به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره ابراهیم چهاردهمین سوره جزء سیزدهم و از سوره های مکی قرآن کریم است.

موضوع اصلی این سوره توحید، توصیف قیامت، داستان حضرت ابراهیم و ساختن کعبه به دست اوست و به داستان موسی و قوم بنی اسرائیل و حضرت نوح و قوم عاد و ثمود پرداخته شده است.

آیه هفتم سوره ابراهیم از آیات مشهور این سوره است که می گوید شکر نعمت های خدا، باعث افزون شدن آنها و کفران آن ها موجب عذاب الهی است.

بر اساس روایات هر کس سوره ابراهیم و حجر را در دو رکعت نماز در روز جمعه بخواند، از فقر و دیوانگی و بلا در امان خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت سوره ابراهیم با صدای شحات انور

سوره ابراهیم همراه با ترجمه

بسم الله الر حمٰن الر حیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الر کتاب أنزلناه إلیک لتخرج الناس من الظلمات إلی النور بإذن ربهم إلی صراط العزیز الحمید ﴿۱﴾

الف لام راء کتابی است که آن را به سوی تو فرود آوردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون آوری به سوی راه آن شکست ناپذیر ستوده (۱)

الله الذی له ما فی السماوات وما فی الأرض وویل للکافرین من عذاب شدید ﴿۲﴾

خدایی که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آن اوست و وای بر کافران از عذابی سخت (۲)

الذین یستحبون الحیاة الدنیا علی الآخرة ویصدون عن سبیل الله ویبغونها عوجا أولئک فی ضلال بعید ﴿۳﴾

همانان که زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح می دهند و مانع راه خدا می شوند و آن را کج می شمارند آنانند که در گمراهی دور و درازی هستند (۳)

وما أرسلنا من رسول إلا بلسان قومه لیبین لهم فیضل الله من یشاء ویهدی من یشاء وهو العزیز الحکیم ﴿۴﴾

و ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا [حقایق را]برای آنان بیان کند پس خدا هر که را بخواهد بی راه می گذارد و هر که را بخواهد هدایت می کند و اوست ارجمند حکیم (۴)

ولقد أرسلنا موسی بآیاتنا أن أخرج قومک من الظلمات إلی النور وذکرهم بأیام الله إن فی ذلک لآیات لکل صبار شکور ﴿۵﴾

و در حقیقت موسی را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم]که قوم خود را از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون آور و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن که قطعا در این [یادآوری]برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست (۵)

وإذ قال موسی لقومه اذکروا نعمة الله علیکم إذ أنجاکم من آل فرعون یسومونکم سوء العذاب ویذبحون أبناءکم ویستحیون نساءکم وفی ذلکم بلاء من ربکم عظیم ﴿۶﴾

و [به خاطر بیاور]هنگامی را که موسی به قوم خود گفت نعمت خدا را بر خود به یاد آورید آنگاه که شما را از فرعونیان رهانید [همانان]که بر شما عذاب سخت روا می داشتند و پسرانتان را سر می بریدند و زنانتان را زنده می گذاشتند و در این [امر]برای شما از جانب پروردگارتان آزمایشی بزرگ بود (۶)

وإذ تأذن ربکم لئن شکرتم لأزیدنکم ولئن کفرتم إن عذابی لشدید ﴿۷﴾

و آنگاه که پروردگارتان اعلام کرد که اگر واقعا سپاسگزاری کنید [نعمت]شما را افزون خواهم کرد و اگر ناسپاسی نمایید قطعا عذاب من سخت خواهد بود (۷)

وقال موسی إن تکفروا أنتم ومن فی الأرض جمیعا فإن الله لغنی حمید ﴿۸﴾

و موسی گفت اگر شما و هر که در روی زمین است همگی کافر شوید بی گمان خدا بی نیاز ستوده [صفات]است (۸)

ألم یأتکم نبأ الذین من قبلکم قوم نوح وعاد وثمود والذین من بعدهم لا یعلمهم إلا الله جاءتهم رسلهم بالبینات فردوا أیدیهم فی أفواههم وقالوا إنا کفرنا بما أرسلتم به وإنا لفی شک مما تدعوننا إلیه مریب ﴿۹﴾

آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند قوم نوح و عاد و ثمود و آنانکه بعد از ایشان بودند [و]کسی جز خدا از آنان آگاهی ندارد به شما نرسیده است فرستادگانشان دلایل آشکار برایشان آوردند ولی آنان دستهایشان را [به نشانه اعتراض]بر دهانهایشان نهادند و گفتند ما به آنچه شما بدان ماموریت دارید کافریم و از آنچه ما را بدان می خوانید سخت در شکیم (۹)

قالت رسلهم أفی الله شک فاطر السماوات والأرض یدعوکم لیغفر لکم من ذنوبکم ویؤخرکم إلی أجل مسمی قالوا إن أنتم إلا بشر مثلنا تریدون أن تصدونا عما کان یعبد آباؤنا فأتونا بسلطان مبین ﴿۱۰﴾

پیامبرانشان گفتند مگر در باره خدا پدید آورنده آسمان ها و زمین تردیدی هست او شما را دعوت می کند تا پاره ای از گناهانتان را بر شما ببخشاید و تا زمان معینی شما را مهلت دهد گفتند شما جز بشری مانند ما نیستید می خواهید ما را از آنچه پدرانمان می پرستیدند باز دارید پس برای ما حجتی آشکار بیاورید (۱۰)

قالت لهم رسلهم إن نحن إلا بشر مثلکم ولکن الله یمن علی من یشاء من عباده وما کان لنا أن نأتیکم بسلطان إلا بإذن الله وعلی الله فلیتوکل المؤمنون ﴿۱۱﴾

پیامبرانشان به آنان گفتند ما جز بشری مثل شما نیستیم ولی خدا بر هر یک از بندگانش که بخواهد منت می نهد و ما را نرسد که جز به اذن خدا برای شما حجتی بیاوریم و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند (۱۱)

وما لنا ألا نتوکل علی الله وقد هدانا سبلنا ولنصبرن علی ما آذیتمونا وعلی الله فلیتوکل المتوکلون ﴿۱۲﴾

و چرا بر خدا توکل نکنیم و حال آنکه ما را به راه هایمان رهبری کرده است و البته ما بر آزاری که به ما رساندید شکیبایی خواهیم کرد و توکلکنندگان باید تنها بر خدا توکل کنند (۱۲)

وقال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنکم من أرضنا أو لتعودن فی ملتنا فأوحی إلیهم ربهم لنهلکن الظالمین ﴿۱۳﴾

و کسانی که کافر شدند به پیامبرانشان گفتند شما را از سرزمین خودمان بیرون خواهیم کرد مگر اینکه به کیش ما بازگردید پس پروردگارشان به آنان وحی کرد که حتما ستمگران را هلاک خواهیم کرد (۱۳)

ولنسکننکم الأرض من بعدهم ذلک لمن خاف مقامی وخاف وعید ﴿۱۴﴾

و قطعا شما را پس از ایشان در آن سرزمین سکونت خواهیم داد این برای کسی است که از ایستادن [در محشر به هنگام حساب]در پیشگاه من بترسد و از تهدیدم بیم داشته باشد (۱۴)

واستفتحوا وخاب کل جبار عنید ﴿۱۵﴾

و [پیامبران از خدا]گشایش خواستند و [سرانجام]هر زورگوی لجوجی نومید شد (۱۵)

من ورائه جهنم ویسقی من ماء صدید ﴿۱۶﴾

[آن کس که]دوزخ پیش روی اوست و به او آبی چرکین نوشانده می شود (۱۶)

یتجرعه ولا یکاد یسیغه ویأتیه الموت من کل مکان وما هو بمیت ومن ورائه عذاب غلیظ ﴿۱۷﴾

آن را جرعه جرعه می نوشد و نمی تواند آن را فرو برد و مرگ از هر جانبی به سویش می آید ولی نمی میرد و عذابی سنگین به دنبال دارد (۱۷)

مثل الذین کفروا بربهم أعمالهم کرماد اشتدت به الریح فی یوم عاصف لا یقدرون مما کسبوا علی شیء ذلک هو الضلال البعید ﴿۱۸﴾

