مقدمه
«... دست استعمار را كوتاه كرديد، منفعت خواهان را، چپاولگران بين المللي را دستشان را قطع كرديد؛ خون داديد؛ جوان داديد، لكن خون و جوان شما به نفع اسلام و براي اسلام بوده؛ اسلام عزيزتر از آن است كه ما خوف داشته باشيم كه خونمان يا جوانانمان در راه اسلام شهيد شود. اسلام، شهيدان زياد داشته است؛ اميرالمؤمنين(علیه السلام) شهيد اسلام است و براي اسلام شهادت پيدا كرد؛ حسين بن علي(علیهماالسلام) در راه اسلام شهيد شد. ما باكي از شهادت نداريم، ما باكي از كشته شدن نداريم؛ شما ملت ايران كه با خون خود، با جوان هاي خود، اسلام را بيمه كرديد، دست اجانب را قطع كرديد ... .»[۱]
زندگينامه و آموخته ها:
شهيد دستجردي در ۱۳۰۴ دراصفهان ديده به جهان گشود. وي پس از دوران دبستان و دبيرستان، در ۱۳۲۸ وارد آموزشگاه شهرباني شد. در دوران حضور در شهرباني، دوره هاي تخصصي انتظامي، دوره ستاد و دوره عالي را پشت سر نهاد.[۲]
شهيد در پيش از انقلاب اسلامي:
اميرسرتيپ شهيد وحيد دستجردي، رييس شهرباني كل كشور، از پشتيبانان جنبش اسلامي به رهبري امام خميني(ره) به شمار ميرفت. جنبش امام خميني(ره) كه برخاسته از ارزش هاي اسلام ناب محمدي(ص) بود، در دهه ۱۳۴۰ در فضايي آغاز به پرتوافكني كرد كه دو ابرقدرت شرق و غرب، جهان را ميان خود تقسيم كرده بودند. حكومت ها با نقشه يكي از اين دو ابرقدرت و همواره با كودتايي روي كار مي آمدند تا دارايي كشورشان را به اربابان استعمارگر واگذار نمايند، اما در جنبش امام(ره) هيچ جاي پايي براي نيروهاي چپ و راست وابسته به اين قطب هاي جهاني و سرسپردگان آنها وجود نداشت.
حكومت دست نشانده محمدرضاشاه پهلوي هم كه آشكارا سياست هاي استكبار جهاني به سركردگي آمريكا و صهيونيسم بين الملل را در ايران پياده مي كرد، در پيشكش نمودن دارايي هاي مردم ايران؛ از جمله نفت ترديدي به خود راه نمي داد. امام خميني(ره)، رهبر بزرگ انقلاب اسلامي، پا به ميدان پيكار با نظام وابسته به بيگانه پهلوي گذاردند تا دست نظام ستمشاهي و سردمداران استكبار را از كشور ايران كوتاه نمايند. دين ستيزي حكومت، رواج بي بندوباري، خودكامگي، بيگانه دوستي و تاراج نفت و ديگر دارايي هاي ايران، از ويژگي هاي حكومت طاغوتي شاهان پهلوي بودند كه دل مردم و روحانيت مبارز را روز به روز نسبت به رفتار دستگاه حاكم تيره تر مي ساخت و نابودي آن را حتمي تر.
رهروان راستين امام(ره) هر كدام به گونه اي مي كوشيدند تا پايبندي خودشان را به راه و انديشه هاي ايشان نشان دهند، چه با تلاش سياسي و چه با آگاهي بخشيدن به مردم.شهيددستجردي را نيز بايد از پيروان تلاش در اين راه برشمرد.
وحيددستجردي، از هواداران جنبش ملي شدن نفت ايران بود. شهيد دستجردي پس از سي ودو سال خدمت در رده هاي گوناگون شهرباني، بازنشسته شد. نگرش و كاركردش در دوران خدمت، چندبار حكومت محمدرضا شاه پهلوي را به بيرون كردن وي از شهرباني واداشت، گرچه اين كار انجام نشد. شهيد دستجردي از مقلدان امام(ره) به شمار مي رفت و در انجام دستورهاي ديني بسيار پايبند بود. او همواره كوچكترين وظايف شرعي را هم رعايت مي كرد.
در سال هاي ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۷ حكومت دست نشانده پهلوي، به دستور استكبار جهاني به سركردگي آمريكا و صهيونيسم بين الملل، بر آن بود كه به كشتار مردم در شهرهاي گوناگون ايران بپردازد، تا مگر بتواند جلو پيشروي انقلاب اسلامي را در ايران بگيرد. از اينرو، سرتيپ هوشنگ دستجردي ناگزير شد در ۱۳۵۷ درخواست بازنشستگي كند تا نقشي در تبهكاري هاي آنها نداشته باشد. دستجردي در همان سال، با لباس غيرنظامي در راهپيمايي پرشور و انقلابي مردم شركت مي كرد.[۳]
شهيد؛ پس از انقلاب اسلامي:
سرانجام، در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ نظام ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهي در ايران، سرنگون و به زباله دان تاريخ سپرده شد، سفارت اسراييل در تهران تعطيل گرديد، پنجاه هزار مستشار نظامي آمريكايي كه بر تاروپود كشور چنگ انداخته بودند، اخراج شدند، جلو تاراج نفت و ديگر دارايي هاي كشور گرفته شد و با رهبري امام خميني(ره) نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران پايه گذاري گرديد؛ نظامي كه مهم ترين شعارش، رد هر گونه استعمار و بيگانه دوستي و اجراي سياست «نه شرقي و نه غربي»بود.پس از پيروزي انقلاب اسلامي، شهيد دستجردي كه بازنشسته بود، بار ديگر به خدمت فراخوانده شد و مسووليتهاي چندي؛ چون رييس شهرباني اصفهان، سرپرست اداره بازرسي و معاون انتظامي را در دست داشت. شهيد دستجردي، در ۲۴ اسفند ۱۳۵۹ به سمت رياست شهرباني كل كشور رسيد.[۴]
شهادت:
پس از به بار نشستن انقلاب پرشكوه اسلامي در ايران، گروهك مجاهدين خلق كه خود را در رسيدن به اهدافش ناكام ميديد، ترور مسوولان رده بالاي جمهوري اسلامي ايران را در صدر كارهايش قرار داد. گروهك منافقين از انجام ترورها، سرنگون كردن نظام نوپاي جمهوري اسلامي را در سر داشت. آن گروهك پس از منفجر كردن ساختمان مركزي حزب جمهوري اسلامي در ميدان سرچشمه تهران در هفت تير ۱۳۶۰ و به شهادت رساندن ۷۲ تن از برجستگان رده بالاي نظام اسلامي، در هشتم شهريور ۱۳۶۰ به انفجار ديگري در ساختمان نخست وزيري آن شهر دست يازيد.
مسعود كشميري، عضو گروهك مجاهدين خلق، پيشتر به شيوه منافقانه اي در شوراي امنيت كشور رخنه كرده بود. وي در آن روز با بمب جاسازي شده در كيفش، بي آنكه بازرسي شود، وارد ساختمان نخست وزيري گرديد. او چون دبير نشست شوراي امنيت ملي كشور هم بود، درست نزديك به شهيد محمدعلي رجايي و شهيد حجت الاسلام دكتر محمدجواد باهنر نشست.[۵] كشميري پس از خواندن قرآن و به كار انداختن بمب ساعتي، از اتاق بيرون مي رود. ناگهان بمب منفجر مي گردد و رييس جمهور و نخست وزير شهيد مي شوند. وحيددستجردي هم كه در آن نشست حضور داشت، به سختي زخمي مي گردد، ولي خود را به مهتابي ساختمان مي رساند و به پايين مي پرد.
شش روز پس از آن، در چهاردهم شهريور ۱۳۶۰ در اثر سوختگي شهيد به شهادت مي رسد. محمدمهدي كتيبه، شاهد آن رويداد، مي گويد: «تيمسار وحيددستجردي در اين حادثه كنار دست آقاي باهنر نشسته بود ... . آقاي دستجردي در اين حادثه سوختگي زيادي داشت ....»[۶] پيكر پاك شهيد دستجردي، در بهشت زهراي تهران به خاك سپرده شد.[۷] در همان روز شهادت دستجردي، منافقين با انفجار ديگري نيز آيت الله شيخ علي قدوسي، دادستان كل انقلاب، را شهيد مي كنند.
شهيد در نگاه بزرگان و نهادها:
حضرت امام(ره) به مناسبت شهادت شهيد دستجردي و شهيد آيت الله شيخ علي قدوسي، پيامي فرستادند كه بدين شرح است:«اينجانب، شهادت دادستان كل انقلاب(شهيد قدوسي) و سرهنگ وحيد دستجردي كه در راس شهرباني و قواي انتظامي در حال انجام وظيفه بودند و به اين تحفه الهي نايل شدند، را به ملت ايران، به حوزه علميه قم و قواي مسلح تبريك و تسليت عرض ميكنم و از خداي متعال، رحمت براي آنان و صبر و شكيبايي براي خانواده محترمشان خواستارم.»[۸]
بنياد شهيد و امور ايثارگران در سالگرد آن شهيد و طي بيانيه اي يادآور مي شود: «شهيد معزز سرتيپ وحيد دستجردي، از جمله افراد مؤمن، متعهد و انقلابي بود كه به آرمان هاي مقدس انقلاب اسلامي عشق مي ورزيد. شهيد دستجردي در فاجعه بمب گذاري نخست وزيري در هشتم شهريور ۱۳۶۰ مجروح ]شد[ و در چهاردهم شهريور همان سال بر اثر جراحات وارده به درجه رفيع شهادت نايل آمد.»[۹]

