به گزارش خبرنگار مهر، فردا روز نیمه شعبان و سالروز میلاد باسعادت حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف است. در کتاب شریف مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی در خصوص فضیلت ها و اعمال این شب مبارک آمده است:

شب بسیار مبارکی است، از امام صادق (علیه السلام) روایت شده: که از امام باقر (علیه السلام) از برتری و مزیت شب نیمه شعبان پرسیده شد، ایشان فرمود: این شب پس از شب قدر برترین شب هاست. در این شب خدا احسان خود را بر بندگان سرازیر می کند و آنان را به بخشش و کرم خویش می آمرزد، پس در تقرب جستن به سوی خدای تعالی در آن بکوشید که آن شبی است که خدا به ذات مقدس خود سوگند یاد کرده که گدائی را از درگاه خویش با دست خالی بازنگرداند، زمانی که انجام معصیتی را درخواست نکند؛ و شب نیمه شعبان شبی است که حق تعالی آن را برای ما قرار داد و در عوض شب قدر که آن را ویژه پیامبر (صلی الله علیه وآله) نمود، پس در دعا و ثنا بر خدای تعالی کوشش کنید… تا پایان روایت.

از جمله برکات این شب مبارک، ولادت باسعادت حضرت سلطان عصر امام زمان (ارواحنا له الفداء) است که در سحر چنین شبی در سال دویست وپنجاه وپنج هجری قمری در سرمن رأی [سامرای کنونی] رخ داد و سبب فزونی برجستگی و برتری این شب مبارک شد.

برای این شب چند عمل وارد است:

اول:

غسل کردن که سبب تخفیف گناهان است.

دوم:

شب زنده داری به نماز و دعا و استغفار، چنان که امام زین العابدین (علیه السلام) انجام می دادند و در روایت آمده: هر که این شب را به راز و نیاز و عبادت بپردازد دل او نمیرد در روزی که دل ها بمیرند.

سوم:

زیارت امام حسین (علیه السلام) که افضل اعمال این شب است و باعث آمرزش گناهان است و هر که میل دارد تا ارواح صدوبیست و چهار هزار پیامبر با او دست آشنایی دهند، در این شب، امام حسین (علیه السلام) را زیارت کند.

کم ترین حد زیارت آن حضرت آن است که بر بالای با می برآید و به جانب راست و چپ بنگرد، سپس سر به سوی آسمان بردارد و با این کلمات حضرت را زیارت کند:

السلام علیک یا أبا عبداللٰه، السلام علیک ورحمة اللٰه وبرکاته.

درود بر تو ای اباعبدالله، درود و رحمت و برکات خدا بر تو.

و هرکس در هر کجا که باشد و در هر زمان آن حضرت را به این شیوه زیارت کند، امید است که پاداش حج و عمره برای او نوشته شود؛

و ما «زیارت ویژه» این شب را در باب زیارات به خواست خدا ذکر خواهیم کرد.

چهارم:

خواندن دعایی که شیخ و سید نقل کرده اند و به منزله زیارت امام زمان (صلوات الله علیه) است:

اللٰهم بحق لیلتنا هٰذه ومولودها وحجتک وموعودها، التی قرنت إلیٰ فضلها فضلا، فتمت کلمتک صدقا وعدلا، لامبدل لکلماتک، ولا معقب لآیاتک، نورک المتأ لق، وضیاؤک المشرق، والعلم النور فی طخیاء الدیجور، الغائب المستور جل مولده، وکرم محتده، والملائکة شهده، واللٰه ناصره ومؤیده، إذا آن میعاده، والملائکة أمداده، سیف اللٰه الذی لا ینبو، ونوره الذی لایخبو، وذو الحلم الذی لایصبو، مدار الدهر، ونوامیس العصر، وولاة الأمر، والمنزل علیهم ما یتنزل فی لیلة القدر، وأصحاب الحشر والنشر، تراجمة وحیه، وولاة أمره ونهیه؛

