سلفی به همراه «افسری با موهای بلوند»
خبرگزاری تسنیم، کارگروه بررسی های ویژه اقتصادی؛ پرونده «زیر پوست تحریم»، بخش دوم
یادداشت پیشین این پرونده، حاوی مطالب مهم و راهبردی، در توصیف زمین بازی ایران و آمریکا در حوزه ی تحریم ها بود.
در ادامه اشاره به این نکته مفید به نظر می رسد که هم در مقام نظریه پردازی و هم در مقام عمل، رویکرد آمریکایی ها به موضوع یک رویکرد «جنگی» است، و از اظهار آشکار این موضوع نیز ابایی ندارند؛ بلکه اساسا بن مایه ی «ادبیات» (The Literature) تولید شده توسط کارشناسان کنش گر در تحریم، به خصوص در ایالات متحده، در حوزه های گوناگون تحریم - از نظامی گرفته، تا اقتصادی، سیاسی و فناوری - «ادبیات کاملا جنگی» است.
برای نمونه «خوان زاراته»، که خود یکی از مقامات ارشد وزارت خزانه داری ایالات متحده در حوزه ی مرتبط با تحریم هاست، در کتابش با عنوان «نبرد خزانه؛ ظهور عصر جدید جنگ افزارهای مالی» (Treasury's War: The Unleashing of a New Era of Financial Warfare) (۲۰۱۳) کارشناسان تحریم در آمریکا را «چریک هایی با کت و شلوار خاکستری» (Guerrillas in gray suits) می نامد.
همچنین در این زمینه می توان به اظهارات «ریچارد نفیو» استناد کرد که به مدت ۱۰ سال مسئول امور ایران در شورای امنیت ملی در کاخ سفید بوده و یکی از صحنه گردانان اصلی پشت پرده در مذاکرات برجام به شمار می رود. او ابایی ندارد که اعلام کند هدف اصلی اعمال تحریم را «ایجاد درد و رنج در طرف مقابل» می داند. او صراحتا می نویسد:
«هدف از اعمال تحریم ها ایجاد سختی، یا به عبارت بهتر ایجاد درد و ناکامی است».
(هنر تحریم ها، ترجمه ی مرکز پژوهش های مجلس، ص۱۱)
و می افزاید:
«شاید استفاده از کلمه «درد» یا «فشار» در این متن تحریک کننده باشد؛ چراکه غالبا همراه درد مفاهیمی چون شکنجه و سوءاستفاده خواهد آمد؛ اما در اصطلاح، این کلمه دقیقا مناسب است».
(همان)
و در جای دیگری تصریح می کند:
«اگر در تحریم ها، اعمال درد و فشار در یک کشور هدف، فارغ از آثار آن درد و نیز امکان توقف اعمال درد انجام شود، هیچ نتیجه ی خاصی دربرنخواهد داشت».
(همان، ص۴۱)
«جیمز ریکاردز» نیز که مشاور تهدیدات مالی و جنگ نامتقارن سیا و طراح تحریمهای ۱۳۹۰٫۹۱ ایران است، درخصوص «جنگ ارزی» با ایران خاطرنشان می کند:
«به عنوان یک تحلیلگر کلان جهانی، از من پرسیده می شود؛ اگر جنگ با ایران شروع شود چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ من این است که جنگ آغاز شده، اما در این جنگ هنوز تیری شلیک نشده است. به تعبیر کارشناسان، ایالات متحده و اسرائیل درگیر جنگ نامحدود یا جنگ نامتقارن با ایران هستند. این جنگ شامل خرابکاری، ترور، عملیات ویژه، عملیات روانی، حمله به زیرساختهای حیاتی، جنگ سایبری و همچنین شامل جدیدترین شیوه جنگ یعنی «جنگ مالی» است، به همین ترتیب همه این موارد در «دکترین استراتژیک» کشورها گنجانده می شود و نه فقط در ایالات متحده، بلکه در کتابهای چینی نیز به صراحت بخش جنگ مالی را در دکترین استراتژیک چینی قرار می دهند».
