است. این عقب نشینی از نیمه ی شب آغاز شد و کاملا ناگهانی صورت گرفت؛ جالب اینجاست که، بسیاری عدوات جنگی سنگین و غیر سنگین اسرائیل در خاک لبنان به جا ماند.

هزینه های اشغالگری صهیونیست ها در جنوب لبنان و علل شکست آنها

آمارها نشان می دهد که عملیات نظامی موفقیت آمیز حزب الله در طول دو دهه اشغال جنوب لبنان، سالانه بین ۲۲ و ۲۳ کشته و شمار زیادی زخمی و اسیر در میان ارتش رژیم صهیونیستی بر جا می گذاشت. متوسط عملیات نظامی حزب الله در فاصله سالهای ۶۸ تا ۷۰ بالغ بر ۲۹۲، سالهای ۷۱ تا ۷۳ بالغ بر ۴۶۵ و در فاصله سالهای ۷۴ تا ۷۶ بالع بر ۹۳۶ عملیات بوده است. تنها در سال ۷۸ به دلیل مقاومت مبارزان حزب الله ۳۶ نظامی اسرائیلی کشته و ۶۴ نفر زخمی و دو نفر دیگر به اسارت گرفته شدند. به طور کلی آمار تلفات اسرائیل در طول ۱۸ سال اشغال جنوب لبنان بالغ بر هزار و ۲۰۰ کشته بود.

صرف نظر از موافقت ایهود باراک با عقب نشینی از جنوب لبنان، در پی مقاومت اسلامی و ضربات وارد آمده بر رژیم صهیونیستی، موجی در رژیم اسرائیل به وجود آمد که خواستار عقب نشینی این رژیم از باتلاق لبنان بود. نظرسنجی روزنامه یدیعوت آحارانوت در مورد عقب نشینی اسرائیل از جنوب لبنان بیانگر این بود که ۷۲ درصد شرکت کنندگان در نظرسنجی، این عقب نشینی را تایید و آن را اقدامی صحیح دانستند و در مقابل تنها ۲۰ درصد با این امر مخالف بودند.

مقاومت اسلامی حزب الله در عملیات های نظامی خود از شیوه های رایج جنگ های چریکی یعنی گروههای کوچک برای شبیخون به گشتی ها و استحکامات دشمن و کار گذاشتن بمب، مین و نصب کمین بر سر راه خطوط مواصلاتی و محل های رفت و آمد این نیروها استفاده می کرد.

مقاومت اسلامی در جریان نبردها و عملیاتهای خود، تنها به شیوه هایی همچون کمین در جاده ها و مناطق کوهپایه ای با گلوله باران پایگاه های دشمن صهیونیست اکتفا نکرد بلکه به عملیاتهای گسترده علیه یک یا چند پایگاه در آن واحد دست زد و حتی موفق شد در بسیاری از موارد این پایگاه ها را تا ساعت ها به تصرف درآورده یا افراد آن را به اسارت بگیرد.

عملیات انصاریه در سال ۷۶ مشهورترین عملیات حزب الله در طول دو دهه اشغال جنوب لبنان بود. نیروهای مقاومت با نصب کمین بر سر راه یک گروه ۱۵ نفره از کماندوهای ویژه ارتش اشغالگر در روستای انصاریه آنها را تار و مار کردند. مقاومت پس از مدتی اجساد تکه تکه شده این نظامیان را با پیکرهای ۴۰ شهید لبنانی که ۳۰ نفر از آنها شهدای مقاومت اسلامی بودند، مبادله کرد. این اولین بار در طول تاریخ رژیم صهیونیستی بود که چنین شکستی به تل آویو وارد می شد.