مثل کسانی که به پروردگار خود کافر شدند کردارهایشان به خاکستری می ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد از آنچه به دست آورده اند هیچ [بهره ای]نمی توانند برد این است همان گمراهی دور و دراز (۱۸)

ألم تر أن الله خلق السماوات والأرض بالحق إن یشأ یذهبکم ویأت بخلق جدید ﴿۱۹﴾

آیا در نیافته ای که خدا آسمان ها و زمین را به حق آفریده اگر بخواهد شما را می برد و خلق تازه ای می آورد (۱۹)

وما ذلک علی الله بعزیز ﴿۲۰﴾

و این [کار]بر خدا دشوار نیست (۲۰)

وبرزوا لله جمیعا فقال الضعفاء للذین استکبروا إنا کنا لکم تبعا فهل أنتم مغنون عنا من عذاب الله من شیء قالوا لو هدانا الله لهدیناکم سواء علینا أجزعنا أم صبرنا ما لنا من محیص ﴿۲۱﴾

و همگی در برابر خدا ظاهر می شوند پس ناتوانان به گردنکشان می گویند ما پیروان شما بودیم آیا چیزی از عذاب خدا را از ما دور می کنید می گویند اگر خدا ما را هدایت کرده بود قطعا شما را هدایت میکردیم چه بی تابی کنیم چه صبر نماییم برای ما یکسان است ما را راه گریزی نیست (۲۱)

وقال الشیطان لما قضی الأمر إن الله وعدکم وعد الحق ووعدتکم فأخلفتکم وما کان لی علیکم من سلطان إلا أن دعوتکم فاستجبتم لی فلا تلومونی ولوموا أنفسکم ما أنا بمصرخکم وما أنتم بمصرخی إنی کفرت بما أشرکتمون من قبل إن الظالمین لهم عذاب ألیم ﴿۲۲﴾

و، چون کار از کار گذشت [و داوری صورت گرفت]شیطان می گوید در حقیقت خدا به شما وعده داد وعده راست و من به شما وعده دادم و با شما خلاف کردم و مرا بر شما هیچ تسلطی نبود جز اینکه شما را دعوت کردم و اجابتم نمودید پس مرا ملامت نکنید و خود را ملامت کنید من فریادرس شما نیستم و شما هم فریادرس من نیستید من به آنچه پیش از این مرا [در کار خدا]شریک می دانستید کافرم آری ستمکاران عذابی پردرد خواهند داشت (۲۲)

وأدخل الذین آمنوا وعملوا الصالحات جنات تجری من تحتها الأنهار خالدین فیها بإذن ربهم تحیتهم فیها سلام ﴿۲۳﴾

و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند به بهشتهایی درآورده می شوند که از زیر [درختان]آن جویبار ها روان است که به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر می برند و درودشان در آنجا سلام است (۲۳)

ألم تر کیف ضرب الله مثلا کلمة طیبة کشجرة طیبة أصلها ثابت وفرعها فی السماء ﴿۲۴﴾

آیا ندیدی خدا چگونه مثل زده سخنی پاک که مانند درختی پاک است که ریشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است (۲۴)

تؤتی أکلها کل حین بإذن ربها ویضرب الله الأمثال للناس لعلهم یتذکرون ﴿۲۵﴾

میوه اش را هر دم به اذن پروردگارش می دهد و خدا مثل ها را برای مردم می زند شاید که آنان پند گیرند (۲۵)

ومثل کلمة خبیثة کشجرة خبیثة اجتثت من فوق الأرض ما لها من قرار ﴿۲۶﴾

و مثل سخنی ناپاک، چون درختی ناپاک است که از روی زمین کنده شده و قراری ندارد (۲۶)

یثبت الله الذین آمنوا بالقول الثابت فی الحیاة الدنیا وفی الآخرة ویضل الله الظالمین ویفعل الله ما یشاء ﴿۲۷﴾

خدا کسانی را که ایمان آورده اند در زندگی دنیا و در آخرت با سخن استوار ثابت می گرداند و ستمگران را بی راه می گذارد و خدا هر چه بخواهد انجام می دهد (۲۷)