youtube: Rickards: Iran’s Currency War
به این ترتیب خود مسئولان آمریکایی تحریم، اساسا از ادبیات خصمانه و «جنگی» برای نشان دادن جنس کنش ها و فعالیت هایشان استفاده می کنند۱- این جنایت کاران اتوکشیده ی آمریکایی، آموزش دیده اند تا با به کارگیری ابزارهای گوناگون و متنوع اقتصادی، و با تمام توان، ملتی نجیب و مظلوم - و البته مقتدر و عزت مند و استقلال طلب - را به جرم آزادی خواهی و حرکت در مسیر مستقل، از داشتن حداقل های انسانی مورد نیازشان - حتی غذا و دارو - محروم کنند. رهبر انقلاب نیز بر این امر تصریح کرده و درباره ی «اتاق جنگ آمریکا علیه ایران» فرمودند:
«دشمنان ما فهمیده اند و دانسته اند که در جنگ سخت نظامی طرفی نخواهند بست … این را می دانند که اگر وارد درگیری و برخورد سخت و نظامی با ما بشوند، پایشان گیر می افتد. بله، به ما ضربه می زنند، اما خودشان ممکن است چند برابر ضربه بخورند؛ این را فهمیده اند … امروز آنچه مطرح است برای دشمنان ما، جنگ اقتصادی است. اتاق جنگ آمریکا علیه ما عبارت است از وزارت خزانه داری آمریکا که همان وزارت اقتصاد و دارایی شان است؛ آنجا اتاق جنگ با ما است».
(۱۳۹۷/۰۲/۱۰)
البته ادبیات سازی رهبر انقلاب در این حوزه به ۱۲ سال پیش تر باز می گردد، که ابتدا عبارت «جنگ اقتصادی» را مطرح کردند، و بعدتر این تعبیر را به «جنگ تمام عیار اقتصادی» ارتقاء دادند. (ر.ک. بیانات ۱۳۸۶/۰۱/۰۱)
و طرفه اینکه با همه ی این توصیفات، رخ گلگون، لبخند اغواگر، چشم های رنگی و موهای بلوند از این افسران کراواتی، گروهی ساده اندیش و سهل انگار را در داخل ایران، مسحور می کند؛ تا آنجا که از فرط مستوری و مستی، جامه دران، برای سلفی گرفتن با آنها، به سان کودکان دبستانی، بر گرده ی هم سوار شوند.
در بخش بعدی پرونده، فهرستی از کارشناسان و سوابق آنان منتشر خواهد شد، تا نوع چیدمان مهره های آمریکایی طراح تحریم مشخص شود.
-------------------------------------------------
پی نوشت
۱- با توجه به روشن بودن موضوع، و تصریح متواتر مقامات آمریکایی در این حوزه، به نظر می رسد پرداختن بیش از این، به مصادیق این موضوع، اطاله ی کلام باشد. کارشناسان و علاقه مندان می توانند با جستجوی عبارت «economic war» در این زمینه اطلاعات بیشتری کسب کنند.
انتهای پیام/
یادداشت پیشین این پرونده، حاوی مطالب مهم و راهبردی، در توصیف زمین بازی ایران و آمریکا در حوزه ی تحریم ها بود.
در ادامه اشاره به این نکته مفید به نظر می رسد که هم در مقام نظریه پردازی و هم در مقام عمل، رویکرد آمریکایی ها به موضوع یک رویکرد «جنگی» است، و از اظهار آشکار این موضوع نیز ابایی ندارند؛ بلکه اساسا بن مایه ی «ادبیات» (The Literature) تولید شده توسط کارشناسان کنش گر در تحریم، به خصوص در ایالات متحده، در حوزه های گوناگون تحریم - از نظامی گرفته، تا اقتصادی، سیاسی و فناوری - «ادبیات کاملا جنگی» است.
برای نمونه «خوان زاراته»، که خود یکی از مقامات ارشد وزارت خزانه داری ایالات متحده در حوزه ی مرتبط با تحریم هاست، در کتابش با عنوان «نبرد خزانه؛ ظهور عصر جدید جنگ افزارهای مالی» (Treasury's War: The Unleashing of a New Era of Financial Warfare) (۲۰۱۳) کارشناسان تحریم در آمریکا را «چریک هایی با کت و شلوار خاکستری» (Guerrillas in gray suits) می نامد.
همچنین در این زمینه می توان به اظهارات «ریچارد نفیو» استناد کرد که به مدت ۱۰ سال مسئول امور ایران در شورای امنیت ملی در کاخ سفید بوده و یکی از صحنه گردانان اصلی پشت پرده در مذاکرات برجام به شمار می رود. او ابایی ندارد که اعلام کند هدف اصلی اعمال تحریم را «ایجاد درد و رنج در طرف مقابل» می داند. او صراحتا می نویسد:
«هدف از اعمال تحریم ها ایجاد سختی، یا به عبارت بهتر ایجاد درد و ناکامی است».
(هنر تحریم ها، ترجمه ی مرکز پژوهش های مجلس، ص۱۱)
و می افزاید:
«شاید استفاده از کلمه «درد» یا «فشار» در این متن تحریک کننده باشد؛ چراکه غالبا همراه درد مفاهیمی چون شکنجه و سوءاستفاده خواهد آمد؛ اما در اصطلاح، این کلمه دقیقا مناسب است».
