استاد فلسطینی دانشگاه کانادا در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان:

بیش از چهار ماه از آغاز جنگ غزه می گذرد. جنگی که تاکنون موجب به شهادت رسیدن بیش از ۲۸ هزار فلسطینی شده و البته که زخمی شدن بیش از ۶۵ هزار تن دیگر را نیز به همراه داشته است.

هزاران فلسطینی هم در نتیجه بمباران های رژیم اشغالگر قدس علیه بخش های مختلف نوار غزه زیر آوار ها گرفتار شده و یا مفقود هستند و هیچ امکان موثری جهت کمک به آن ها وجود ندارد.

جنگ غزه از منظر نرخ کشتار غیرنظامیان به مرگبارترین جنگ قرن بیست و یکم تبدیل شده است. اکنون از هر ۱۰ فلسطینی، ۹ نفر از بحران گرسنگی رنج می برد و البته که بیش از ۸۵ درصد ساکنان نوار غزه نیز آواره شده اند. این ها تنها جلوه های محدودی از پروژه جنایت و نسل کشی هستند که صهیونیست ها در نوار غزه و در بحبوحه جنگ افروزی خود علیه این منطقه برجا گذاشته اند.



با این حال، به تازگی مقام های ارشد سیاسی و نظامی رژیم اشغالگر قدس از اراده خود جهت حمله زمینی به شهر رفح در جنوب نوار غزه و در مجاورت با مرز مصر خبر داده اند. گزاره ای که کابینه جنگی صهیونیست ها نیز با آن موافقت کرده است.

اخیرا ارتش اسرائیل شهر رفح را در چندین نوبت هدف حملات هوایی و توپخانه ای قرار داده با این حال، هشدار های جدی در مورد حمله زمینی صهیونیست ها به شهر رفح به ویژه از منظر بین المللی مطرح می شود.

از این رو باشگاه خبرنگاران جوان برای بررسی جوانب مختلف موضوع گفتگویی ترتیب داده با غدی عاقل، استاد فلسطینی الاصل دانشگاه کانادا که مشروح آن در ذیل از نظرتان می گذرد.

-با توجه به اینکه شما خودتان فلسطینی هستید و از نزدیک شرایط سخت و جنگ در سرزمین های اشغالی را درک کرده اید، چه نگاهی به وضعیت جنگ در این روز ها دارید؟

غدی عاقل: برای سال ها، هر بار که برای دیدار با خانواده ام به غزه سفر می کردم، از گذرگاه رفح، مرز بین نوار محاصره شده غزه و مصر عبور می کردم؛ و هر بار که در شهر مرزی رفح نفسی می کشیدم، یاد حرف خواهرم تقرید می افتم که می گوید: بوی تاریخ سرزمینم را استشمام می کنم. هر بار که از رفح صحبت می کرد چشمانش از غرور می درخشید و من هم در این احساس شریک هستم.

تاریخچه این راهرو هزاران سال را در بر می گیرد که گواهی بر تاریخ غنی فلسطین و مردم آن است. برای هزاران سال، رفح محل استراحت و مرکز تجاری کاروان هایی از سراسر فلسطین بوده است که به سمت شبه جزیره سینا و بعد به مصر و آفریقا سفر می کردند. امروز یک نسل کشی در این شهر باستانی و گرانبها در حال رخ دادن است. در حالی که از دور شاهد این نسل کشی هستیم. من این روز ها می ترسم که حمله تهدید شده اسرائیل چه معنایی برای صد ها هزار فلسطینی آواره که مجبور به پناه گرفتن در آنجا هستند، خواهد داشت، احساس می کنم یکی از آن روح های ناتوانی هستم که آنچه را که در سربرنیا یا ورشو اتفاق می افتد تشخیص داده ام، زیرا جهان قبلا تصمیم گرفته بود چشم خود را بر قتل عام بیگناهان ببندد.

از آغاز این جنگ اخیر علیه غزه، هر مرحله جدید در حمله اسرائیل رنج، درد و مرگ بیشتری را بر جمعیت غیرنظامی تحمیل کرده است. آن ها که بار ها آواره شده اند، آن ها که اکنون در رفح هستند، جایی برای رفتن ندارند؛ بنابراین تهاجم به رفح آخرین و مرگبارترین مرحله این نسل کشی خواهد بود – اولین نسل کشی در تاریخ بشر که به صورت زنده برای جهان پخش شده است.