خدایا به حق این شب و مولود در آن و به حق حجتت و موعود آنکه به برتری و مزیتش برتری و مزیت دیگری را متصل ساختی، پس کامل شد کلمه ات به راستی و عدالت، برای کلماتت دگرگونی نیست و برای آیاتت پس زننده ای نمی باشد، نور درخشانت و پرتو فروزانت و نشانه روشنت در شب تاریک، آن غایب پوشیده از نظر که بزرگ بوده ولادتش و شریف است اصل و نسبش، فرشتگان گواه اویند و خدا یاور و حمایت کننده اش، هنگامی که وعده ظهورش فرا رسد فرشتگان مددکاران اویند، شمشیر خداست که کند نشود و نور حق است که خاموش نگردد و دارای بردباری است که کاری بی منطق انجام ندهد، مدار روزگار است. [پدرانش] نوامیس عصر و متولیان حکومت حق اند، نازل شده بر آنان آنچه در شب قدر نازل می شود، اصحاب حشر و نشرند و مفسران وحی خدا و والیان امر و نهی حق؛

اللٰهم فصل علیٰ خاتمهم وقائمهم المستور عن عوالمهم. اللٰهم وأدرک بنا أیامه وظهوره وقیامه، واجعلنا من أنصاره، واقرن ثارنا بثاره، واکتبنا فی أعوانه وخلصائه، وأحینا فی دولته ناعمین، وبصحبته غانمین، وبحقه قائمین، ومن السوء سالمین، یا أرحم الراحمین، والحمد للٰه رب العالمین، وصلواته علیٰ سیدنا محمد خاتم النبیین والمرسلین وعلیٰ أهل بیته الصادقین وعترته الناطقین، والعن جمیع الظالمین، واحکم بیننا وبینهم یا أحکم الحاکمین.

خدایا! بر خاتم و قائمشان که پوشیده از عوالم ایشان است درود فرست. خدایا! ما را به درک ایام او و ظهور و قیامش موفق بدار و از یارانش قرارمان ده و خون خواهی ما را به خون خواهی او متصل کن و ما را در شمار یاران و دلدادگانش بنویس و در دولتش شاد و خرم زنده بدار و از هم نشینی اش بهره مند ساز و برپادارنده حقش قرارمان ده و از بدی ها به سلامت بدار، ای مهربان ترین مهربانان و خدا را سپاس پروردگار جهانیان و درودهای بی پایان خدا بر آقایمان محمد خاتم پیامبران و رسولان و بر اهل بیت راست گو و خاندان حق گویش باد و خداوندا لعنت فرست بر همه ستمکاران و بین ما و بین آنان داوری کن، ای داورترین داوران.

پنجم:

شیخ از اسماعیل بن فضیل هاشمی روایت کرده که گفت: حضرت صادق (علیه السلام) این دعا را به من آموخت که آن را در شب نیمه شعبان بخوانم:

اللٰهم أنت الحی القیوم العلی العظیم الخالق الرازق المحیی الممیت البدیء البدیع، لک الجلال، ولک الفضل، ولک الحمد، ولک المن، ولک الجود، ولک الکرم، ولک الأمر، ولک المجد، ولک الشکر، وحدک لا شریک لک، یا واحد یا أحد یا صمد یا من لم یلد ولم یولد ولم یکن له کفوا أحد، صل علیٰ محمد و آل محمد واغفر لی وارحمنی واکفنی ما أهمنی واقض دینی، ووسع علی فی رزقی، فإنک فی هٰذه اللیلة کل أمر حکیم تفرق، ومن تشاء من خلقک ترزق، فارزقنی وأنت خیر الرازقین، فإنک قلت وأنت خیر القائلین الناطقین: ﴿و سئلوا اللٰه من فضله﴾ فمن فضلک أسأل، و إیاک قصدت، وابن نبیک اعتمدت، ولک رجوت، فارحمنی یا أرحم الراحمین.

