به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، اگرچه که چند هفته ای است از قهرمانی تراکتور در فصل بیست و چهارم لیگ برتر می گذرد اما در های وهوی لحظه های قهرمانی، صحنه ای خاص و لحظه ای ماندگار ثبت شده است که هنوز در فضای مجازی دیده می شود.

پرچم فلسطین در دستان هواداران تراکتور تبریز، در میانه جشن قهرمانی این تیم در رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران، بار دیگر نشان داد که ورزش، تنها می‌دانی برای رقابت نیست، بلکه سکویی برای فریاد وجدان ها و اتحاد ملت هاست.

در روزهایی که اشغالگری و جنایت، بار دیگر سایه سنگین خود را بر آسمان غزه و کرانه باختری انداخته، مردم فلسطین از پس پرده دود و آوار، صدایی گرم و پرطنین از تبریز شنیدند، صدایی که نه از زبان دیپلمات ها، بلکه از گلوی هواداران پرشور یک تیم فوتبال بلند شد؛ مردمی که در آستانه قهرمانی تیم محبوبشان، باز هم یاد مظلومیت فلسطین را فراموش نکردند.

ویدیویی که دست به دست چرخید

ماجرا در لحظه های اعلام قهرمانی تراکتور آغاز شد؛ جایی که شور و شعف، سرتاسر ورزشگاه یادگار امام را فرا گرفت. در میان پرچم های قرمز تراکتور و شعارهای محلی، پرچم فلسطین بود که با دستان چند تن از هواداران بالا رفت و در قاب دوربین ها جاودانه شد.

ویدیویی کوتاه اما پراحساس، که در آن پرچم فلسطین در کنار نمادهای تراکتور، به اهتزاز درآمده و شعارهای حمایتی از مردم فلسطین در میان جمعیت شنیده می شود، به سرعت در شبکه های اجتماعی و رسانه های جهان عرب و به ویژه فلسطینی منتشر شد.

در روزهایی که خبرها از غزه و رفح، اغلب از شهادت، ویرانی و رنج می گویند، این صحنه، بارقه ای از امید و همدلی در دل مردم فلسطین ایجاد کرد.

بازتاب گسترده در رسانه های فلسطینی

رسانه های مختلف فلسطینی و صفحات خبری در غزه و کرانه باختری، با انتشار این ویدیوها و تصاویر، به تحسین اقدام هواداران ایرانی پرداختند.

تحلیل گران و فعالان فلسطینی در فضای مجازی نیز این ویدیو را نشانه ای از تداوم حمایت ملت ایران از آرمان فلسطین دانستند که حتی در جشن قهرمانی یک تیم فوتبال چنین تصویر، پیام آور وجدان های بیدار و جان های آزاده است.

فوتبال؛ فراتر از بازی

رفتار هواداران تراکتور، در میان هیاهوی شادی و غرور قهرمانی، حامل یک پیام مهم بود: مسئله فلسطین، فراموش شدنی نیست.

فوتبال، در عصر جدید، تنها یک رقابت ورزشی نیست. این ورزش محبوب، تبدیل به یک پدیده فرهنگی ـ اجتماعی شده است که بستری بی نظیر برای بازتاب دغدغه های جمعی، هویت های ملی و همبستگی های انسانی فراهم می کند.

تماشاگران فوتبال امروز فقط طرفدار یک تیم نیستند، بلکه در رفتار و شعارهای خود، ارزش ها، باورها و حتی اعتراض های خود را نیز بازتاب می دهند.

در بسیاری از نقاط جهان، فوتبال به زبان اعتراض تبدیل شده؛ از شعارهای ضدنژادپرستی در لیگ های اروپایی گرفته تا حمایت هواداران از پناه جویان، محیط زیست و مقاومت ملت های تحت اشغال.

نمونه اخیر در تبریز نیز به همین سنت انسانی و زنده پیوند می خورد: اینکه ورزش، عرصه ای برای بیان همبستگی انسانی و ایستادن در کنار مظلومان است.

تراکتور؛ تیمی با هواداران ریشه دار

هواداران تراکتور، یکی از پرشورترین و هویت مدارترین طرفداران فوتبال در ایران هستند. برای آن ها، فوتبال همواره چیزی فراتر از بازی بوده است؛ وسیله ای برای بیان هویت و اتحاد و حالا، اعلام همبستگی با ملت هایی که در برابر ظلم ایستاده اند که ترکیب آن با فضای جشن و قهرمانی، بار احساسی و رسانه ای ویژه ای به این حرکت بخشید. حرکتی که از دل مردم برخاست و جهانی شد.

پژواک یک وجدان زنده

در شرایطی که برخی کشورها مسیر عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را در پیش گرفته اند و برخی دولت ها صدای فلسطین را به فراموشی سپرده اند، این همبستگی خودجوش از سوی ملت ایران، معنایی دوچندان می یابد. مردم فلسطین، که این روزها زیر بمباران مانده اند، چنین صحنه هایی را با دقت و محبت دنبال می کنند.

برخی رسانه های فلسطینی نیز در تحلیل این واقعه، به سابقه تاریخی حمایت ملت ایران از فلسطین پرداختند که این صحنه، ادامه همان موجی است که پس از انقلاب اسلامی آغاز شد و تا امروز، در دل مردم ایران زنده مانده است.

فوتبال؛ آیینه وجدان اجتماعی

ورزش، به ویژه فوتبال، در دنیای امروز به یکی از بزرگ ترین رسانه های غیررسمی جهان تبدیل شده است. صدها میلیون بیننده، میلیون ها هوادار و میلیون ها گوشی موبایل که هر لحظه آماده اند تا یک تصویر، یک فریاد یا یک حرکت انسانی را ثبت و منتشر کنند.

وقتی پرچم فلسطین در ورزشگاهی در تبریز بالا می رود، فقط تماشاگران حاضر آن را نمی بینند؛ این تصویر می تواند به نشانه ای از وجدان جمعی یک ملت تبدیل شود و در دل مخاطبان در خاورمیانه، اروپا و حتی آمریکا جرقه ای از توجه و آگاهی روشن کند.

فوتبال، برخلاف بسیاری از عرصه ها، سانسورشدنی نیست. در آن، مردم با زبان خود سخن می گویند، تصویر می سازند و پیام می فرستند؛ پیامی که گاه از صدها بیانیه رسمی رساتر و اثرگذارتر است.

قهرمانی تیم تراکتور تبریز، تنها یک دستاورد ورزشی نبود. این پیروزی، صحنه ای فراهم کرد تا بار دیگر، مردمی فریاد مظلومان را به گوش جهان برسانند. پرچم فلسطین در جشن قهرمانی، نه یک نماد تزئینی، بلکه بازتاب یک وجدان بیدار بود؛ وجدان مردمی که حتی در اوج شادی، رنج دیگران را از یاد نمی برند.

این، همان معنایی است که ورزش را به آیینه ای از ارزش های انسانی تبدیل می کند؛ آیینه ای که در تبریز، پرچم فلسطین را بازتاب داد.

انتهای پیام/