به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره قمر پنجاه و چهارمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.

سوره قمر به معجزه شق القمر پیامبر اسلام (ص) اشاره می کند. آیات این سوره بیشتر مربوط به انذار و تهدید است و از اقوام پیشین و بدحالی شان در روز قیامت هنگام بیرون شدن از قبر ها و حضورشان برای حساب قیامت یاد می کند.

اقوامی که نامشان در این سوره آمده قوم عاد، قوم ثمود، قوم لوط و قوم فرعون هستند.

پیامبر (ص) در کتاب مجمع البیان درباره فضیلت خواندن سوره قمر می فرماید:

کسی که سوره قمر را یک روز در میان قرائت کند، در حالی وارد قیامت می شود که صورتش مانند شب چهارده می درخشد و هر کس آن را هر شب قرائت کند، بهتر است و در قیامت در حالی می آید که چهره اش از سفیدی می درخشد.

همچنین ابن عباس از پیامبر (ص) نقل می کند: قاری سوره قمر در کتاب آسمانی تورات سپیدرو نامیده شده و در روزی که چهره ها سپید یا سیاه می شود، چهره قاری آن سپید و نورانی است.

امام صادق (ع) نیز درباره فضیلت سوره قمر فرمودند: هر کس سوره قمر را قرائت کند، خداوند او را در حالی از قبرش خارج می کند که بر مرکبی از مرکب های بهشتی سوار شده است.

محبوب شدن و آبرومند شدن نزد مردم و آسان شدن کار های سخت از خواص تلاوت سوره قمر است.

فایل صوتی تلاوت سوره قمر با صدای شهریار پرهیزگار

متن سوره قمر همراه ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

اقتر بت الساعة و انشق القمر ﴿١﴾

نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه (۱)

و إن یر وا آیة یعر ضوا و یقولوا سحر مستمر ﴿٢﴾

و هر گاه نشانه ای ببینند روی بگردانند و گویند: سحری دایم است(۲)

و کذبوا و اتبعوا أهواءهم ۚ و کل أمر مستقر ﴿٣﴾

و به تکذیب دست زدند و هوسهای خویش را دنبال کردند و [لی] هر کاری را آخر قراری است (۳)

و لقد جاءهم من الأنباء ما فیه مزدجر ﴿٤﴾

و قطعا از اخبار آنچه در آن مایه انزجار از کفر است به ایشان رسید (۴)

حکمة بالغة ۖ فما تغن النذر ﴿٥﴾

حکمت بالغه حق این بود ولی هشدار ها سود نکرد (۵)

فتول عنهم ۘ یوم یدع الداع إلیٰ شیء نکر ﴿٦﴾

پس از آنان روی برتاب روزی که داعی حق به سوی امری دهشتناک دعوت می کند (۶)

خشعا أبصار هم یخر جون من الأجداث کأنهم جر اد منتشر ﴿٧﴾

در حالی که دیدگان خود را فروهشته اند چون ملخ های پراکنده از گور های خود بر می آیند (۷)

مهطعین إلی الداع ۖ یقول الکافر ون هٰذا یوم عسر ﴿٨﴾

به سرعت سوی آن دعوتگر می شتابند کافران می گویند: امروز چه روز دشواری است(۸)

کذبت قبلهم قوم نوح فکذبوا عبدنا و قالوا مجنون و ازدجر ﴿٩﴾

پیش از آنان قوم نوح نیز به تکذیب پرداختند و بنده ما را دروغگو خواندند و گفتند: دیوانه ای است و بسی آزار کشید (۹)

فدعا ر به أنی مغلوب فانتصر ﴿١٠﴾

تا پروردگارش را خواند که: من مغلوب شدم به داد من برس (۱۰)

ففتحنا أبواب السماء بماء منهمر ﴿١١﴾

پس درهای آسمان را به آبی ریزان گشودیم (۱۱)

و فجر نا الأر ض عیونا فالتقی الماء علیٰ أمر قد قدر ﴿١٢﴾

و از زمین چشمه ها جوشانیدیم تا آب زمین و آسمان برای امری که مقدر شده بود به هم پیوستند (۱۲)

