چالش های جریان دانشجویی در دهه پنجم انقلاب
در یادداشتی مطرح شد:
به گزارش خبرنگار حوزه احزاب و تشکل های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، اردشیر رستمی فعال دانشجویی و عضو کمیسیون روابط عمومی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در یادداشتی درباره چالش های جریان دانشجویی در دهه پنجم انقلاب اسلامی و لزوم ارزیابی مسیر طی شده و تصحیح خطا های گذشته نوشت: «هم زمان با ورود انقلاب اسلامی به گام دوم و عصر پختگی و تمدن سازی، جریان دانشجویی (به مثابه یک جریان کلیدی در عرصه جامعه پردازی) با تکیه بر آرمان ها و ارزش های ناب انقلاب، نیازی جدی به ارزیابی راه گذشته و تصحیح خطا های خویش در راستای تحقق یک رستاخیز دانشجویی به منظور وصول به آرمان های خود دارد.
بی شک، خود انتقادی و بازگشت به خویشتن انقلابی و فعالانه، با اتکا به ارزیابی دقیق وضع موجود و ترسیم راهبرد وصول به وضع مطلوب برای جریانات دانشجویی، نه به معنای خودباختگی و انکار دستاورد های مثبت گذشته است و نه خودزنی و رکود؛ بلکه لازمه جهشی است آگاهانه در مسیر وصول به آرمان ها.
سال هاست که اغلب اقدامات جریانات دانشجویی، به نقد های سلبی و واکنشی و عملگرایی های تهی از مبانی خلاصه شده و همین امر، دانشجوی دغدغه مند را در حد یک تکنسین اجرایی و ماشین تحریر بیانیه ها و نامه های سرگشاده کلیشه ای و بی محتوا تنزل داده است؛ با قبول تمامی عوامل مؤثر بیرونی، کهنگی و تهی از مبنا بودن کلیشه های موجود، یکی از عوامل جدی سکون و رخوت امروز حاکم بر جریانات دانشجویی است.
اقدام راقم این سطور، در به کار بردن عبارت «جریان دانشجویی» به جای عبارت مصطلح «جنبش دانشجویی»، نه اقدامی تسامحی و مترادف پندار، بلکه واژه گزینی کاملا آگاهانه در تشریح وضعیت فعلی حاکم بر دانشگاه هاست؛ جنبش دانشجویی حقیقی، آتشی خودجوش و برآمده از اقناع فکری و مبنایی و ناشی از غلیان عقلانیت و آگاهی است و نه صرف پیاده نظام و شاخه دانشجویی جریانات سیاسی و جناحی متداول.
بیشتر بخوانید:
افزایش کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها
چالش های «عملگرایی تهی از مبنا»، «مطالبه گری به مثابه هدف و نه وسیله»، «اسارت در نقد های سلبی و دم دستی و اصطلاحا بزن و در رو» و «کنش گری های ماکیاولیستی»، از مهم ترین و جدی ترین چالش های پیشروی جریان دانشجویی در دهه پنجم انقلاب اسلامی است.
تأکید رهبر معظم انقلاب در پیام اخیر خود به همایش سی امین سالگرد تأسیس اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان و تأکید و توصیه ایشان به پافشاری جنبش دانشجویی بر مبانی فکری، می تواند به نوعی مبین خلأ مبانی فکری منسجم و نظام مند در جریانات دانشجویی _به مثابه زیربنای نظری اقدامات و کنش های دانشجویی_ باشد؛ چرا که بر اساس مبانی مکتبی، عملی صالح و مثمر ثمر است که بر مبانی فکری و ایمانی صحیح، مبتنی باشد. (الذین آمنوا و عملوا الصالحات …)
متأسفانه همزمان با کهنه شدن کلیشه های موجود در جریانات دانشجویی و تهی شدن آن ها از مبانی فکری و نظری، شاهد حاکم شدن دیدگاه «مطالبه گری به مثابه هدف» در این جریان هسیتم؛ غافل از اینکه مطالبه گری حقیقی نه یک شوآف رسانه ای و گزارش کاری، بلکه وسیله ای در جهت حل معضلات و مسائل کشور است و مطالبه گری در خور جنبش دانشجویی است که:
اولا: تا اصابت به هدف_که حل منطقی معضل است_ پیگیری و دنبال شود و در این راه از کلیه وسائل مشروع و منطقی موجود در وصول به هدف، به بهترین نحو بهره گیری شده و جانب احتیاط و کمال دقت در عدم سقوط به ورطه ماکیاولیسم (=توجیه مطلق وسیله توسط هدف) حفظ شود؛ و ضمن حرکت در بستر های قانونی، از عدول از مبانی اخلاقی و ارزشی _نظیر افتراء، تهمت و … _ خودداری شده و از محافظه کاری، توجیه گری وضع موجود و مصلحت سنجی های خیالی فاصله گرفته شود.
