به گزارش خبرگزاری مهر، محمود طغرایی اظهار کرد: «نوایی» نام یکی از مشهورترین مقام های سازی و آوازی موسیقی شرق خراسان است، این مقام و آهنگ روایتگر رویکرد معرفتی و سیر و سلوک عرفانی مردم و هنرمندان این خطه از خراسان است.

رئیس اداره ثبت آثار تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی ادامه داد: مقام نوایی سراسر برای توصیف خداوند، ذکر و یاد خداوند است و توصیفی نمادین از سیر و سلوک هنرمند و مردم این منطقه را در طبیعت و زندگی فرهنگی و آئینی آنها را دارد، این مقام فلسفه ای عرفانی به خود گرفته است که نزد مردم خراسان از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است.

وی تصریح کرد: این مقام موسیقی با این فرم و ساختار در موسیقی، تنها به این خطه تعلق دارد، بنابراین ثبت این مقام در فهرست نمونه میراث معنوی ناملموس، قدرشناسی از فرهنگ آئینی اقوام خراسان و موجب دلگرمی و انگیزه برای هنرمندان اصیل شرق خراسان درجهت پاسداشت و تداوم این هنر است.

طغرایی اظهار کرد: آئین ها، ترانه ها و موسیقی مقامی، یکی از قوی ترین و ماندگارترین بخش های فرهنگ بومی خراسان است، این آئین ها و ترانه ها در مجالس فرهنگی و هنری اجرا می شود با توجه به تحقیقات انجام شده پژوهشگران و مستند سازی های زیادی که از این اجراها انجام گرفته و با اینکه آموزش های علمی استادان موسیقی خراسان به شاگردان و علاقمندان ارائه می شود اما آنچنان که باید این موسیقی و پیوست فرهنگی اش به شاگردان و علاقمندان آموزش داده نمی شود.

رئیس اداره ثبت آثار تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی یادآور شد: ماندگاری آئین های حماسی و عرفانی به روایت مقام ها به شدتی باورنکردنی در معرض خطر قرار گرفته است و ضمانتی برای حفظ و اجرای اصالت های آن وجود ندارد یا حداقل میزان ماندگاری و تداوم آن کمتر است.

وی ادامه داد: از طرفی آوازها انحراف پیدا کرده و به گونه های دیگر سازی و آوازی و پاپ ترجمه ای گرایش پیدا کرده است که این هم یک آسیب جدی است و در شرایط اکنون فرهنگی اگر تلاشی صورت نگیرد ممکن است برای آیندگان نشان راهی نماند.

طغرایی افزود: به نظر می رسد ماندگاری این آهنگ ها و مقام ها مستلزم تلاش های متفاوتی نظیر ثبت در فهرست نمونه است که ماندگاری این عناصر فرهنگی را بیشتر ضمانت کند و از آنجا که «مقام ها» بالاترین مرحله خلاقیت در هنر موسیقی محسوب می شوند و از طرفی رویکرد فرهنگی و شیوه زندگی مردم در آن نمایان است، بنابراین در مردم شناسی اقوام مختلف هر منطقه بسیار مورد توجه قرار می گیرد، بنابراین این اقدام تلاش خوبی در راستای تداوم و پاسداشت موسیقی مقامی و ادبیات شفاهی در میراث فرهنگی این حوزه از خراسان است.