ألم تر إلی الذین بدلوا نعمت الله کفرا وأحلوا قومهم دار البوار ﴿۲۸﴾

آیا به کسانی که [شکر]نعمت خدا را به کفر تبدیل کردند و قوم خود را به سرای هلاکت درآوردند ننگریستی (۲۸)

جهنم یصلونها وبئس القرار ﴿۲۹﴾

[در آن سرای هلاکت که]جهنم است [و]در آن وارد می شوند و چه بد قرارگاهی است (۲۹)

وجعلوا لله أندادا لیضلوا عن سبیله قل تمتعوا فإن مصیرکم إلی النار ﴿۳۰﴾

و برای خدا مانندهایی قرار دادند تا [مردم را]از راه او گمراه کنند بگو برخوردار شوید که قطعا بازگشت شما به سوی آتش است (۳۰)

قل لعبادی الذین آمنوا یقیموا الصلاة وینفقوا مما رزقناهم سرا وعلانیة من قبل أن یأتی یوم لا بیع فیه ولا خلال ﴿۳۱﴾

به آن بندگانم که ایمان آورده اند بگو نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم پنهان و آشکارا انفاق کنند پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه داد و ستدی باشد و نه دوستیی (۳۱)

الله الذی خلق السماوات والأرض وأنزل من السماء ماء فأخرج به من الثمرات رزقا لکم وسخر لکم الفلک لتجری فی البحر بأمره وسخر لکم الأنهار ﴿۳۲﴾

خداست که آسمان ها و زمین را آفرید و از آسمان آبی فرستاد و به وسیله آن از میوه ها برای شما روزی بیرون آورد و کشتی را برای شما رام گردانید تا به فرمان او در دریا روان شود و رود ها را برای شما مسخر کرد (۳۲)

وسخر لکم الشمس والقمر دائبین وسخر لکم اللیل والنهار ﴿۳۳﴾

و خورشید و ماه را که پیوسته روانند برای شما رام گردانید و شب و روز را [نیز]مسخر شما ساخت (۳۳)

وآتاکم من کل ما سألتموه وإن تعدوا نعمت الله لا تحصوها إن الإنسان لظلوم کفار ﴿۳۴﴾

و از هر چه از او خواستید به شما عطا کرد و اگر نعمت خدا را شماره کنید نمی توانید آن را به شمار درآورید قطعا انسان ستمپیشه ناسپاس است (۳۴)

وإذ قال إبراهیم رب اجعل هذا البلد آمنا واجنبنی وبنی أن نعبد الأصنام ﴿۳۵﴾

و [یاد کن]هنگامی را که ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور دار (۳۵)

رب إنهن أضللن کثیرا من الناس فمن تبعنی فإنه منی ومن عصانی فإنک غفور رحیم ﴿۳۶﴾

پروردگارا آن ها بسیاری از مردم را گمراه کردند پس هر که از من پیروی کند بی گمان او از من است و هر که مرا نافرمانی کند به یقین تو آمرزنده و مهربانی (۳۶)

ربنا إنی أسکنت من ذریتی بواد غیر ذی زرع عند بیتک المحرم ربنا لیقیموا الصلاة فاجعل أفئدة من الناس تهوی إلیهم وارزقهم من الثمرات لعلهم یشکرون ﴿۳۷﴾

پروردگارا من [یکی از]فرزندانم را در دره ای بی کشت نزد خانه محترم تو سکونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهای برخی از مردم را به سوی آنان گرایش ده و آنان را از محصولات [مورد نیازشان]روزی ده باشد که سپاسگزاری کنند (۳۷)

ربنا إنک تعلم ما نخفی وما نعلن وما یخفی علی الله من شیء فی الأرض ولا فی السماء ﴿۳۸﴾

پروردگارا بی گمان تو آنچه را که پنهان می داریم و آنچه را که آشکار می سازیم می دانی و چیزی در زمین و در آسمان بر خدا پوشیده نمی ماند (۳۸)

