ایسنا/کرمانشاه مربی پیشکسوت وزنه برداری کرمانشاه گفت: در طول نزدیک به ۳۰ سال فعالیتم در عرصه مربیگری شاگردان زیادی داشتم که برای اینکه خوب پرورش پیدا کنند گاهی آنقدر با آنها کار می کردم که اشکشان در می آمد.

علی اکبر شیرزادی به مناسبت روز مربی(۸ مهر) در گفت و گو با ایسنا، بااشاره به سالها حضورش در عرصه وزنه برداری کرمانشاه، اظهار کرد: از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۸ به عنوان ورزشکار در مسابقات مختلف کشوری مقام های زیادی را بدست آوردم.



وی تصریح کرد: از سال ۱۳۶۰ بود که وارد عرصه مربیگری شدم و مدرک بین المللی این رشته را هم گرفتم و تا سال ۱۳۹۸ که بخاطر شغل فرزندانم از کرمانشاه مهاجرت کردم، به کار مربیگری مشغول بودم.



این مربی پیشکسوت وزنه برداری کرمانشاه تربیت شاگردانی چون کوروش باقری، کیانوش رستمی، کیا قدمی و برادران پیری را از مهمترین دستاوردهای سالها فعالیتش دانست و گفت: کوروش باقری وزنه برادر بااراده ای بود و با همین اراده خوب پیش می رفت.



وی اضافه کرد: کیانوش رستمی هم قهرمان ششدانگی است. او از همان ابتدا در همه مسابقاتی که شرکت می کرد قهرمان می شد، از مسابقات آموزشگاه ها گرفته تا مسابقات قهرمانی کشور تا اینکه به مسابقات المپیک هم رسید.



شیرزادی در خصوص حواشی که مدام درباره تمرینات کیانوش رستمی وجود دارد هم گفت: کیانوش شاگردم بوده و میدانم که خوب تمرین می کند، اما چون برخی مسائل را می بیند که برایش قابل قبول نیست، نمی تواند ساکت بماند و در مقابلشان موضع گیری می کند، برای همین همه او را پرحاشیه می دانند.

پیشکسوت وزنه برداری کرمانشاه درباره کیاقدمی هم گفت: وزنه برداری در خون کیا قدمی است، چراکه پدرش هم وزنه بردار خوبی بوده و می تواند درخشش زیادی داشته باشد. کیا ورزشکار سالمی است و درحالی وزنه ۲۴۰ کیلوگرم دو ضرب را در وزن ۱۰۹ کیلوگرم بالای سر برد که کار کوچکی نیست.



وی افزود: این اواخر شاگرد دیگری هم داشتم به نام کوروش پیری که این روزها شنیده ام با تیم ارتش قرارداد بسته است. با توجه به پتانسیل هایی که در این ورزشکار دیدم فکر می کنم اگر به او بها داده شود، می تواند برای کشور افتخارآفرینی زیادی داشته باشد.



وی در ادامه به تلخی و شیرینی های سالها مربیگری اش هم اشاره ای کرد و گفت: هرگاه شاگردانم در میادین مختلف بالای سکو می رفتند تمام وجودم پر از شادی می شد و هرگاه که شکست می خوردند، آنقدر ناراحت می شدم که گاهی گریه می کردم. در مجموع مربیگری شغلی پر از شادی و غم و استرس است.



وی اضافه کرد: در طول حدود سی سال مربیگری ام تلاش کردم با تمام وجودم کار کنم و با سختی هایی که به شاگردانم می دادم آنها را خوب پرورش دهم. گاهی آنقدر از شاگردانم کار می کشیدم که اشکشان درمی آمد و به گریه می افتادند، اما می خواستم تا بدور از روی آوردن به مواد نیروزا خودشان رشد کنند.



این مربی پیشکسوت وزنه برداری کرمانشاه اضافه کرد: وقتی هم می دیدم یکی از شاگردانم استعدادش خوب است، با خانواده اش این موضوع را در میان می گذاشتم تا حامی فرزندشان باشند.

شیرزادی در بخش دیگری از این گفت و گو استعداد جوانان کرمانشاهی را برای وزنه برداری بسیار بالا دانست و عنوان کرد: شاگردانی داشتم که در همان شروع کار تا ۲۰۰ کیلو هم وزنه می زدند که کار بزرگی بود، اما متاسفانه وقتی می دیدم که چون حمایتی نمی شدند این رشته را کنار می گذاشتند، ناراحتی تمام وجودم را می گرفت.



وی یکی از مشکلات وزنه برداری کرمانشاه را عدم حمایت از استعدادها دانست و گفت: شاگردان خوب زیادی داشتم که به خاطر نبود این حمایت ها کنار کشیدند، امیدوارم جوان های مستعد شهرم بیشتر مورد حمایت قرار بگیرند.



انتهای پیام