-چرا رفح برای رژیم صهیونیستی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و آنجا را به عنوان هدف بعدی خود برای حمله انتخاب کرده است؟

غدی عاقل: متأسفانه این اولین بار نیست که رفح زیبا زمینه جنایات علیه بشریت می شود. تاریخ اخیر این شهر مرزی زخمی است که با خشونت مداوم باز نگه داشته شده است. اکثر ساکنان رفح، مانند بسیاری از شهر های غزه، از نوادگان آوارگان نکبت ۱۹۴۸ هستند، در حالی که بقیه بازماندگان قتل عام سال ۱۹۵۶ و بسیاری از تجاوزات دیگر اسرائیل هستند.

عمه ۸۹ ساله ام رایا، پناهنده روستای برقه که در سال ۱۹۴۸ توسط اسرائیل ویران شد، شاهد چندین دهه کشتار، خشونت و ظلم در این شهر بوده است.

در سال ۱۹۵۶، در جریان تجاوز سه جانبه انگلیس، فرانسه و اسرائیل، که به عنوان بحران سوئز نیز شناخته می شود، اسرائیل نوار غزه را برای حدود چهار ماه اشغال کرد و کشتار های هولناکی را در خان یونس و رفح انجام داد.

در ۲ نوامبر، زمانی که ارتش اسرائیل خان یونس را اشغال کرد و به مردان ۱۶ ساله و بزرگتر دستور داد که بیرون بیایند و خود را در نقاطی در سراسر شهر معرفی کنند، عمه من آنجا بود. او تعریف می کرد که یک جوان ۲۲ ساله که تازه ازدواج کرده بود، شاهد بود که ارتش اسرائیل آن مردان و پسران را در طول دو روز به دیوار کشیده و آن ها را قتل عام کردند.

عمه من در نهایت تصمیم گرفت که خانه را با خانواده خواهرش در جستجوی امنیت ترک کند. آن ها به ساحل خان یونس رفتند و به زیر درختان پناه بردند. آن ها هر چیزی را که می توانستند می خوردند و برای خوابیدن، یافتن آب تمیز بسیار رنج می کشیدند. علیرغم خطر اطراف و صدای مداوم بمباران، عمه من رایا از ترس امنیت همسرش تصمیم سختی گرفت تا به سفر خود به رفح ادامه دهد.

پس از ورود، رایا متوجه شد که اعدام های بیشتری در سراسر رفح انجام شده است. هیچ جا نتوانست شوهرش را پیدا کند. روز ها با بلاتکلیفی وحشتناکی دست و پنجه نرم می کرد. خوشبختانه شوهرش از آن موج خاص خشونت جان سالم به در برده بود. او بعدا در جریان اشغال غزه در سال ۱۹۶۷ جان خود را از دست داد و در حین حرکت در امتداد ساحل از خان یونس به رفح توسط ارتش اسرائیل کشته شد. پس از قتل همسرش، رایا خود را تنها یافت، یک مادر مجرد، که وظیفه دارد پنج فرزند را در سختی و تنگدستی اردوگاه پناهندگان رفح تربیت کند. در دهه ۱۹۷۰، او مجبور شد به دنبال کار در بخش کشاورزی اسرائیل باشد و در مزارع کار کند تا هزینه خانواده اش را تامین کند.

در جریان انتفاضه اول در سال ۱۹۸۷، رایا در تلاش برای نجات کوچکترین پسرش از دست سربازان اسرائیلی، یک چشم خود را از دست داد. او هنگام تلاش برای جلوگیری از بردن فرزندش توسط سربازان مورد اصابت قنداق تفنگ به چشمش قرار گرفت.

در آغاز انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰، یکی از نوه های او، کرم ۱۳ ساله، در حالی که در حال فرار از یک پست ارتش اسرائیل پس از پرتاب سنگ به سربازان بود، از ناحیه پشت سر هدف گلوله قرار گرفت. این کودک بیهوش سریعا به بیمارستان الشفا در شهر غزه منتقل شد، اما پزشکان گفتند که او بیش از چند ساعت امکان زنده ماندن ندارد.

