(۲) مال شهدا نیست، مال جانبازها است یعنی آنهایی که بعد از جنگ احد زخمی شدند، بعد [عده ای] آمدند گفتند:

الذین قال لهم الناس ان الناس قد جمعوا لکم فاخشوهم فزادهم ایمانا و قالوا حسبنا الله و نعم الوکیل

*

فانقلبوا بنعمة من الله و فضل لم یمسسهم سوء

؛(۳) مال آنها است که با اینکه زخ

و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم الا خوف علیهم و لا هم یحزنون

؛(۴) ببینید این استبشار، مال بعد از رفتن است. تا هستند، جانشان و تنشان و حرکت مادی شان در خدمت اسلام و در خدمت

جامعه ی اسلامی

است، وقتی میروند، معنویتشان، صدایشان تازه بعد از رفتن بلند میشود. نطق شهدا بعد از شهید شدن باز میشود، با مردم حرف میزنند -بالذین لم یلحقوا بهم- با ماها دارند میگویند؛ [باید] ما گوشمان سنگین نباشد تا بشنویم این صدا را. کاری که شماها میکنید، خانواده ی معظم شهدا میکنند یا بزرگداشت داران در شهرهای مختلف -مثل قزوین، بیرجند(۵) و جاهای دیگر- انجام میدهند، این است که این صدا را به گوش سنگین ماها برسانید؛ مهم این است که ما بشنویم این صدا را. و خدای متعال در این صدا هم اثر گذاشته؛ واقعا اثر گذاشته؛ جوری شده است که وقتی از شهیدی یک چیزی نقل میشود، یک حرف دقیق و متینی نقل میشود، اثر میگذارد بر روی دلها، دلها را منقلب میکند. و همین شهدای جوانی که میروند این روزها برای دفاع از حرم یا رفته اند شهید شده اند -از جمله همان

شهید عزیز قزوینی شما

- حرف اینها، اقدامشان، حرکتشان، خاطره شان، سخنانی که راجع به اینها گفته میشود، همه ی اینها بیدارکننده است، همه ی اینها هشیارکننده است. ما گوشمان سنگین است، این پیامها را درست نمی شنویم؛ اگر به ما بشنوانند این پیامها را، دیگر این گرایش به شرق و به غرب و به دشمن و به کفر و الحاد و مانند اینها، از بین ما رخت بر خواهد بست. این ضعفهایی که شما مشاهده میکنید در ما، به خاطر این است که این پیام را نمی شنویم؛ اگر این پیام را بشنویم، روحیه ها قوی خواهد شد، حرکت، حرکت جدی ای خواهد شد. به هرحال کار بسیار باارزشی است کاری که شماها دارید میکنید -بزرگداشت شهیدان- و عرض کردیم، سی سال میگذرد از پایان دفاع مقدس اما اگر سیصد سال هم بگذرد، این شهدای عزیز ما فراموش نخواهند شد؛ روزبه روز اینها زنده تر میشوند؛ بحمدالله در جامعه ی ما روزبه روز اینها زنده تر دارند میشوند. [البته بعضی ها] سعی میکردند که شهدا را به دست فراموشی بسپرند، سعی میکردند در عظمت کار اینها خدشه ایجاد کنند، مناقشه درست کنند، نتوانستند؛ بعکس شد. و امروز بحمدالله اینها الگوی ما هستند، اسوه ی ما هستند. خداوند ان شاءالله شهدای عزیز ما را با پیغمبر محشور کند و خداوند ان شاءالله شماها را که بزرگداشت این عزیزان را وظیفه ی خودتان دانستید و وارد شدید، توفیق بدهد، ان شاءالله اجر به شماها بدهد که این کار را هرچه بهتر ان شاءالله بتوانید انجام بدهید.



و همین طور که اشاره کردیم قبلا به مناسبت شهدای بیرجند، هرچه میتوانید از یاد این شهیدان استفاده کنید، هرچه میتوانید راجع به اینها بنویسید، بشنوید، ثبت کنید، ضبط کنید، کار هنری انجام بدهید. هیچ لزومی هم ندارد که مبالغه و اغراق گویی درباره ی اینها بشود. من میبینم گاهی اوقات بعضی ها اغراق گویی میکنند؛ هیچ لزومی ندارد. نفس عمل اینها این قدر عظمت دارد که هیچ احتیاج به آرایش و بزک کردن و اغراق گویی و مانند اینها ندارد؛ کارشان کار مهمی است. چه کسی از جان خودش میگذرد؟ ما مردم معمولی دنیا برای یک نفع کوچک،حاضریم کار خلاف هم انجام بدهیم، آن وقت اینها آمدند از عزیزترین شیئی که برای یک انسان وجود دارد -یعنی عمرش، جانش- گذشتند برای خدا؛ در سنین جوانی، در وقتی که شهوات در انسان قوی است، در وقتی که آرزوها در انسان قوی است، پا روی این آرزوها گذاشتند، پا روی راحتی و آسایش جسمی گذاشتند و حرکت کردند در راه خدای متعال و جان خودشان را دادند. خود این حرکت، این قدر عظیم است، این قدر باشکوه است که هیچ احتیاج به اغراق گویی ندارد. کار را ان شاءالله با همین دقت و با همین اتقان دنبال کنید و انجام بدهید. خداوند ان شاءالله به شما خیر بدهد و کمک کند.