روش برخورد ائمه با نزول بلایا و مصیبت های جانی

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا از ویژگی های برتر انسان مؤمن صبر و بردباری در برابر سختی ها و ناگواری های زندگی است به گونه ای که انسان بتواند در سخت ترین حالات و شرایط ساختار ایمانی و اعتقادی خویش را حفظ کند. اهمیت صبر به قدری است که این مفهوم به همراه مشتقات آن ۱۰۳ بار در ۹۳ آیه و ۴۵ سوره قرآن به کار رفته است که برخی از آن ها اشاره به صبر بر بلایای طبیعی و خسارات جانی و مالی دارد.
به عنوان نمونه خداوند در آیه۱۵۵ سوره بقره ترس، گرسنگی، نقص مال و جان و کمبود محصولات را از ابزارهای ابتلای مؤمنان معرفی می کند و می فرماید: «و لنبلونکم بشیء من الخوف والجوع ونقص من الأموال والأنفس والثمرات؛ و قطعا شما را به چیزی از [قبیل]: ترس و گرسنگی و نقصان در اموال و جانها و محصولات می آزماییم»؛ در قبال این ابتلا توقعی که خداوند دارد، صبر و استقامت بر این مصائب است چرا که در انتهای آیه می فرماید «و بشر الصابرین؛ به صابران بشارت بده».
امام صادق(ع) ضمن روایتی ذیل این آیه فرمود: «و هر که قدر صبر را شناخت و راه به فواید صبر برد، هرگز از نزول حادثه و نازله جزع نمی کند؛ و من عرف قدر الصبر لا یصبر عما منه الصبر» (مصباح الشریعة، ص۱۸۶) و یا در دیگر روایت فرمود: «اگر مؤمن پاداشی را که برای مصیبت ها خداوند برایش در نظر گرفته بداند، هر آینه آرزو می کند که او را با قیچی تکه تکه کنند.» (اصول کافی، ج۳، ص۳۵۴)
بنابراین می توان گفت خداوند برای آزمودن اهل ایمان، آنان را به انواع بلایا مبتلا می کند تا در کوران حوادث زندگی به پختگی لازم برسند. امام کاظم(ع) در روایتی در این باره فرمود: «مؤمن همانند دو کفه ترازوست، هر گاه به ایمانش افزوده شود، به بلایش افزوده شود؛ عن علی بن أبی حمزة عن أبی الحسن موسی ع قال: المؤمن مثل کفتی المیزان کلما زید فی إیمانه زید فی بلائه.» (التمحیص، ص۳۱).
نقل است امام جواد(ع) در برخورد با مرد مصیبت زده ای که فرزند خویش را از دست داده بود، آن را آزمونی برای استواری قلب و پاداش اخروی خداوند معرفی کردند. طی این روایت می خوانیم: ابن مهران می گوید: امام جوادعلیه السلام در نامه ای به یک مرد مصیبت زده چنین نگاشت:
«حادثه ناگوار مرگ فرزندت را یادآور شدی و اضافه کردی که فرزند از دست رفته ات محبوب ترین فرزندت بود. روش خداوند متعال این گونه است که از والدین دوست داشتنی ترین فرزند را می گیرد تا پاداش مصیبت دیده را عالی تر و بهتر عنایت کند. خداوند، پاداش تو را زیاد کند و جزای نیک در عزایت عنایت فرماید و به تو صبر عطا کرده و دلت را محکم کند. او، خدای قادر و تواناست و به زودی جانشین شایسته ای در عوض فرزند از دست رفته ات به تو ارزانی دارد. امیدوارم که خداوند دعایم را در حق تو بپذیرد. ان شاء الله تعالی؛ … ذکرت مصیبتک بعلی ابنک و ذکرت أنه کان أحب ولدک إلیک و کذلک الله عز و جل إنما یأخذ من الوالد و غیره أزکی ما عند أهله لیعظم به أجر المصاب بالمصیبة فأعظم الله أجرک و أحسن عزاک و ربط علی قلبک إنه قدیر و عجل الله علیک بالخلف و أرجو أن یکون الله قد فعل إن شاء الله تعالی (الکافی (ط - الإسلامیة) ج۳، ص۲۰۵) از این جهت با یک نگاه عبرت گونه به اینگونه وقایع می توان به بهترین تربیت ها دست یافت.
