به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، تحقیق و توسعه یکی از پایه های اصلی در بازار به شدت رقابتی صنعت خودرو محسوب می شود ولی ساختار دولتی و غیررقابتی خودروسازی ایران نیاز به تحقیق و توسعه را بی معنی کرده است.

علیرغم اینکه وزارت صنعت، معدن و تجارت پیش بینی کرده است که خودروسازان داخلی تا سال ۱۴۰۴ یک درصد از فروش خود را صرف تحقیق و توسعه کنند، اما شواهد عینی چنین عزم عملی را نشان نمی دهد.

تحقیق و توسعه پایه صنعت به طور عام است و رقابت بین قطب های خودروسازی جهانی جدی است. در سال های اخیر سهم خودروسازان اروپایی در هزینه تحقیق و توسعه از ۳۶ درصد به ۴۴ درصد افزایش پیدا کرده است، اما سهم تحقیق و توسعه خودروسازان آمریکایی از ۲۵ درصد جهانی به ۱۹ درصد کاهش یافته است.

آمریکا که وضعیت مناسبی در صنعت خودرو نداشته و در ۳ دهه اخیر همواره پسرفت کرده است، سالانه ۱۹ میلیارد دلار صرف تحقیق و توسعه می کند که معادل ۱۷۰۰ دلار در هر دستگاه خودرو محسوب می شود.

تحقیقات نشان می دهد که ۹۰ درصد از هزینه های تحقیق و توسعه را خود شرکت های خودروسازی انجام می دهند.

خودروسازان اروپایی به طور متوسط ۴ درصد از گردش مالی خود را صرف تحقیق و توسعه می کنند که رقم بسیار بالایی محسوب شده و سالانه بر بیش از ۲۰ میلیارد یورو بالغ می شود.

شرکت های ژاپنی رکورد هزینه برای تحقیق و توسعه را شکسته و سه شرکت خودروساز تویوتا، هوندا و نیسان در صدر شرکت های برتر در زمینه تحقیق و توسعه در سرزمین آفتاب تابان قرار گرفته اند.

تویوتا بیش از ۱۰ میلیارد دلار، هوندا حدود ۸ میلیارد دلار و نیسان هم بیش از ۵٫۱ میلیارد دلار هزینه تحقیق و توسعه کرده اند.

ورود نسل های جدید خودرو مانند خودروهای هیبریدی با فناوری های پیچیده و برقی که فناوری های نو را می طلبد، باعث شده است تا ادامه وضعیت صنعت خودروسازی ایران با ریلگذاری کنونی امکانپذیر نباشد و می بایست سیاستگذاری جدیدی انجام شود.

شرکت های کارآمد بخش خصوصی می توانند این سیاستگذاری جدید را عملیاتی کرده و در یک بازار رقابتی که دولت؛ بدون بر هم زدن منطق بازار از صنعت داخلی حمایت کند، زمینه گذار ایران از وضعیت ناهنجار صنعت خودرو به وضعیتی مطلوب را ممکن سازند.

انتهای پیام/