خدایا، تویی زنده، به خود پاینده، برتر، بزرگ، آفریننده روزی بخش، زندگی بخش، میراننده، آغاز کننده، پدیدآورنده، بزرگی توراست، برتری توراست، ستایش ویژه توست و برای تو مهرورزی است، جود ویژه توست، بزرگواری و فرمان، شکوه مندی و سپاس فقط برای توست، یگانه ای، شریکی برای تو نیست، ای یگانه ، ای یکتا، ای مقصود خلق، ای آن که نزاده و زاده نشده و برایش همتایی نبود، بر محمد و خاندان محمد درود فرست و مرا بیامرز و به من رحمت آر و نیازهای مهم مرا کفایت کن، بدهکاری ام را ادا فرما، روزی ام را وسعت ده، همانا تو در این شب هر کار استواری را مقدر می کنی و هرکه از خلق خود را بخواهی روزی می دهی، پس مرا روزی ده که تو بهترین روزی دهندگانی، تو گفتی و تو بهترین گوینده و سخنگویی: «از احسان خدا بخواهید» بنابراین از احسانت می خواهم و فقط به تو روی آوردم و به فرزند پیامبرت اطمینان کردم و به تو امید بستم، بر من رحم کن، ای مهربان ترین مهربانان.

ششم:

دعایی را بخواند که حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) در این شب می خواند:

اللٰهم اقسم لنا من خشیتک ما یحول بیننا وبین معصیتک، ومن طاعتک ما تبلغنا به رضوانک، ومن الیقین ما یهون علینا به مصیبات الدنیا. اللٰهم أمتعنا بأسماعنا وأبصارنا وقوتنا ما أحییتنا واجعله الوارث منا، واجعل ثارنا علیٰ من ظلمنا، وانصرنا علیٰ من عادانا، ولا تجعل مصیبتنا فی دیننا، ولا تجعل الدنیا أکبر همنا ولا مبلغ علمنا، ولا تسلط علینا من لایرحمنا، برحمتک یا أرحم الراحمین.

خدایا، از خشیتت چنان نصیب ما کن که بین ما و نافرمانی تو حائل شود و نیز از طاعتت نصیب ما کن که ما را به خشنودی ات برساند و از یقین به اندازه ای که گرفتاری های دنیا را بر ما آسان سازد، خدایا ما را به گوش هایمان و دیدگانمان و نیرویمان تا گاهی که ما را زنده می داری بهره مند گردان و آن را وارث ما قرار بده و انتقام ما را بر عهده کسی قرار ده که بر ما ستم روا داشته و ما را بر ضد کسی که با ما دشمنی ورزیده یاری ده و مصیبت ما را در دین ما قرار نده و دنیا را بزرگ ترین اندیشه و نهایت دانش ما قرار نده و آن را که به ما رحم نمی کند بر ما چیره مکن، به مهربانی ات ای مهربان ترین مهربانان.

این دعا، دعای جامع و کاملی است که خواندن آن در اوقات دیگر هم غنیمت است و از کتاب «غوالی اللئالی» چنین روایت شده: که حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) همواره این دعا را می خواند.

هفتم:

بخواند «صلوات هر روز» را که هنگام زوال [هنگام ظهر شرعی] می خواند:

اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد شجرة النبوة، وموضع الرسالة، ومختلف الملائکة …

هشتم:

«دعای کمیل» را بخواند که ورودش در این شب است و این دعا به طور کامل در باب اول گذشت.

نهم:

هریک از ذکرهای «سبحان اللٰه» و «الحمد للٰه» و «اللٰه أکبر» و «لا إلٰه إلااللٰه» را «صد مرتبه» بگوید تا خدا تعالی همه گناهان گذشته او را بیامرزد و حاجت های دنیا و آخرت او را برآورد.