انتهای پیام/
به عنوان نمونه خداوند در آیه۱۵۵ سوره بقره ترس، گرسنگی، نقص مال و جان و کمبود محصولات را از ابزارهای ابتلای مؤمنان معرفی می کند و می فرماید: «و لنبلونکم بشیء من الخوف والجوع ونقص من الأموال والأنفس والثمرات؛ و قطعا شما را به چیزی از [قبیل]: ترس و گرسنگی و نقصان در اموال و جانها و محصولات می آزماییم»؛ در قبال این ابتلا توقعی که خداوند دارد، صبر و استقامت بر این مصائب است چرا که در انتهای آیه می فرماید «و بشر الصابرین؛ به صابران بشارت بده».
امام صادق(ع) ضمن روایتی ذیل این آیه فرمود: «و هر که قدر صبر را شناخت و راه به فواید صبر برد، هرگز از نزول حادثه و نازله جزع نمی کند؛ و من عرف قدر الصبر لا یصبر عما منه الصبر» (مصباح الشریعة، ص۱۸۶) و یا در دیگر روایت فرمود: «اگر مؤمن پاداشی را که برای مصیبت ها خداوند برایش در نظر گرفته بداند، هر آینه آرزو می کند که او را با قیچی تکه تکه کنند.» (اصول کافی، ج۳، ص۳۵۴)
بنابراین می توان گفت خداوند برای آزمودن اهل ایمان، آنان را به انواع بلایا مبتلا می کند تا در کوران حوادث زندگی به پختگی لازم برسند. امام کاظم(ع) در روایتی در این باره فرمود: «مؤمن همانند دو کفه ترازوست، هر گاه به ایمانش افزوده شود، به بلایش افزوده شود؛ عن علی بن أبی حمزة عن أبی الحسن موسی ع قال: المؤمن مثل کفتی المیزان کلما زید فی إیمانه زید فی بلائه.» (التمحیص، ص۳۱).
نقل است امام جواد(ع) در برخورد با مرد مصیبت زده ای که فرزند خویش را از دست داده بود، آن را آزمونی برای استواری قلب و پاداش اخروی خداوند معرفی کردند. طی این روایت می خوانیم: ابن مهران می گوید: امام جوادعلیه السلام در نامه ای به یک مرد مصیبت زده چنین نگاشت:
«حادثه ناگوار مرگ فرزندت را یادآور شدی و اضافه کردی که فرزند از دست رفته ات محبوب ترین فرزندت بود. روش خداوند متعال این گونه است که از والدین دوست داشتنی ترین فرزند را می گیرد تا پاداش مصیبت دیده را عالی تر و بهتر عنایت کند. خداوند، پاداش تو را زیاد کند و جزای نیک در عزایت عنایت فرماید و به تو صبر عطا کرده و دلت را محکم کند. او، خدای قادر و تواناست و به زودی جانشین شایسته ای در عوض فرزند از دست رفته ات به تو ارزانی دارد. امیدوارم که خداوند دعایم را در حق تو بپذیرد. ان شاء الله تعالی؛ … ذکرت مصیبتک بعلی ابنک و ذکرت أنه کان أحب ولدک إلیک و کذلک الله عز و جل إنما یأخذ من الوالد و غیره أزکی ما عند أهله لیعظم به أجر المصاب بالمصیبة فأعظم الله أجرک و أحسن عزاک و ربط علی قلبک إنه قدیر و عجل الله علیک بالخلف و أرجو أن یکون الله قد فعل إن شاء الله تعالی (الکافی (ط - الإسلامیة) ج۳، ص۲۰۵) از این جهت با یک نگاه عبرت گونه به اینگونه وقایع می توان به بهترین تربیت ها دست یافت.
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! میخوای دربارهی «روش برخورد ائمه با نزول بلایا و مصیبت های جانی» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.