منبع:
۱. پيشتازان شهادت در انقلاب سوم، دفتر تحقيقات اجتماعي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي،تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، ۱۳۶۰، چ اول.
۲.دواني، علي، نهضت روحانيون ايران(ملحقات)، ج۱۰، تهران: مركز اسناد انقلاب اسلامي، ۱۳۷۷، چ دوم.
۳.صحيفه امام، ج ۶ و ۱۵، تهران: موسسه تنظيم و نشر آثار امامخميني(ره)، ۱۳۸۹، چ پنجم.
۴.نويد شاهد ايثار، پايگاه اطلاع رساني، شهيدي كه از قافله شهداي ۸ شهريور جا نماند،۱۳۹۰/۰۶/۱۴.
۵. آويني، پايگاه اينترنتي، ۱۵/۰۶/۱۳۸۳.

------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
[۱] (صحيفه امام، ج۶، ص۲۷۰)
[۲] (پيشتازان...، ص۱۹۱)
[۳] (پيشتازان ...، صص۱۹۲-۱۹۱)
[۴] (همان)
[۵] (دواني، ص۶۳۷)
[۶] (نويد شاهد، ۱۳۹۰/۰۶/۱۴)
[۷] (پيشتازان ...، ص۱۹۲)
[۸] (صحيفه امام، ج۱۵، ص۱۷۳)
[۹] (آويني، ۱۵/۰۶/۱۳۸۳)

https://www.balagh.ir/content/4182