دهم:

شیخ طوسی در کتاب «مصباح» از ابو یحیی در ضمن خبری در برتری و مزیت شب نیمه شعبان روایت کرده است که گفت: به مولای خود امام صادق (علیه السلام) گفتم: بهترین دعاها در این شب کدام است؟ فرمود: هرگاه نماز عشا را خواندی، دو رکعت نماز به این ترتیب بخوان:

در رکعت اول سوره «حمد» و سوره «کافرون» و در رکعت دوم سوره «حمد» و سوره «توحید» و چون سلام دادی، بگو «سبحان اللٰه»، «سی وسه» مرتبه و «الحمد للٰه»، «سی وسه» مرتبه و «اللٰه أکبر»، «سی وچهار» مرتبه؛ سپس بگو:

یا من إلیه ملجأ العباد فی المهمات، و إلیه یفزع الخلق فی الملمات، یا عالم الجهر والخفیات، یا من لاتخفیٰ علیه خواطر الأوهام وتصرف الخطرات، یا رب الخلائق والبریات، یا من بیده ملکوت الأرضین والسماوات، أنت اللٰه لاإلٰه إلا أنت، أمت إلیک بلا إلٰه إلا أنت، فیا لا إلٰه إلا أنت اجعلنی فی هٰذه اللیلة ممن نظرت إلیه فرحمته، وسمعت دعاءه فأجبته، وعلمت استقالته فأقلته، وتجاوزت عن سالف خطیئته وعظیم جریرته، فقد استجرت بک من ذنوبی، ولجأت إلیک فی ستر عیوبی.

ای آن که پایگاه بندگان در سختی ها به سوی اوست و بندگان در رخدادهای ناگوار به سوی او پناه می برند، ای دانای آشکار و نهان، ای آن که خیالات و افکار وهم آمیز و دگرگونی مسائل مهم بر او پنهان نمی ماند، ای پروردگار خلایق و آفریده ها، ای آن که پادشاهی و توانمندی (بر) زمین ها و آسمان ها به دست اوست، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، به اینکه معبودی جز تو نیست توسل می جویم، پس ای آن که معبودی جز تو نیست، مرا در این شب از کسانی قرار ده که به ایشان نظر کردی و به آنان رحم نمودی و دعایشان را شنیدی، پس اجابت کردی و درخواست گذشت از گناهشان را دانستی، پس ایشان را آمرزیدی و از خطای گذشته و گناه بزرگشان درگذشتی، به بس است که از گناهانم به پناه خواهی آمده ام و برای پرده پوشی عیب هایم به تو پناهنده شدم،

اللٰهم فجد علی بکرمک وفضلک، واحطط خطایای بحلمک وعفوک، وتغمدنی فی هٰذه اللیلة بسابغ کرامتک، واجعلنی فیها من أولیائک الذین اجتبیتهم لطاعتک، واخترتهم لعبادتک، وجعلتهم خالصتک وصفوتک؛

خدایا! با بزرگواری و احسانت بر من ببخش و به بردباری و گذشت، خطاهایم را بریز و مرا در این شب با سخاوت و بخشندگی ات فرو پوشان و از اولیایت که برای طاعتت برگزیدی و برای عبادتت اختیار کردی و خالص و برگزیده درگاهت نمودی قرار ده؛

اللٰهم اجعلنی ممن سعد جده، وتوفر من الخیرات حظه، واجعلنی ممن سلم فنعم، وفاز فغنم، واکفنی شر ما أسلفت، واعصمنی من الازدیاد فی معصیتک، وحبب إلی طاعتک وما یقربنی منک ویزلفنی عندک.

خدایا! مرا از کسانی که کوشششان متصل به سعادت شد و بهره شان از خیرات کامل گشت قرار ده و نیز مرا از کسانی قرار ده که سلامت یافتند و در گشایش زیستند و رستگار گشته، پس بهره بردند و مرا از گزند آنچه پشت سر گذاردم بازدار و از زیاده روی در معصیتت نگاه دار، طاعتت و هر آنچه مرا به تو نزدیک می سازد و مقرب درگاهت می نماید محبوب من قرار ده،

سیدی إلیک یلجأ الهارب، ومنک یلتمس الطالب، وعلیٰ کرمک یعول المستقیل التائب، أدبت عبادک بالتکرم وأنت أکرم الأکرمین، وأمرت بالعفو عبادک وأنت الغفور الرحیم.

سرورم، هر فراری به تو پناه می آورد و هر جوینده به تو التماس می کند و هر عذرخواه توبه کار بر کرم تو تکیه می زند، بندگانت را با احترام گذاردن به آنان ادب کردی و تو کریم ترین کریمانی و بندگانت را دستور به گذشت دادی و تویی آمرزنده مهربان.

