به گزارش خبرگزاری مهر، کیانوش جهانپور، نوشت: در جهان پسامدرن، سلامت به شکلی پیچیده و چندبعدی در نظر گرفته می شود. این دیدگاه، تفاوت های عمده ای با رویکردهای پیشین دارد که عمدتا بر روی جنبه های فیزیکی و بیولوژیک سلامت تمرکز داشتند. دیدگاه پسامدرن به سلامت، بر اساس اصول و ایده های فلسفی و فرهنگی عصر پسامدرن شکل گرفته است. این رویکرد به انتقاد از روایت های کلان و حقیقت های مطلق می پردازد و بر تنوع، نسبیت و چندگانگی تأکید می کند. در این زمینه، سلامت به عنوان یک مفهوم پیچیده و چندوجهی مورد بررسی قرار می گیرد و نه تنها به جنبه های فیزیکی، بلکه به ابعاد روانی، اجتماعی و فرهنگی نیز توجه می شود:

۱- رویکرد جامع نگر

- سلامت کلینگر: توجه به تمامی جنبه های زندگی فرد از جمله جسمی، روحی، عاطفی و اجتماعی.

- نسبیت و تنوع: دیدگاه پسامدرن بر این اصل تأکید دارد که تعاریف و درک های ما از سلامت تحت تأثیر فرهنگ، زمینه اجتماعی و تجربه فردی قرار دارد. بنابراین، آنچه برای یک فرد سلامت به حساب می آید، ممکن است برای فرد دیگری متفاوت باشد.

- فرهنگ های مختلف و سلامت: دیدگاه پسامدرن به بررسی تأثیر فرهنگ های مختلف بر سلامت می پردازد. به عنوان مثال، در برخی فرهنگ ها، سلامت جسمی در ارتباط مستقیم با سلامت روحی و اجتماعی در نظر گرفته می شود. این امر می تواند به ایجاد روش های درمانی و پیشگیری متفاوتی منجر شود.

۲ - خودمراقبتی و توانمندی

خود مراقبتی در جهان پسا مدرن مفهومی است که با توجه به تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فناوری های نوین، به شکل متفاوتی از خود مراقبتی سنتی و مدرن ظهور کرده است. این نوع خود مراقبتی به افراد اجازه می دهد تا به طور فعال در مدیریت سلامت و بهزیستی خود مشارکت کنند و این امر به بسترهای اجتماعی و فناوری های جدید وابسته است. افراد تشویق می شوند که نقش فعالی در مدیریت سلامت خود ایفا کنند و به توانمندی های خود اعتماد کنند.

۳- فناوری و نوآوری

- ابر داده ها و سلامت دیجیتال: استفاده از فناوری های پیشرفته مانند اپلیکیشن های سلامتی، اینترنت اشیا و دستگاه های پوشیدنی و سامانه های جامع سلامت الکترونیک و داده های بزرگ برای پایش و مدیریت سلامت.

- پزشکی شخصی سازی شده: امکان تنظیم درمان ها و مداخلات به شکلی که با ویژگی های منحصر به فرد فرد، شامل زیست شناسی و ترجیحات شخصی، هماهنگ باشد.

۳- گرایش به استفاده از منابع و فرآورده های طبیعی و مکمل

- ادغام طب سنتی و مکمل: ترکیب روش های سنتی و مکمل با روش های پزشکی مدرن برای ارائه رویکردهای جامع تر به سلامت.

ادغام طب سنتی و مکمل می تواند به عنوان یک استراتژی مؤثر در بهبود کیفیت مراقبت های بهداشتی و افزایش رضایت بیماران در جهان پسامدرن عمل کند. با وجود چالش ها، این ادغام می تواند به توسعه شیوه های درمانی جامع تر و شخصی سازی شده منجر شود. تبعا موفقیت این ادغام، نیاز به تحقیقات بیشتر، آموزش صحیح و ایجاد چارچوب های قانونی و اخلاقی مناسب است.

- توجه به طب طبیعی: افزایش گرایش به سوی درمان های گیاهی، تغذیه و سبک زندگی سالم و طبیعی و استفاده از منابع طبیعی.

۴- تمرکز بر سلامت روانی اجتماعی

- توجه به سلامت روانی: درک و پذیرش اهمیت سلامت روان و عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت به عنوان یک بخش ضروری از سلامت. تکنیک های مدیریت استرس و استفاده روزافزون از یوگا، مدیتیشن و سایر تکنیک های کاهش استرس و …

۵- شبکه های اجتماعی و حمایت های هم یارانه

- سلامت جامعه محور: توجه به نقش جامعه و ارتباطات اجتماعی در ایجاد محیط های حمایتی برای ارتقا سلامت.

- شبکه های حمایتی: افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی و گروه های حمایتی آنلاین و حضوری برای بهبود سلامت روانی و جسمی.

۶- پایداری و مسئولیت اجتماعی

- پایداری محیطی: توجه به تأثیرات زیست محیطی انتخاب های سلامت و تلاش برای حفظ منابع طبیعی.

- آگاهی و مسئولیت پذیری اجتماعی: تعهد به ایجاد تغییرات مثبت در جامعه برای بهبود سلامت جمعی.

چالش ها و فرصت ها

- تعادل بین فناوری و اخلاق و انسانیت: چالش هایی همچون حفظ حریم خصوصی و مقابله با استرس تکنولوژیک.

- پذیرش فرهنگی متنوع: شناخت و احترام به رویکردهای مختلف فرهنگی در سلامت و درمان.

- گسست بین علم و تجربه: در حالی که پزشکی مدرن بر شواهد علمی تأکید دارد، رویکرد پسامدرن ممکن است بر تجربیات فردی و احساسات تأکید کند. این می تواند منجر به گسست میان دو رویکرد شود و دشواری هایی را به وجود آورد چنانکه گسست بین علم و تجربه در سلامت پسامدرن به یک چالش مهم تبدیل شده است. با توجه به پیچیدگی های انسان و تنوع تجربیات فردی، ایجاد تعادل بین شواهد علمی و تجربیات بیمار می تواند به بهبود کیفیت درمان و سلامت عمومی منجر شود و از طریق تقویت ارتباطات، ادغام تجربیات در تصمیم گیری و تحقیقات بیشتر، می توان به رویکرد جامع تر و مؤثرتری در سلامت دست یافت.