نگران ایرانم
عباس آخوندی در آستانه انتخابات ۱۴۰۰ طی یادداشتی با برشمردن برخی از دغدغه های خود نوشت :نگران ایرانم .
به گزارش ایسنا در یادداشت این وزیر پیشین کابینه روحانی که با عنوان "
گزارش به ملت شریف ایران" آغاز شده، آمده است:
با سلام و آرزوی تندرستی و سربلندی برای شما
نگران ایرانم. نگران یکپارچگی سرزمینی ایران و همبستگی ملی ایرانیان هستم. نگران فقر، نزاع های قومی و نبود صلح در حوزه ی تمدنی ایرانم. نگران درگیری های بی پایان در گوشه گوشه ی منطقه از یک سوی، و نفوذ اسرائیل در آسیای میانه و غرب آسیا از سوی دیگر هستم. آن چه من در سپهر سیاست در این منطقه می بینم تقسیم مجدد منطقه به دو حوزه ی نفوذ روسیه و بلوک امریکا-بریتانیا است. کم وبیش رخدادهایی شبیه سال های پایانی قرن نوزدهم در حال وقوع است. با این تفاوت که برتری هر یک از این دو قطب و زیان دیدن هر یک از ملت های منطقه، یک برنده ی قطعی دارد و آن اسرائیل است. در عمل، کشورهای منطقه برای حفظ امنیت خود در نهایت یا به دامان یکی از این دو بلوک قدرت جهانی پناه برده و یا به نحوی از درگیری با آنان احتراز کرده و می کنند. لیکن، نکته ی مهمی که شاید کمتر بدان توجه می شود این است که هر انتخابی که بکنند، اسرائیل شریک استراتژیک بلوک منتخب است. به واقع، جای خالی ایران امنیت بخش، مسلمان و توسعه گرای منطقه ای توسط یک نیروی بیگانه پر شده است.
از این رو، با اندیشه ی بازآفرینی ایده ی ایران به منظور ایجاد برادری و استقرار صلح در منطقه غرب آسیا و حوزه ی تمدنی ایران، رفع فقر و توسعه ی ملت های منطقه به میان آمدم. مبنای من توسعه ی گفتمانی و راهبردی در حوزه ی تمدنی ایران بود و در پی شخصیت محوری نبوده و نیستم. تا حدی که فرصت یافتم، ارکان ایده ی ایران و تحول ۱۴۰۰ را بیان نمودم. لیکن، در ادامه با تصمیم عدم احراز صلاحیت از سوی شورای نگهبان روبه رو شدم. از منظر قانونی هیچ دلیلی برای این تصمیم نمی دیدم و نمی بینم. از همین روی، بدون توجه به رد و یا تایید این شورا وارد این میدان شدم.
اکنون نیز فراتر از ظلم و جفایی که در حق شخص اینجانب روا داشته شد، حق انتخابی است که از مردم سلب شد. بی گمان، حذف سیاست مردان ملی از صحنه ی انتخابات ضربه ی سهمگینی به سرمایه ی اجتماعی و همبستگی ملی است و موجب از دست شدن فرصت ها و عقب ماندگی تاریخی می گردد. و پیامدهای ویران گر آن بسیار فراتر از تخریب شخصیت هاست. پیامدهای این اقدام در قالب نازایی ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران برای مدتی نسبتا طولانی آن هم در جهانی که با سرعت برق و باد به پیش می رود، خود را نشان می دهد. جبران این عقب افتادگی ساده نخواهد بود و چندین نسل آینده هزینه ی آن را خواهند داد. در چنین فضایی، جز ناامیدی، فروپاشی همبستگی اجتماعی، فرار سرمایه های انسانی و مادی و نزارشدن ایران آینده ی دیگری نمی توان انتظار داشت. تنها یک چیز می تواند آینده را تغییر دهد و آن اندیشیدن این نسل و نسل های بعدی به ایده ی ایران است.
