باشگاه خبرنگاران جوان ـ متن سخنرانی شینا انصاری معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، در نشست همکاری های محیط زیستی کشور های عضو بریکس به شرح زیر است:

میهمانان گرامی، خانم ها و آقایان.

مایه افتخار است که در این کنگره در کنار شما هستم. گرد هم آمده ایم نه صرفا برای بحث درباره ی موضوعی مهم، بلکه برای پاسخ گویی به مسئولیتی مشترک؛ مسئولیتی برای ساختن آینده ای که هم با طبیعت در هماهنگی باشد و هم رفاه و سعادت بشر را تضمین کند.

وقتی از توسعه ی پایدار سخن می گوییم، منظور ما الگوی فکری ای است که توازن میان رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و حفظ منابع طبیعی را دنبال می کند. توسعه ی پایدار بر اصولی استوار است که روزبه روز به عنوان لازمه ی آینده ی کره ی زمین و نسل های آینده بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.

امروزه توسعه ی پایدار نه تنها برای حفاظت از محیط زیست، بلکه برای بهبود کیفیت زندگی و ایجاد فرصت های برابر در سراسر جوامع امری حیاتی است.

در ایران، گام های مؤثری در راستای اصول توسعه ی پایدار برداشته شده است. از جمله، ارائه ی مشوق هایی برای شرکت هایی که گزارش مسئولیت اجتماعی (CSR) ارائه می کنند و اصول ESG (محیط زیستی، اجتماعی و حاکمیتی) را رعایت می نمایند.

این اقدام نشان می دهد که ایران در مسیر هم راستایی با استاندارد های بین المللی حرکت می کند و در تلاش است تا اصول توسعه ی پایدار را در فرآیند های اقتصادی و تجاری خود نهادینه سازد. چنین تلاش هایی نه تنها به پایداری زیست محیطی کمک می کند، بلکه باعث می شود بخش خصوصی در رشد اقتصادی مسئولانه و منافع اجتماعی نقش مؤثری ایفا کند و در نهایت این روند به نفع کل جامعه و کشور خواهد بود.

خانم ها و آقایان.

در حالی که راه حل های گوناگونی برای مسائل زیست محیطی ارائه شده است، توسعه ی پایدار رویکردی عمیق تر و فراگیرتر ارائه می دهد. برخلاف راه حل های فنی یا حقوقی که اغلب کوتاه مدت اند، توسعه ی پایدار ریشه های مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را هدف قرار می دهد.

ویژگی منحصر به فرد توسعه ی پایدار، توانایی آن در ایجاد تغییر در نگرش هاست. این رویکرد، انسان ها و جوامع را به بازنگری در رفتار ها و تأثیرات شان بر زمین وامی دارد. چنین دگرگونی ذهنی، بسیار اثرگذارتر از راه حل های موقت فنی یا قانونی است.

در این مقطع حساس، ضروری است که توسعه ی پایدار از یک چارچوب داوطلبانه به یک الزام قانونی تبدیل شود تا تغییرات واقعی و پایدار حاصل گردد. با الزام آور شدن آن، می توان از نیت های خوب به سمت تعهدات شفاف و قابل پیگیری حرکت کرد.

در حالی که توسعه ی پایدار نیازمند همکاری جهانی است، چالش های ژئوپلیتیکی مانند وضعیت جاری در غزه اغلب مانع این تلاش ها می شوند. با این حال، باور دارم که علی رغم همه ی دشواری ها، همکاری تنها راه پیش رو است. بدون همکاری جهانی، تحقق توسعه ی پایدار ممکن نیست.

برای پیشرفت واقعی، ابتدا باید شرایط لازم برای تحقق توسعه ی پایدار را فراهم کنیم. بدون زیرساخت مناسب، آموزش و آگاهی عمومی، نمی توان انتظار داشت شهروندان مفاهیمی را بپذیرند که هرگز به درستی با آنها آشنا نشده اند. افزون بر این، اگر کشور ها به تنهایی و بدون هماهنگی تصمیم بگیرند، نه تنها اثرگذاری این تلاش ها کاهش می یابد، بلکه خود توسعه ی پایدار ممکن است به شعاری توخالی یا حتی فریبنده تبدیل شود.

برای آنکه توسعه ی پایدار معنا پیدا کند، باید تلاشی جمعی و جهانی باشد؛ تلاشی که در آن کشور ها هم راستا و هماهنگ عمل کنند.

در مسیر پیش رو، رسیدن به اجماع و همبستگی جهانی، گامی حیاتی است. با همکاری مشترک و بهره گیری از دانش متخصصان، می توانیم طرحی بنیادین و راهبردی برای این مسیر طراحی کنیم. همچنین باید توسعه ی پایدار را در فرهنگ جوامع نهادینه کنیم و هم در چارچوب های قانونی. تنها از راه پذیرش فرهنگی و الزام قانونی است که توسعه ی پایدار در عمل به واقعیتی ماندگار بدل خواهد شد.

از توجه شما ممنونم