(همان)
و در جای دیگری تصریح می کند:
«اگر در تحریم ها، اعمال درد و فشار در یک کشور هدف، فارغ از آثار آن درد و نیز امکان توقف اعمال درد انجام شود، هیچ نتیجه ی خاصی دربرنخواهد داشت».
(همان، ص۴۱)
«جیمز ریکاردز» نیز که مشاور تهدیدات مالی و جنگ نامتقارن سیا و طراح تحریمهای ۱۳۹۰٫۹۱ ایران است، درخصوص «جنگ ارزی» با ایران خاطرنشان می کند:
«به عنوان یک تحلیلگر کلان جهانی، از من پرسیده می شود؛ اگر جنگ با ایران شروع شود چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ من این است که جنگ آغاز شده، اما در این جنگ هنوز تیری شلیک نشده است. به تعبیر کارشناسان، ایالات متحده و اسرائیل درگیر جنگ نامحدود یا جنگ نامتقارن با ایران هستند. این جنگ شامل خرابکاری، ترور، عملیات ویژه، عملیات روانی، حمله به زیرساختهای حیاتی، جنگ سایبری و همچنین شامل جدیدترین شیوه جنگ یعنی «جنگ مالی» است، به همین ترتیب همه این موارد در «دکترین استراتژیک» کشورها گنجانده می شود و نه فقط در ایالات متحده، بلکه در کتابهای چینی نیز به صراحت بخش جنگ مالی را در دکترین استراتژیک چینی قرار می دهند».
youtube: Rickards: Iran’s Currency War
به این ترتیب خود مسئولان آمریکایی تحریم، اساسا از ادبیات خصمانه و «جنگی» برای نشان دادن جنس کنش ها و فعالیت هایشان استفاده می کنند۱- این جنایت کاران اتوکشیده ی آمریکایی، آموزش دیده اند تا با به کارگیری ابزارهای گوناگون و متنوع اقتصادی، و با تمام توان، ملتی نجیب و مظلوم - و البته مقتدر و عزت مند و استقلال طلب - را به جرم آزادی خواهی و حرکت در مسیر مستقل، از داشتن حداقل های انسانی مورد نیازشان - حتی غذا و دارو - محروم کنند. رهبر انقلاب نیز بر این امر تصریح کرده و درباره ی «اتاق جنگ آمریکا علیه ایران» فرمودند:
«دشمنان ما فهمیده اند و دانسته اند که در جنگ سخت نظامی طرفی نخواهند بست … این را می دانند که اگر وارد درگیری و برخورد سخت و نظامی با ما بشوند، پایشان گیر می افتد. بله، به ما ضربه می زنند، اما خودشان ممکن است چند برابر ضربه بخورند؛ این را فهمیده اند … امروز آنچه مطرح است برای دشمنان ما، جنگ اقتصادی است. اتاق جنگ آمریکا علیه ما عبارت است از وزارت خزانه داری آمریکا که همان وزارت اقتصاد و دارایی شان است؛ آنجا اتاق جنگ با ما است».
(۱۳۹۷/۰۲/۱۰)
البته ادبیات سازی رهبر انقلاب در این حوزه به ۱۲ سال پیش تر باز می گردد، که ابتدا عبارت «جنگ اقتصادی» را مطرح کردند، و بعدتر این تعبیر را به «جنگ تمام عیار اقتصادی» ارتقاء دادند. (ر.ک. بیانات ۱۳۸۶/۰۱/۰۱)
و طرفه اینکه با همه ی این توصیفات، رخ گلگون، لبخند اغواگر، چشم های رنگی و موهای بلوند از این افسران کراواتی، گروهی ساده اندیش و سهل انگار را در داخل ایران، مسحور می کند؛ تا آنجا که از فرط مستوری و مستی، جامه دران، برای سلفی گرفتن با آنها، به سان کودکان دبستانی، بر گرده ی هم سوار شوند.
در بخش بعدی پرونده، فهرستی از کارشناسان و سوابق آنان منتشر خواهد شد، تا نوع چیدمان مهره های آمریکایی طراح تحریم مشخص شود.
-------------------------------------------------
پی نوشت
۱- با توجه به روشن بودن موضوع، و تصریح متواتر مقامات آمریکایی در این حوزه، به نظر می رسد پرداختن بیش از این، به مصادیق این موضوع، اطاله ی کلام باشد. کارشناسان و علاقه مندان می توانند با جستجوی عبارت «economic war» در این زمینه اطلاعات بیشتری کسب کنند.
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «سلفی به همراه «افسری با موهای بلوند»» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.