آخرین عملیات حزب الله لبنان که منجر به خروج رژیم غاصب صهیونیستی از خاک کشور لبنان شد «عرمتا» نام دارد. با اجرای این عملیات بی نظیر بود که اسرائیل به این نتیجه قطعی رسید که پس از این حضور در خاک لبنان غیر ممکن است. این عقب نشینی از نیمه شب آغاز شد و کاملا ناگهانی صورت گرفت به طوری که بسیاری از ادوات جنگی سبک و سنگین اسرائیل در خاک لبنان به جا ماند. در طول این عقب نشینی به پیشنهاد عماد مغنیه معاون جهادی حزب الله لبنان، مجاهدان حزب الله سربازان اشغالگر را تا پشت مرزها تعقیب کردند و بر سرشکستی اسرائیل از این حرکت خفت بار افزودند.

خروج تانک مرکاوا از محاسبات نظامی منطقه، تحمیل خسارت های روحی و روانی در تشکیلات مزدوران لحد، ناکارآئی نیروی هوایی ارتش اسرائیل در چنین اقدامات مردمی باعث شد این پیروزی محقق شود.

اذعان سردمداران رژیم صهیونیستی به شکست در جنوب لبنان

سرهنگ «نوام بن تسفی» فرمانده ارتش صهیونیستی با اشاره به شکست اسرائیل در جنوب لبنان گفت: ما بیست و پنجم ماه مه سال ۲۰۰۰ از جنوب لبنان عقب نشینی نکردیم بلکه فرار کردیم. وی که آخرین افسر صهیونیستی بود که فرماندهی منطقه غربی در جنوب لبنان (منطقه بنت جبیل) را عهده دار بود، گفت: توصیف صحیح خروج نظامیان اسرائیلی از جنوب لبنان کلمه «فرار» است. خروج ما از جنوب لبنان عقب نشینی و تاکتیک نبود، بلکه فرار از این منطقه بود، نه کمتر نه بیشتر.

این افسر بلندپایه صهیونیست در ادامه تاکید کرد: من معتقدم همه فرماندهان نظامی یگان های مستقر در جنوب لبنان به این باور رسیده بودند که توان اجرای ماموریت خود را در لبنان ندارند. بن تسفی از روند خروج از جنوب لبنان انتقاد کرد و آن را شکستی نظامی برشمرد. زیرا به گفته وی ارتش اسرائیل تحقیق و بررسی عمیقی برای خروج انجام نداد. وی چگونگی خروج از جنوب لبنان را این گونه تشریح کرد: ما فرار کردیم و خودروها، ابزارآلات و تجهیزات جنگی را پشت سر خود در منطقه خروجی «باب فاطمه» رها کردیم و در چنین موقعی حقارت شامل حال اسرائیلی ها شد.

کانال ۱۰ تلویزیون رژیم صهیونیستی در گزارشی، سخنان سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان را در این باره پخش کرد. سید حسن نصرالله گفت: خطاب به فلسطینی ها گفتم، اسرائیل از لانه عنکبوت هم سست تر است و امروز ثابت شد اسرائیل از لانه عنکبوت سست تر است.

گزارشگر تلویزیون رژیم صهیونیستی دراین باره گفت: حزب الله در این معادله پیروز میدان شد، و به قهرمان جهان عرب تبدیل شد.

الون بن دیوید تحلیلگر مسائل راهبردی و نظامی کانال ۱۰ تلویزیون رژیم صهیونیستی در این باره اظهار کرد: در سراسر خاورمیانه این ذهنیت ایجاد شد که اسرائیل در قبال سازمان نه چندان بزرگ توان ایستادگی نداشت، و شکست خورد.

سرتیپ موشه کابلنسکی فرمانده تیپ الجلیل در آن زمان گفت: عقب نشینی ارتش اسرائیل جایگاه و اعتبار حزب الله را دو چندان کرد.

گابی اشکنازی فرمانده منطقه شمالی در زمان عقب نشینی ازجنوب لبنان خاطرنشان کرد: حزب الله این عقب نشینی را شکست بزرگی برای اسرائیل دانست.

انتهای پیام/