به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره انسان یا هل اتی یا دهر هفتاد و ششمین سوره قرآن و از سوره های مدنی است که در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است. سوره انسان درباره خلقت انسان و هدایت او سخن می گوید و سپس به اوصاف ابرار (نیکوکاران)، نعمت هایی که خداوند به آنان می دهد و دلیل این نعمت ها می پردازد و در آخر از اهمیت قرآن و مشیت پروردگار سخن می گوید.

بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، آیه هشتم این سوره که به آیه اطعام معروف است، در توصیف حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و حسنین(ع) و خادم آنان فضه نازل شده است. ایشان سه روز پی در پی به نذرشان بر روزه گرفتن این روزها وفا کردند و با اینکه خود گرسنه بودند، افطاری شان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند. از جمله پاداش هایی که برای قرائت این سوره بیان شده، همنشینی با پیامبر(ص) در آخرت است.

تلاوت مجلسی سوره مبارکه انسان

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هل أتی علی الإنسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا ﴿۱﴾

آیا زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود (۱)

إنا خلقنا الإنسان من نطفة أمشاج نبتلیه فجعلناه سمیعا بصیرا ﴿۲﴾

ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم و او را می آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (۲)

إنا هدیناه السبیل إما شاکرا وإما کفورا ﴿۳﴾

ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (۳)

إنا أعتدنا للکافرین سلاسل وأغلالا وسعیرا ﴿۴﴾

ما برای کافران زنجیرها و غلها و شعله های سوزان آتش آماده کرده ایم (۴)

إن الأبرار یشربون من کأس کان مزاجها کافورا ﴿۵﴾

به یقین ابرار و نیکان از جامی می نوشند که با عطر خوشی آمیخته است (۵)

عینا یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا ﴿۶﴾

چشمه ای که بندگان خدا از آن می نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش می کنند (۶)

یوفون بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا ﴿۷﴾

[همان بندگانی که] به نذر خود وفا میکردند و از روزی که گزند آن فراگیرنده است می ترسیدند (۷)

ویطعمون الطعام علی حبه مسکینا ویتیما وأسیرا ﴿۸﴾

و به [پاس] دوستی [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می دادند (۸)

إنما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاء ولا شکورا ﴿۹﴾

ما برای خشنودی خداست که به شما می خورانیم و پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم (۹)

إنا نخاف من ربنا یوما عبوسا قمطریرا ﴿۱۰﴾

ما از پروردگارمان از روز عبوسی سخت هراسناکیم (۱۰)

فوقاهم الله شر ذلک الیوم ولقاهم نضرة وسرورا ﴿۱۱﴾

پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابی و شادمانی به آنان ارزانی داشت (۱۱)

وجزاهم بما صبروا جنة وحریرا ﴿۱۲﴾

و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (۱۲)

متکئین فیها علی الأرائک لا یرون فیها شمسا ولا زمهریرا ﴿۱۳﴾

در آن [بهشت] بر تختها[ی خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابی بینند و نه سرمایی (۱۳)

ودانیة علیهم ظلالها وذللت قطوفها تذلیلا ﴿۱۴﴾

و سایه ها[ی درختان] به آنان نزدیک است و میوه هایش [برای چیدن] رام (۱۴)

ویطاف علیهم بآنیة من فضة وأکواب کانت قواریرا ﴿۱۵﴾

و ظروف سیمین و جامهای بلورین پیرامون آنان گردانده می شود (۱۵)

قواریر من فضة قدروها تقدیرا ﴿۱۶﴾

جامهایی از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده اند (۱۶)

ویسقون فیها کأسا کان مزاجها زنجبیلا ﴿۱۷﴾

و در آنجا از جامی که آمیزه زنجبیل دارد به آنان می نوشانند (۱۷)

عینا فیها تسمی سلسبیلا ﴿۱۸﴾

از چشمه ای در آنجا که سلسبیل نامیده می شود (۱۸)

ویطوف علیهم ولدان مخلدون إذا رأیتهم حسبتهم لؤلؤا منثورا ﴿۱۹﴾

و بر گرد آنان پسرانی جاودانی می گردند چون آنها را ببینی گویی که مرواریدهایی پراکنده اند (۱۹)

وإذا رأیت ثم رأیت نعیما وملکا کبیرا ﴿۲۰﴾

و چون بدانجا نگری [سرزمینی از] نعمت و کشوری پهناور می بینی (۲۰)

عالیهم ثیاب سندس خضر وإستبرق وحلوا أساور من فضة وسقاهم ربهم شرابا طهورا ﴿۲۱﴾

[بهشتیان را] جامه های ابریشمی سبز و دیبای ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهای سیمین است و پروردگارشان باده ای پاک به آنان می نوشاند (۲۱)

إن هذا کان لکم جزاء وکان سعیکم مشکورا ﴿۲۲﴾

این [پاداش] برای شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (۲۲)

إنا نحن نزلنا علیک القرآن تنزیلا ﴿۲۳﴾

در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (۲۳)

فاصبر لحکم ربک ولا تطع منهم آثما أو کفورا ﴿۲۴﴾

پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایی کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (۲۴)

واذکر اسم ربک بکرة وأصیلا ﴿۲۵﴾

و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (۲۵)

ومن اللیل فاسجد له وسبحه لیلا طویلا ﴿۲۶﴾

و بخشی از شب را در برابر او سجده کن و شب[های] دراز او را به پاکی بستای (۲۶)

إن هؤلاء یحبون العاجلة ویذرون وراءهم یوما ثقیلا ﴿۲۷﴾

اینان دنیای زودگذر را دوست دارند و روزی گرانبار را [به غفلت] پشت سر می افکنند (۲۷)

نحن خلقناهم وشددنا أسرهم وإذا شئنا بدلنا أمثالهم تبدیلا ﴿۲۸﴾

ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل می کنیم (۲۸)

إن هذه تذکرة فمن شاء اتخذ إلی ربه سبیلا ﴿۲۹﴾

این [آیات] پندنامه ای است تا هر که خواهد راهی به سوی پروردگار خود پیش گیرد (۲۹)

وما تشاءون إلا أن یشاء الله إن الله کان علیما حکیما ﴿۳۰﴾

و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا دانای حکیم است (۳۰)

یدخل من یشاء فی رحمته والظالمین أعد لهم عذابا ألیما ﴿۳۱﴾

هر که را خواهد به رحمت خویش در می آورد و برای ظالمان عذابی پردرد آماده کرده است (۳۱)

انتهای پیام/