ایران هرچند زخم خورده و نزار، باقی خواهد ماند. لیکن، چگونگی آن مهم است. آیا می توان وضعیتی را پذیرفت که ایران زیستگاه میلیون ها تهی دست شده باشد و در همسایگی ملت هایی ثروتمند قرار گیرد؟ بی گمان در چنین وضعیتی و در چنین شرایطی نمی توان انتظار تعادل و صلح پایدار در منطقه را داشت. و این همان نکته ای است که از دید بسیاری از کوتاه اندیشان وطنی و زورمندان بیرونی، یا مخفی ماده و یا از سر غرور و خودخواهی متعمدانه آن را نمی بینند. این چیزی نیست که با خستگی و دل زدگی بتوانیم از کنار آن بگذریم. ایران هویت و کانون وجود معنوی ماست و بدون آن نمی توانیم زندگی کنیم. باید بدان بیندیشیم. از این رو ما هم چنان، با ایده ی ایران در حوزه ی تمدنی ایران و غرب آسیا صبوری می کنیم و به ایران بالنده می اندیشیم. به امید روزهایی بهتر که تنها با آگاهی ملت ها به بار خواهد آمد.
و اما آخرین سخن در باره انتخابات ۱۴۰۰، من به حکم وظیفه ی ملی و قانونی خود و پس از آن که از اعتراض به شورای نگهبان در ۵ /۳/ ۱۴۰۰ پاسخ درخوری نگرفتم، در روز ۱۳ /۳/ ۱۴۰۰به رییس جمهور نامه نوشتم. در آن نامه نوشتم که از منظر قانون اساسی، شورای نگهبان نمی تواند به صرف این که نتوانسته صلاحیت کسی را احراز کند، حقی را از او سلب و یا حق انتخابی را از ملتی دریغ کند. معیار تشخیص صلاحیت عقل و عرف است. با توجه به حقوق شهروندی اصل بر صلاحیت است مگر خلاف آن ثابت شود. بنابراین، رد صلاحیت و نه احراز دلیل می خواهد. به هرروی، از آقای رییس جمهور در مقام مجری قانون درخواست اظهار نظر حقوقی کردم. ایشان نامه را به معاون حقوقی خود ارجاع کردند. پاسخ این معاونت در ۱۹ /۳/ ۱۴۰۰ تایید مدعای من بود. لذا، در نامه ی بعدی که در ۲۰ /۳/ ۱۴۰۰ بود از رییس جمهور خواستم که در اجرای تذکر مقام معظم رهبری و به عنوان مجری قانون اساسی و قانون به وظیفه ی قانونی خود عمل کنند و به سوگند خود در حفظ حقوق ملت پایبند باشند. امیدوارم که پیش از روز اخذ رای ایشان اقدام موثری معمول دارند.
انتهای پیام
به گزارش ایسنا در یادداشت این وزیر پیشین کابینه روحانی که با عنوان "
گزارش به ملت شریف ایران" آغاز شده، آمده است:
با سلام و آرزوی تندرستی و سربلندی برای شما
نگران ایرانم. نگران یکپارچگی سرزمینی ایران و همبستگی ملی ایرانیان هستم. نگران فقر، نزاع های قومی و نبود صلح در حوزه ی تمدنی ایرانم. نگران درگیری های بی پایان در گوشه گوشه ی منطقه از یک سوی، و نفوذ اسرائیل در آسیای میانه و غرب آسیا از سوی دیگر هستم. آن چه من در سپهر سیاست در این منطقه می بینم تقسیم مجدد منطقه به دو حوزه ی نفوذ روسیه و بلوک امریکا-بریتانیا است. کم وبیش رخدادهایی شبیه سال های پایانی قرن نوزدهم در حال وقوع است. با این تفاوت که برتری هر یک از این دو قطب و زیان دیدن هر یک از ملت های منطقه، یک برنده ی قطعی دارد و آن اسرائیل است. در عمل، کشورهای منطقه برای حفظ امنیت خود در نهایت یا به دامان یکی از این دو بلوک قدرت جهانی پناه برده و یا به نحوی از درگیری با آنان احتراز کرده و می کنند. لیکن، نکته ی مهمی که شاید کمتر بدان توجه می شود این است که هر انتخابی که بکنند، اسرائیل شریک استراتژیک بلوک منتخب است. به واقع، جای خالی ایران امنیت بخش، مسلمان و توسعه گرای منطقه ای توسط یک نیروی بیگانه پر شده است.
از این رو، با اندیشه ی بازآفرینی ایده ی ایران به منظور ایجاد برادری و استقرار صلح در منطقه غرب آسیا و حوزه ی تمدنی ایران، رفع فقر و توسعه ی ملت های منطقه به میان آمدم. مبنای من توسعه ی گفتمانی و راهبردی در حوزه ی تمدنی ایران بود و در پی شخصیت محوری نبوده و نیستم. تا حدی که فرصت یافتم، ارکان ایده ی ایران و تحول ۱۴۰۰ را بیان نمودم. لیکن، در ادامه با تصمیم عدم احراز صلاحیت از سوی شورای نگهبان روبه رو شدم. از منظر قانونی هیچ دلیلی برای این تصمیم نمی دیدم و نمی بینم. از همین روی، بدون توجه به رد و یا تایید این شورا وارد این میدان شدم.