اللٰهم فلا تحرمنی ما رجوت من کرمک، ولا تؤیسنی من سابغ نعمک، ولا تخیبنی من جزیل قسمک فی هٰذه اللیلة لأهل طاعتک، واجعلنی فی جنة من شرار بریتک،

خدایا! مرا نسبت به آنچه از کرمت امیدوارم بی بهره مکن و از نعمت های کاملت ناامید مساز و از بهره فراوانت که در این شب برای اهل طاعتت مقرر نموده ای بی نصیب مکن و مرا از بدکار و پست مخلوقاتت در سپر استواری قرار ده،

رب إن لم أکن من أهل ذٰلک فأنت أهل الکرم والعفو والمغفرة؛ وجد علی بما أنت أهله لابما أستحقه، فقد حسن ظنی بک، وتحقق رجائی لک، وعلقت نفسی بکرمک فأنت أرحم الراحمین، وأکرم الأکرمین.

پرودگارا! هرچند سزاوار آن همه عنایت نباشم، ولی تو اهل بزرگواری و گذشت و آمرزشی؛ بر من چنان که شایسته آنی عطا کن، نه چنان که سزاوار آنم، زیرا گمانم به تو نیکو است و امیدم به خودت را حمایت کن و وجودم را به بزرگواری و کرمت آویخته ام، پس تو مهربان ترین مهربانانی و کریم ترین کریمانی،

اللٰهم واخصصنی من کرمک بجزیل قسمک، وأعوذ بعفوک من عقوبتک، واغفر لی الذنب الذی یحبس علی الخلق، ویضیق علی الرزق حتیٰ أقوم بصالح رضاک، وأنعم بجزیل عطائک، وأسعد بسابغ نعمائک، فقد لذت بحرمک، وتعرضت لکرمک، واستعذت بعفوک من عقوبتک، وبحلمک من غضبک، فجد بما سألتک، وأنل ما التمست منک، أسألک بک لابشیء هو أعظم منک.

خدایا! مرا از باب کرمت به فراوانی روزی اختصاص ده و پناه می آورم به گذشتت از کیفرت و بیامرز بر من گناهی را که زشت خویی آورد و روزی را بر من تنگ می کند تا به خشنودی درخورت بپا خیزم و به فراوانی عطایت متنعم شوم و به نعمت های کاملت خوشبخت گردم، هرآینه به آستانت پناه آوردم و متعرض کرمت شدم و به عفوت از مجازاتت و به بردباری ات از خشمت پناه بردم، پس عطا کن مرا آنچه از تو درخواست نمودم و به من برسان آنچه را از تو خواهش کردم، از تو می خواهم به حق خودت نه به چیزی که بزرگ تر از تو باشد که چیزی بزرگ تر از تو نیست.

آنگاه به سجده می روی و می گویی: «یا رب: پرودگارا» «بیست مرتبه»، «یا الله: خدایا» «هفت مرتبه»، «لاحول ولا قوة إلا باللٰه: هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای [بلندمرتبه بزرگ]» «هفت مرتبه»، «ما شاء اللٰه: خواست، خواست خدا است» «ده مرتبه»، «لاقوة إلا باللٰه: نیرویی جز به خدا نیست» «ده مرتبه»؛ پس صلوات می فرستی بر پیامبر و آل او (علیهم السلام) و از خدا حاجت خود را می خواهی، پس سوگند به خدا که اگر در پی این عمل، به عدد قطرات باران حاجت بخواهی هرآینه خدا (عزوجل) به سخاوت فراگیر و احسان بزرگش، آن حاجات را به تو می رساند.