الحمد لله الذی وهب لی علی الکبر إسماعیل وإسحاق إن ربی لسمیع الدعاء ﴿۳۹﴾

سپاس خدای را که با وجود سالخوردگی اسماعیل و اسحاق را به من بخشید به راستی پروردگار من شنونده دعاست (۳۹)

رب اجعلنی مقیم الصلاة ومن ذریتی ربنا وتقبل دعاء ﴿۴۰﴾

پروردگارا مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندان من نیز پروردگارا و دعای مرا بپذیر (۴۰)

ربنا اغفر لی ولوالدی وللمؤمنین یوم یقوم الحساب ﴿۴۱﴾

پروردگارا روزی که حساب برپا می شود بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشای (۴۱)

ولا تحسبن الله غافلا عما یعمل الظالمون إنما یؤخرهم لیوم تشخص فیه الأبصار ﴿۴۲﴾

و خدا را از آنچه ستمکاران می کنند غافل مپندار جز این نیست که [کیفر]آنان را برای روزی به تاخیر می اندازد که چشم ها در آن خیره می شود (۴۲)

مهطعین مقنعی رءوسهم لا یرتد إلیهم طرفهم وأفئدتهم هواء ﴿۴۳﴾

شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمی زنند و [از وحشت]دلهایشان تهی است (۴۳)

وأنذر الناس یوم یأتیهم العذاب فیقول الذین ظلموا ربنا أخرنا إلی أجل قریب نجب دعوتک ونتبع الرسل أولم تکونوا أقسمتم من قبل ما لکم من زوال ﴿۴۴﴾

و مردم را از روزی که عذاب بر آنان می آید بترسان پس آنان که ستم کرده اند می گویند پروردگارا ما را تا چندی مهلت بخش تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان [تو]پیروی کنیم [به آنان گفته می شود]مگر شما پیش از این سوگند نمی خوردید که شما را فنایی نیست (۴۴)

وسکنتم فی مساکن الذین ظلموا أنفسهم وتبین لکم کیف فعلنا بهم وضربنا لکم الأمثال ﴿۴۵﴾

و در سراهای کسانی که بر خود ستم روا داشتند سکونت گزیدید و برای شما آشکار گردید که با آنان چگونه معامله کردیم و مثل ها برای شما زدیم (۴۵)

وقد مکروا مکرهم وعند الله مکرهم وإن کان مکرهم لتزول منه الجبال ﴿۴۶﴾

و به یقین آنان نیرنگ خود را به کار بردند و [جزای]مکرشان با خداست هر چند از مکرشان کوه ها از جای کنده می شد (۴۶)

فلا تحسبن الله مخلف وعده رسله إن الله عزیز ذو انتقام ﴿۴۷﴾

پس مپندار که خدا وعده خود را به پیامبرانش خلاف می کند که خدا شکست ناپذیر انتقامگیرنده است (۴۷)

یوم تبدل الأرض غیر الأرض والسماوات وبرزوا لله الواحد القهار ﴿۴۸﴾

روزی که زمین به غیر این زمین و آسمان ها [به غیر این آسمانها]مبدل گردد و [مردم]در برابر خدای یگانه قهار ظاهر شوند (۴۸)

وتری المجرمین یومئذ مقرنین فی الأصفاد ﴿۴۹﴾

و گناهکاران را در آن روز می بینی که با هم در زنجیر ها بسته شده اند (۴۹)

سرابیلهم من قطران وتغشی وجوههم النار ﴿۵۰﴾

تنپوشهایشان از قطران است و چهره هایشان را آتش می پوشاند (۵۰)

لیجزی الله کل نفس ما کسبت إن الله سریع الحساب ﴿۵۱﴾

تا خدا به هر کس هر چه به دست آورده است جزا دهد که خدا زودشمار است (۵۱)

هذا بلاغ للناس ولینذروا به ولیعلموا أنما هو إله واحد ولیذکر أولو الألباب ﴿۵۲﴾

این [قرآن]ابلاغی برای مردم است [تا به وسیله آن هدایت شوند]و بدان بیم یابند و بدانند که او معبودی یگانه است و تا صاحبان خرد پند گیرند (۵۲)

انتهای پیام/