به گزارش مشرق، «هادی محمدی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

در دو حوزه ژئوپلتیک غرب آسیا و خلیج فارس، مقامات امریکایی، عراق را نقطه اصلی تمرکز سیاست های فعال خود قرار داده اند و اینگونه ارزیابی می کنند که با تکیه بر شاخص های اقتصاد نفتی، ژئوپلتیک و قابلیت های اثرگذاری بر بازیگر اصلی منطقه، یعنی ایران، باید در عراق بمانند و مهار قدرت و حاکمیت را در دست داشته باشند تا بتوانند موازنه باخته در منطقه را به نفع خود معکوس کنند. حال آنکه، پازل پرونده های منطقه ای از یمن تا فلسطین، لبنان و سوریه و نهایتا عراق، اهرم های امریکایی آنچنان سست و کم خاصیت هستند که با سادگی فرو می پاشند.

اگرچه مثال های خوبی در سوریه، یمن، لبنان و فلسطین وجود دارند، ولی پرداختن به پرونده اصلی امریکا، یعنی عراق، شاهد مثال بهتری خواهد بود. مقامات امریکایی که همواره بر روش ها و ابزار و رویکردهای تروریستی، غیرقانونی و ضدبشری و منش دزدان دریایی تکیه دارند، فکر می کردند با ترور دو فرمانده اصلی مبارزه با داعش و دیکتاتورهای منطقه و تکیه بر جوکرهای بی رمق و جاسوس های دلبسته به پاسپورت و تابعیت ایالات متحده، قادرند همه اهرم های قدرت ملی در عراق را در قبضه بگیرند. حال آنکه ترور دو فرمانده بزرگ مقاومت، روح و خون جدیدی در باور استراتژیک مبارزه با امریکا و استکبار و جبهه مقاومت دمیده و مصمم تر از قبل، بر راهبرد اخراج امریکا و نابودی رژیم اشغالگر قدس تأکید کردند.

جوکرها و جاسوس ها و دوتابعیتی ها و دلباخته های امریکا هم در عراق از شمال تا جنوب این کشور با کمترین غرش شیران مقاومت و با اشاره رهبران دلسوز شیعه یا مراجع عالی شیعه در عراق، یا در لانه می خزند و یا با اصرار ترامپ، خوش رقصی بی فرجام می کنند، ولی نه برای باقی ماندن در عراق و نه در تحمیل چهره های وابسته و نوکر امریکایی، راه به جایی نمی برند. اقدامات تمرینی برخی از گروه های مقاومت که در یک هفته قریب ۳۰ عملیات روی پایگاه های امریکایی به اجرا می گذارند، نشانه و شاخص خوبی است تا بدانیم، تخلیه پایگاه های مختلف و استقرار در دو پایگاه حریر و عین الاسد، چرا صورت گرفته و عربده و خط و نشان ترامپ و پمپئو برای چیست؟

امریکا به خوبی از عزم مقاومت آگاه است و برای متوقف شدن مطالبه قانونی و اخلاقی اخراج از عراق، غرش های توخالی می کند. پادوهای مجازی و سیاسی امریکا در عراق برای تحت الشعاع قرار دادن فرار از پایگاه ها و مجبور کردن گروه های شیعه به پذیرش یک چهره وابسته به ارتش امریکا در پست نخست وزیری، آشوب های ناصریه را فعال کردند و اصرا دارند با خرید تعدادی نماینده، در روزهای آینده از پارلمان عراق، رأی اعتماد بگیرند. کردها و گروه های سنی مواضع خود را روشن کرده اند که فقط در کنار اجماع و فراکسیون بزرگ شیعی قرار خواهند داشت، ولی چند مزدبگیر از لیست نصر و حیدر عبادی اصرار دارند تا بلکه بتوانند برای الزرفی رأی سازی کنند. مسئله الزرفی پایان یافته است و دستور کار اصلی نخست وزیر آتی در عراق به موازات انتخابات زودهنگام و خدمات شایسته به مردم و مبارزه با فسادگران، اخراج امریکاست، چراکه بنیان فساد افسارگسیخته در عراق را شبکه افراد و احزاب مرتبط با امریکا تشکیل می دهند.