محمود دولت آبادی «ایران درودی» را فردی خستگی ناپذیر، با ایمان و باورمند تمام می داند و در نوشتاری از آن چه باید از او آموخت می نویسد.

این نویسنده پیشکسوت در یادداشتی که در پی درگذشت ایران درودی، هنرمند نقاش در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است:

«ایران درودی

آن چه از ایران درودی به جا ماند آثار گرانقدر وی بود همچون نقشنگاری شاخص با حس حضورش در فضای هنر و فرهنگ کشور ما ایران. اما آن چه از ایرانی درودی می توان آموخت و در یادها نگه داشت، نخست عشق به این آب و خاک بود که ما و شما در آن به سر می بریم.

دیگر سماجت و پشتکار و باز هم سماجت او بود در کار هنرش، خستگی ناپذیر، با ایمان و باورمند تمام.

دو دیگر و همواره پیکار و پیکار ایران درودی بود با نیستی که وی را در تهدید مداوم می داشت که در مسیر عمر با آن پنجه در پنجه بود؛ قدم به قدم و لحظه به لحظه با اراده سخت ظفرمند.

پیش تر نوشته و گفته ام:

انسان زندگی می کند تا مرگ را دور بدارد و مگر از یاد ببرد،

و کار می ورزد [در مورد ایشان هنر می ورزد] تا به زندگی خود، به زندگی معنایی ببخشد. و اگر این جا به یاد می آورم سخن پیشگفته را، از آن است که ایران درودی شخصی - شخصیتی معتبر از مصادیق چنین معنایی ست.

زیستن به رغم مرگ باور به قطعیت مرگ،

کار و هنر ورزیدن به باور یافتن و بخشیدن معنایی به زندگی.

آمرزیده باد او و روانش شاد.

محمود دولت آبادی

یازدهم آبان ۱۴۰۰ تهران»

انتهای پیام