به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره آل عمران سومین سوره و از سوره های مدنی در دو جزء سوم و چهارم قرآن است.

این سوره به دلیل ذکر نام عمران (پدر حضرت مریم (س)) و خاندان او، آل عمران نامیده شده است. محتوای اصلی سوره آل عمران درباره دعوت مومنان به اتحاد و صبر در برابر دشمنان اسلام است. توحید، صفات خداوند، معاد، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، تولی، تبری و حج در این سوره بررسی شده و به سرگذشت انبیایی مانند آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و داستان حضرت مریم و عبرت های غزوه احد و غزوه بدر نیز پرداخته است.

نام دیگر این سوره طیبه یعنی پاک و پاکیزه از آلودگی ها و اتهامات است که اشاره به پاکی حضرت مریم (س) از گناهان و تهمت ها دارد. هر کس سوره آل عمران را بخواند، خداوند برای هر آیه از آن، امانی برای گذشتن از پل دوزخ (صراط) به او عطا می کند.

در ادامه آیات ۳۱ تا ۳۹ سوره آل عمران را بشنوید و بخوانید:

تلاوت آیات ۳۱ تا ۳۹ سوره آل عمران با صدای استاد انور شحات محمد انور

متن برخی آیات سوره آل عمران همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

قل إن کنتم تحبون ٱلله فٱتبعونی یحببکم ٱلله ویغفر لکم ذنوبکم ۗ وٱلله غفورۭ رحیمۭ (۳۱)

بگو: اگر خدا را دوست می دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد؛ و گناهانتان را ببخشد؛ و خدا آمرزنده مهربان است. (۳۱)

قل أطیعوا۟ ٱلله وٱلرسول ۖ فإن تولوا۟ فإن ٱلله لا یحب ٱلکٰفرین (۳۲)

بگو:از خدا و فرستاده (او)، اطاعت کنید و اگر سرپیچی کنید، خداوند کافران را دوست نمی دارد (۳۲)

إن ٱلله ٱصطفیٰٓ ءادم ونوحۭا وءال إبرٰهیم وءال عمرٰن علی ٱلعٰلمین (۳۳)

خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد. (۳۳)

ذریهۢ بعضها منۢ بعضۢ ۗ وٱلله سمیع علیم (۳۴)

آن ها فرزندان ودودمانی بودند که از نظر پاکی و تقوا و فضیلت، بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند؛ و خداوند، شنوا و داناست و از کوشش های آن ها در مسیر رسالت خود، آگاه است. (۳۴)

إذ قالت ٱمرأت عمرٰن رب إنی نذرت لک ما فی بطنی محررۭا فتقبل منیٓ ۖ إنک أنت ٱلسمیع ٱلعلیم (۳۵)

به یاد آورید هنگامی را که همسر عمران گفت: خداوندا! آنچه را در رحم دارم، برای تو نذر کردم که محرر و آزاد برای خدمت خانه تو باشد، از من بپذیر که تو شنوا و دانایی. (۳۵)

فلما وضعتها قالت رب إنی وضعتهآ أنثیٰ وٱلله أعلم بما وضعت ولیس ٱلذکر کٱلأنثیٰ ۖ وإنی سمیتها مریم وإنیٓ أعیذها بک وذریتها من ٱلشیطٰن ٱلرجیم (۳۶).

ولی هنگامی که او را به دنیا آورد و او را دختر یافت، گفت: خداوندا! من او را دختر آوردم، ولی خدا از آنچه او به دنیا آورده بود، آگاهتر بود و پسر، همانند دختر نیست دختر نمی تواند وظیفه خدمتگزاری معبد را همانند پسر انجام دهد من او را مریم نام گذاردم؛ و او و فرزندانش را از وسوسه های شیطان رانده شده، در پناه تو قرار می دهم. (۳۶)

فتقبلها ربها بقبول حسنۢ وأنۢبتها نباتا حسنۭا وکفلها زکریا ۖ کلما دخل علیها زکریا ٱلمحراب وجد عندها رزقۭا ۖ قال یٰمریم أنیٰ لک هٰذا ۖ قالت هو من عند ٱلله ۖ إن ٱلله یرزق من یشآء بغیر حساب (۳۷)

خداوند، او (مریم) را به طرز نیکویی پذیرفت و به طرز شایسته ای، نهال وجود او را رویانید و پرورش داد؛ و کفالت او را به زکریا سپرد هر زمان زکریا وارد محراب او می شد، غذای مخصوصی در آن جا می دید از او پرسید: ای مریم! این را از کجا آورده ای؟! گفت: این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی حساب روزی می دهد. (۳۷)

هنالک دعا زکریا ربهۥ ۖ قال رب هب لی من لدنک ذریهۭ طیبه ۖ إنک سمیع ٱلدعآء (۳۸)

در آنجا بود که زکریا با مشاهده آن همه شایستگی در مریم، پروردگار خویش را خواند و عرض کرد: خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه ای نیز به من عطا فرما، که تو دعا را می شنوی (۳۸)

فنادته ٱلملٰٓئکه وهو قآئمۭ یصلی فی ٱلمحراب أن ٱلله یبشرک بیحییٰ مصدقۢا بکلمهۢ من ٱلله وسیدۭا وحصورۭا ونبیۭا من ٱلصٰلحین (۳۹)

و هنگامی که او در محراب ایستاده، مشغول نیایش بود، فرشتگان او را صدا زدند که: خدا تو را به یحیی بشارت می دهد؛ کسیکه کلمه خدا [= مسیح]را تصدیق می کند و رهبر خواهد بود؛ و از هوس های سرکش برکنار و پیامبری از صالحان است. (۳۹)

انتهای پیام/