و حملناه علیٰ ذات ألواح و دسر ﴿١٣﴾

و او را بر کشتی تخته دار و میخ آجین سوار کردیم (۱۳)

تجر ی بأعیننا جزاء لمن کان کفر ﴿١٤﴾

کشتی زیر نظر ما روان بود این پاداش کسی بود که مورد انکار واقع شده بود (۱۴)

و لقد تر کناها آیة فهل من مدکر ﴿١٥﴾

و به راستی آن سفینه را بر جای نهادیم تا عبرتی باشد پس آیا پندگیرنده ای هست (۱۵)

فکیف کان عذابی و نذر ﴿١٦﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدار ها ی من (۱۶)

و لقد یسر نا القر آن للذکر فهل من مدکر ﴿١٧﴾

و قطعا قرآن را برای پندآموزی آسان کرده ایم پس آیا پندگیرنده ای هست (۱۷)

کذبت عاد فکیف کان عذابی و نذر ﴿١٨﴾

عادیان به تکذیب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدار های من؟ (۱۸)

إنا أر سلنا علیهم ر یحا صر صر ا فی یوم نحس مستمر ﴿١٩﴾

ما بر سر آنان در روز شومی به طور مداوم تندبادی توفنده فرستادیم (۱۹)

تنزع الناس کأنهم أعجاز نخل منقعر ﴿٢٠﴾

که مردم را از جا می کند گویی تنه های نخلی بودند که ریشه کن شده بودند (۲۰)

فکیف کان عذابی و نذر ﴿٢١﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدار های من؟ (۲۱)

و لقد یسر نا القر آن للذکر فهل من مدکر ﴿٢٢﴾

و قطعا قرآن را برای پندآموزی آسان کرده ایم پس آیا پندگیرنده ای هست؟ (۲۲)

کذبت ثمود بالنذر ﴿٢٣﴾

قوم ثمود هشداردهندگان را تکذیب کردند (۲۳)

فقالوا أبشر ا منا واحدا نتبعه إنا إذا لفی ضلال وسعر ﴿٢٤﴾

و گفتند:آیا تنها بشری از خودمان را پیروی کنیم؟ در این صورت ما واقعا در گمراهی و جنون خواهیم بود (۲۴)

أألقی الذکر علیه من بیننا بل هو کذاب أشر ﴿٢٥﴾

آیا از میان ما وحی بر او القا شده است؟ نه بلکه او دروغگویی گستاخ است (۲۵)

سیعلمون غدا من الکذاب الأشر ﴿٢٦﴾

به زودی فردا بدانند دروغگوی گستاخ کیست (۲۶)

إنا مر سلو الناقة فتنة لهم فار تقبهم و اصطبر ﴿٢٧﴾

ما برای آزمایش آنان آن ماده شتر را فرستادیم و به صالح گفتیم:مراقب آنان باش و شکیبایی کن (۲۷)

و نبئهم أن الماء قسمة بینهم ۖ کل شر ب محتضر ﴿٢٨﴾

و به آنان خبر ده که آب میانشان بخش شده است: هر کدام را آب به نوبت خواهد بود (۲۸)

فنادوا صاحبهم فتعاطیٰ فعقر ﴿٢٩﴾

پس رفیقشان را صدا کردند و او شمشیر کشید و شتر را پی کرد (۲۹)

فکیف کان عذابی ونذر ﴿٣٠﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدار های من؟ (۳۰)

إنا أر سلنا علیهم صیحة واحدة فکانوا کهشیم المحتظر ﴿٣١﴾

ما بر سرشان یک فریاد مرگبار فرستادیم و چون گیاه خشکیده کومه هاریزریز شدند (۳۱)

و لقد یسر نا القر آن للذکر فهل من مدکر ﴿٣٢﴾

و قطعا قرآن را برای پندآموزی آسان کردیم پس آیا پندگیرنده ای هست؟ (۳۲)

کذبت قوم لوط بالنذر ﴿٣٣﴾

قوم لوط هشداردهندگان را تکذیب کردند (۳۳)

إنا أر سلنا علیهم حاصبا إلا آل لوط ۖ نجیناهم بسحر ﴿٣٤﴾

ما بر سر آنان سنگبارانی انفجاری فروفرستادیم و قط خانواده لوط بودند که سحرگاهشان رهانیدیم (۳۴)