یازدهم:

شیخ طوسی و کفعمی فرموده اند: که در این شب این دعا را بخوان:

إلٰهی تعرض لک فی هٰذا اللیل المتعرضون، وقصدک القاصدون، وأمل فضلک ومعروفک الطالبون، ولک فی هٰذا اللیل نفحات وجوائز وعطایا ومواهب تمن بها علیٰ من تشاء من عبادک، وتمنعها من لم تسبق له العنایة منک، وها أنا ذا عبیدک الفقیر إلیک المؤمل فضلک ومعروفک، فإن کنت یا مولای تفضلت فی هٰذه اللیلة علیٰ أحد من خلقک وعدت علیه بعائدة من عطفک فصل علیٰ محمد و آل محمد الطیبین الطاهرین الخیرین الفاضلین، وجد علی بطولک ومعروفک یا رب العالمین، وصلی اللٰه علیٰ محمد خاتم النبیین وآله الطاهرین وسلم تسلیما إن اللٰه حمید مجید. اللٰهم إنی أدعوک کما أمرت فاستجب لی کما وعدت إنک لاتخلف المیعاد.

معبود من، در این شب روی آوردند به سوی تو روی آورندگان و قصد تو کردند قصدکنندگان و فضل و احسانت را آرزو کردند جویندگان، از سوی تو در این شب نسیم های رحمت و هدایا و عطاها و مواهبی است که به هرکس از بندگانت بخواهی عطا می کنی و از هرکس که پیشینه عنایتت شامل حال او نگشته باز می داری، هم اینک من این بنده کوچک تو، نیازمند به تو، احسان و نیکی ات را آرزومندم، چنانچه ای مولای من در جایگاهی که در این شب بر یکی از بندگانت عطا کردی و بر او به بهره ای از محبتت بازگشتی، پس بر محمد و خاندان محمد که پاکان و پاکیزگان و نیکوکاران و برترینند درود فرست و از نعمت و نیکی ات بر من ببخش ای پروردگار جهانیان و درود خدا و سلام بسیار بر محمد خاتم پیامبران و خاندان پاکش باد، همانا خداوند ستوده و بزرگوار است. خدایا! تو را می خوانم آن چنان که فرمان دادی، پس دعایم را به اجابت برسان همانطورکه وعده فرمودی که تو هرگز از وعده خویش تخلف نکنی.

و این دعایی است که در سحرها در پی «نماز شفع» خوانده می شود.

دوازدهم:

بعد از هر دو رکعت از نماز شب و شفع و بعد از دعاهای وتر، «دعایی» را که شیخ طوسی و سید ابن طاووس نقل کرده اند بخوان.

سیزدهم:

بنده خداوند سجده ها و دعاهایی را که از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) روایت شده بجا آورد. از جمله روایتی است که شیخ از حماد بن عیسی از ابان بن تغلب روایت کرده که گفت: امام صادق (علیه السلام) فرمود:

شب نیمه شعبانی فرا رسید، رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در آن شب در خانه عایشه بود، چون شب به نیمه رسید از بستر خود برای عبادت برخاست، هنگامی که عایشه بیدار شد، دریافت که پیامبر از خوابگاه خویش بیرون رفته، وی را همچون اغلب زنان وسوسه گرفت، گمان کرد آن حضرت نزد همسر دیگری از همسرانش رفته؛

از جای برخاست و چادرش را بر خود پیچید و سوگند به خدا که چادر او از ابریشم و کتان نبود، تارش از مو و پودش از کرک شتر مایه داشت، حجره به حجره در حجره های زنان رسول خدا جستجو می کرد، در این میان که در جستجوی آن حضرت بود، ناگهان نگاهش به رسول خدا (صلی الله علیه وآله) افتاد که مانند جامه ای بر زمین چسبیده و در حال سجده است، به نزدیک آن حضرت رفت، شنید در سجده اش می گوید:

سجد لک سوادی وخیالی، و آمن بک فؤادی، هٰذه یدای وما جنیته علیٰ نفسی، یا عظیم ترجیٰ لکل عظیم اغفر لی العظیم فإنه لایغفر الذنب العظیم إلا الرب العظیم.

همه هستی و اندیشه ام برائت سجده کرد و دلم به تو ایمان آورد، این است دستانم و آنچه بر خود جنایت کردم ای بزرگی که برای هر کار بزرگی به او امید است، از من گناه بزرگ را بیامرز، زیرا گناه بزرگ را جز پروردگار بزرگ نمی آمرزد.