رایا و عروسش، مادر کرم، با انتخاب دردناکی روبرو شدند: در بیمارستان بمانند و کرم را در آخرین ساعات زندگی اش همراهی کنند، یا قبل از بسته شدن پست های بازرسی به رفح برگردند تا در خانه با عزیزانشان عزاداری کنند. مطمئن نبودند که آیا در روز های آینده اجازه تردد بین شهر ها را خواهند داشت یا خیر، در نهایت تصمیم گرفتند بدون جسد کرم به خانه بروند.

در سال ۲۰۰۴، رفح مورد عملیاتی قرار گرفت که اسرائیل آن را عملیات رنگین کمان نامید، عنوانی بی رحمانه و طعنه آمیز برای آنچه در آن زمان بدترین خشونتی بود که شهر شاهد آن بوده است. این عملیات منجر به تخریب صد ها خانه در سراسر رفح شد. خانه رایا نیز در جریان این موج خشونت تا حدی تخریب شد. سپس، در طول جنگ ۲۰۱۴ در غزه، رایا یک نوه دیگر را از دست داد - یک دانشجوی باهوش مهندسی که اخیرا نامزد شده بود.

امروز، ۱۰ سال بعد، رایا بار دیگر در تلاش است تا از تهاجم نظامی در رفح جان سالم به در ببرد. من اخیرا نتوانسته ام با او تماس بگیرم، اما می ترسم که او بار دیگر آواره، گرسنه و وحشت زده باشد و در ۸۹ سالگی برای یافتن آب یا غذا با مشکل مواجه باشد.



-اوضاع امروز در رفح را چگونه توصیف می کنید؟

غدی عاقل: داستان عمه من رایا - داستان رنج و استقامت - داستان رفح است. داستان او بازتاب داستان های غم انگیز بیش از یک میلیون آواره فلسطینی است که مجبور شده اند به دنبال امنیت در شهر مرزی باشند. اما داستان رفح همچنین داستان همبستگی بین المللی است. ریچل کوری، تام هرندال و جیمز میلر همگی در حالی که شجاعانه علیه اشغال وحشیانه اسرائیل موضع می گرفتند، به دست ارتش اسرائیل در رفح جان خود را از دست دادند.

رفح اکنون آخرین پناهگاه فلسطینیان در غزه در بحبوحه نسل کشی است که هنوز در حال آشکار شدن است، و جایی است که جامعه بین المللی می تواند و باید برای جلوگیری از ورشو یا سربرنیتسای دیگر اقدام کند. این لحظه برای همه اعضای جامعه مدنی جهانی، همه کسانی است که به حقوق بشر، عدالت و آزادی برای همه اعتقاد دارند، در برابر سکوت کر کننده رهبران سیاسی خود صحبت کنند و موضعی برای مردم رنج کشیده فلسطین اتخاذ کنند.

در حالی که تهدید یک حمله فاجعه بار اسرائیل در افق رفح در حال چشم پوشی است، ما نمی توانیم به نادیده گرفتن مصیبت آوارگان فلسطینی، چندین برابر آواره، بیمار، گرسنه و مجبور به مقاومت در برابر کمپین آشکار پاکسازی قومی با چیزی جز بدن های شکننده خود، ادامه دهیم.

هیچ کس نمی تواند ادعای ناآگاهی نسبت به آنچه امروز در رفح، غزه، در سراسر فلسطین دارد، داشته باشد. حقیقت در شهادت های کودکانی که در نسل کشی زندگی می کنند، در کار روزنامه نگاران شجاع در زمین که کشتار خودشان را مستند می کنند، در گزارش های دقیق تحقیق شده و منابع کارشناسان، دانشگاهیان، مدافعان حقوق بشر و نهاد های بین المللی آشکار است. رفح آخرین فرصت برای جامعه بین المللی است تا برای صلح و عزت در فلسطین گرد هم آیند. زمان آن فرا رسیده است که رفح بالاخره واقعا امن و موفق باشد. وقت آن است که پناهندگان مادام العمر مانند عمه من رایا امنیت و آسایش دائمی پیدا کنند. زمان آتش بس و فلسطین آزاد فرا رسیده است.



غدی عاقل، یک استاد دانشگاه فلسطینی الاصل در کاناداست که در حال حاضر استاد دانشگاه آلبرتا در ادمنتون کاناداست. او از زمان آغاز جنگ غزه مقالات، یادداشت ها و گزارش های تفصیلی فراوانی را در رسانه های جهان از جمله رسانه های کانادا منتشر کرده است.