اکنون نیز فراتر از ظلم و جفایی که در حق شخص اینجانب روا داشته شد، حق انتخابی است که از مردم سلب شد. بی گمان، حذف سیاست مردان ملی از صحنه ی انتخابات ضربه ی سهمگینی به سرمایه ی اجتماعی و همبستگی ملی است و موجب از دست شدن فرصت ها و عقب ماندگی تاریخی می گردد. و پیامدهای ویران گر آن بسیار فراتر از تخریب شخصیت هاست. پیامدهای این اقدام در قالب نازایی ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران برای مدتی نسبتا طولانی آن هم در جهانی که با سرعت برق و باد به پیش می رود، خود را نشان می دهد. جبران این عقب افتادگی ساده نخواهد بود و چندین نسل آینده هزینه ی آن را خواهند داد. در چنین فضایی، جز ناامیدی، فروپاشی همبستگی اجتماعی، فرار سرمایه های انسانی و مادی و نزارشدن ایران آینده ی دیگری نمی توان انتظار داشت. تنها یک چیز می تواند آینده را تغییر دهد و آن اندیشیدن این نسل و نسل های بعدی به ایده ی ایران است.
ایران هرچند زخم خورده و نزار، باقی خواهد ماند. لیکن، چگونگی آن مهم است. آیا می توان وضعیتی را پذیرفت که ایران زیستگاه میلیون ها تهی دست شده باشد و در همسایگی ملت هایی ثروتمند قرار گیرد؟ بی گمان در چنین وضعیتی و در چنین شرایطی نمی توان انتظار تعادل و صلح پایدار در منطقه را داشت. و این همان نکته ای است که از دید بسیاری از کوتاه اندیشان وطنی و زورمندان بیرونی، یا مخفی ماده و یا از سر غرور و خودخواهی متعمدانه آن را نمی بینند. این چیزی نیست که با خستگی و دل زدگی بتوانیم از کنار آن بگذریم. ایران هویت و کانون وجود معنوی ماست و بدون آن نمی توانیم زندگی کنیم. باید بدان بیندیشیم. از این رو ما هم چنان، با ایده ی ایران در حوزه ی تمدنی ایران و غرب آسیا صبوری می کنیم و به ایران بالنده می اندیشیم. به امید روزهایی بهتر که تنها با آگاهی ملت ها به بار خواهد آمد.
و اما آخرین سخن در باره انتخابات ۱۴۰۰، من به حکم وظیفه ی ملی و قانونی خود و پس از آن که از اعتراض به شورای نگهبان در ۵ /۳/ ۱۴۰۰ پاسخ درخوری نگرفتم، در روز ۱۳ /۳/ ۱۴۰۰به رییس جمهور نامه نوشتم. در آن نامه نوشتم که از منظر قانون اساسی، شورای نگهبان نمی تواند به صرف این که نتوانسته صلاحیت کسی را احراز کند، حقی را از او سلب و یا حق انتخابی را از ملتی دریغ کند. معیار تشخیص صلاحیت عقل و عرف است. با توجه به حقوق شهروندی اصل بر صلاحیت است مگر خلاف آن ثابت شود. بنابراین، رد صلاحیت و نه احراز دلیل می خواهد. به هرروی، از آقای رییس جمهور در مقام مجری قانون درخواست اظهار نظر حقوقی کردم. ایشان نامه را به معاون حقوقی خود ارجاع کردند. پاسخ این معاونت در ۱۹ /۳/ ۱۴۰۰ تایید مدعای من بود. لذا، در نامه ی بعدی که در ۲۰ /۳/ ۱۴۰۰ بود از رییس جمهور خواستم که در اجرای تذکر مقام معظم رهبری و به عنوان مجری قانون اساسی و قانون به وظیفه ی قانونی خود عمل کنند و به سوگند خود در حفظ حقوق ملت پایبند باشند. امیدوارم که پیش از روز اخذ رای ایشان اقدام موثری معمول دارند.
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «نگران ایرانم» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.