سپس سر مبارک خویش را از سجده برداشت و دوباره به سجده برگشت، عایشه شنید که آن حضرت می گوید:

أعوذ بنور وجهک الذی أضاءت له السماوات والأرضون، وانکشفت له الظلمات، وصلح علیه أمر الأولین والآخرین من فجأة نقمتک، ومن تحویل عافیتک، ومن زوال نعمتک. اللٰهم ارزقنی قلبا تقیا نقیا ومن الشرک بریئا لاکافرا ولا شقیا.

پناه می آورم به نور ذاتت که آسمان ها و زمین ها برای آن روشن شد و تاریکی ها با آن برطرف گشت و با آن کار گذشتگان و آیندگان اصلاح شد، از فرا رسیدن عذاب نابهنگامت و از دگرگونی عافیتت و از نابود شدن نعمتت. خدایا! دل باتقوا و صفا یافته و بیزار از شرک، نه کافر و بدبخت، روزی من گردان.

سپس دو طرف روی خود را بر خاک نهاد و گفت:

عفرت وجهی فی التراب وحق لی أن أسجد لک.

روی خویش را به خاک ساییدم و مرا سزاست که تو را سجده کنم.

آنگاه که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) خواست به اطاق برگردد، عایشه با شتاب به جانب بستر خویش رفت و هنگامی که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به خوابگاه خویش آمد، شنید که عایشه بلند نفس می زند؛

فرمود: این نفس بلند زدن چیست؟ آیا ندانستی که امشب چه شبی است؟ این شب نیمه شعبان است که در آن روزی ها تقسیم می شود و زمان مرگ اشخاص ثبت می گردد و نام کسانی که باید به حج بروند نوشته می شود، به درستی که خدای تعالی می آمرزد از میان خلق خود بیش از عدد موهای بزهای قبیله کلب را و در این شب خدای تعالی فرشتگان را از عالم بالا به سوی مکه در زمین می فرستد.

چهاردهم:

نماز «جناب جعفر طیار» را بجا آورد، چنان که شیخ از امام رضا (علیه السلام) روایت کرده.

پانزدهم:

نمازهای این شب را بخواند که بسیار است، از جمله نمازی است که ابویحیی صنعانی از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) روایت کرده و همچنین سی نفر از کسانی که مورد اطمینان و اعتماد هستند از آن دو بزرگوار روایت کرده اند: که هرگاه شب نیمه شعبان فرا رسید چهار رکعت نماز بخوان به این ترتیب که در هر رکعت سوره «حمد» و پس از آن «صد مرتبه» سوره «توحید» و چون فارغ شدی بگو:

اللٰهم إنی إلیک فقیر، ومن عذابک خائف مستجیر. اللٰهم لاتبدل اسمی، ولا تغیر جسمی، ولا تجهد بلائی، ولا تشمت بی أعدائی، أعوذ بعفوک من عقابک، وأعوذ برحمتک من عذابک، وأعوذ برضاک من سخطک، وأعوذ بک منک، جل ثناؤک أنت کما أثنیت علیٰ نفسک وفوق ما یقول القائلون.

خدایا! نیازمند به توأم و از عذابت بیمناک و به تو پناهنده ام، خدایا! نامم را از گروه بندگان به گروهی دیگر تبدیل مکن، جسمم را تغییر مده، آزمونم را سخت مکن، دشمن شادم مساز، پناه می آورم به گذشتت از مجازاتت و به رحمتت از عذابت و به خشنودی ات از خشمت و به تو از تو، ثنایت بس بزرگ است، تو چنانی که خود بر خویش ثنا کردی و برتر از آنچه گویندگان گویند.

و بدان که برای خواندن «صد رکعت» نماز در این شب به این ترتیب که: در هر رکعت سوره «حمد» «یک مرتبه» و سوره «توحید» «ده مرتبه»، برتری و مزیت بسیار وارد شده؛

و در اعمال ماه رجب دستورالعمل «شش رکعت» نماز در این شب با سوره های «حمد» و «یس» و «تبارک» و سوره «توحید» گذشت.