نعمة من عندنا ۚ کذٰلک نجزی من شکر ﴿٣٥﴾

و این رحمتی از جانب ما بود هر که سپاس دارد، بدین سان او را پاداش می دهیم (۳۵)

و لقد أنذر هم بطشتنا فتمار وا بالنذر ﴿٣٦﴾

و لوط آن ها را از عذاب ما سخت بیم داده بود ولی در تهدید های ما به جدال برخاستند (۳۶)

و لقد ر اودوه عن ضیفه فطمسنا أعینهم فذوقوا عذابی و نذر ﴿٣٧﴾

و از مهمان های او کام دل خواستند پس فروغ دیدگانشان را ستردیم و گفتیم مزه عذاب و هشدارهای مرا بچشید (۳۷)

و لقد صبحهم بکر ة عذاب مستقر ﴿٣٨﴾

و به راستی که سپیده دم عذابی پیگیر به سر وقت آنان آمد (۳۸)

فذوقوا عذابی و نذر ﴿٣٩﴾

پس عذاب و هشدارهای مرا بچشید (۳۹)

و لقد یسر نا القر آن للذکر فهل من مدکر ﴿٤٠﴾

و قطعا قرآن را برای پندآموزی آسان کردیم پس آیا پندگیرنده ای هست؟ (۴۰)

ولقد جاء آل فر عون النذر ﴿٤١﴾

و در حقیقت هشداردهندگان به جانب فرعونیان آمدند(۴۱)

کذبوا بآیاتنا کلها فأخذناهم أخذ عزیز مقتدر ﴿٤٢﴾

اما آنها همه معجزات ما را تکذیب کردند تا چون زبردستی زورمند گریبان آنان را گرفتیم (۴۲)

أکفار کم خیر من أولٰئکم أم لکم بر اءة فی الزبر ﴿٤٣﴾

آیا کافران شما از اینان که برشمردیم برترند یا شما را در نوشته هی آسمانی خط امانی است؟ (۴۳)

أم یقولون نحن جمیع منتصر ﴿٤٤﴾

یا می گویند: ما همگی انتقام گیرنده و یار و یاور همدیگر]یم (۴۴)

سیهزم الجمع ویولون الدبر ﴿٤٥﴾

زودا که این جمع در هم شکسته شود و پشت کنند (۴۵)

بل الساعة موعدهم و الساعة أدهیٰ و أمر ﴿٤٦﴾

بلکه موعدشان قیامت است و قیامت بسی سخت تر و تلخ تر است (۴۶)

إن المجر مین فی ضلال و سعر ﴿٤٧﴾

قطعا بزهکاران در گمراهی و جنونند (۴۷)

یوم یسحبون فی النار علیٰ وجوههم ذوقوا مس سقر ﴿٤٨﴾

روزی که در آتش به رو کشیده می شوند و به آنان گفته می شود لهیب آتش را بچشید و احساس کنید (۴۸)

إنا کل شیء خلقناه بقدر ﴿٤٩﴾

ماییم که هر چیزی را به اندازه آفریده ایم (۴۹)

و ما أمر نا إلا واحدة کلمح بالبصر ﴿٥٠﴾

و فرمان ما جز یک بار نیست آن هم چون چشم به هم زدنی (۵۰)

و لقد أهلکنا أشیاعکم فهل من مدکر ﴿٥١﴾

و هم مسلکان شما را سخت به هلاکت رساندیم پس آیا پندگیرنده ای هست؟ (۵۱)

و کل شیء فعلوه فی الزبر ﴿٥٢﴾

و هر چه کرده اند در کتاب های اعمالشان درج است (۵۲)

و کل صغیر و کبیر مستطر ﴿٥٣﴾

و هر خرد و بزرگی در آن نوشته شده (۵۳)

إن المتقین فی جنات و نهر ﴿٥٤﴾

در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغ ها و نهرها (۵۴)

فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر ﴿٥٥﴾

در قرارگاه صدق نزد پادشاهی توانایند (۵۵)

انتهای پیام/