ثانیا: به پشتوانه ارتباط تنگاتنگ دانشجو با سرمایه عظیم علمی و تجربی دانشگاه، باید متضمن راهکار هایی هم جهت حل معضل مورد اعتراض باشد؛ البته مخاطب آگاه، یقینا از بررسی و مداقه در غالب مطالبات جریانات دانشجویی _اعم از نامه ها، بیانیه ها و … _ به این ضعف عملی پی خواهد برد.
ثالثا: معروف است که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد! پاسخ به این پرسش که آیا غالب مطالبات جریانات دانشجویی، کنشی است در جهت اصلاح ساختار های معیوب و بستر های فسادزا و پیشگیری از بحران های آتی؛ و یا صرفا واکنشی است در جهت حل بحران های پرهزینه و رخ داده موجود _که تشخیص و مطالبه آن از عامی و غیر دانشجو هم خیلی بعید نیست؛ _ خود، ذهن انسان را به لزوم تحقق عنصر دانشجوی «کنشگر فعال» رهنمون می سازد.
مطالعه و بررسی جریانات دانشجویی کشور، از بدو شکل گیری تا بروز رویکرد دگردیسی مبنایی در دهه ۷۰ و رویکرد توجیه گری وضع موجود در دهه ۸۰؛ زنگ خطری جدی را برای هر دانشجوی آرمان خواهی به صدا در آورده تا مبادا سرنوشت جریانات دانشجویی دهه جدید، مختوم به سرنوشت اخلاف خود در دهه های ۷۰ و ۸۰ گردیده و از پرداختن به ساحت رسالت خود جا بماند.»
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار حوزه احزاب و تشکل های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، اردشیر رستمی فعال دانشجویی و عضو کمیسیون روابط عمومی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در یادداشتی درباره چالش های جریان دانشجویی در دهه پنجم انقلاب اسلامی و لزوم ارزیابی مسیر طی شده و تصحیح خطا های گذشته نوشت: «هم زمان با ورود انقلاب اسلامی به گام دوم و عصر پختگی و تمدن سازی، جریان دانشجویی (به مثابه یک جریان کلیدی در عرصه جامعه پردازی) با تکیه بر آرمان ها و ارزش های ناب انقلاب، نیازی جدی به ارزیابی راه گذشته و تصحیح خطا های خویش در راستای تحقق یک رستاخیز دانشجویی به منظور وصول به آرمان های خود دارد.
بی شک، خود انتقادی و بازگشت به خویشتن انقلابی و فعالانه، با اتکا به ارزیابی دقیق وضع موجود و ترسیم راهبرد وصول به وضع مطلوب برای جریانات دانشجویی، نه به معنای خودباختگی و انکار دستاورد های مثبت گذشته است و نه خودزنی و رکود؛ بلکه لازمه جهشی است آگاهانه در مسیر وصول به آرمان ها.
سال هاست که اغلب اقدامات جریانات دانشجویی، به نقد های سلبی و واکنشی و عملگرایی های تهی از مبانی خلاصه شده و همین امر، دانشجوی دغدغه مند را در حد یک تکنسین اجرایی و ماشین تحریر بیانیه ها و نامه های سرگشاده کلیشه ای و بی محتوا تنزل داده است؛ با قبول تمامی عوامل مؤثر بیرونی، کهنگی و تهی از مبنا بودن کلیشه های موجود، یکی از عوامل جدی سکون و رخوت امروز حاکم بر جریانات دانشجویی است.
اقدام راقم این سطور، در به کار بردن عبارت «جریان دانشجویی» به جای عبارت مصطلح «جنبش دانشجویی»، نه اقدامی تسامحی و مترادف پندار، بلکه واژه گزینی کاملا آگاهانه در تشریح وضعیت فعلی حاکم بر دانشگاه هاست؛ جنبش دانشجویی حقیقی، آتشی خودجوش و برآمده از اقناع فکری و مبنایی و ناشی از غلیان عقلانیت و آگاهی است و نه صرف پیاده نظام و شاخه دانشجویی جریانات سیاسی و جناحی متداول.
بیشتر بخوانید:
افزایش کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها
چالش های «عملگرایی تهی از مبنا»، «مطالبه گری به مثابه هدف و نه وسیله»، «اسارت در نقد های سلبی و دم دستی و اصطلاحا بزن و در رو» و «کنش گری های ماکیاولیستی»، از مهم ترین و جدی ترین چالش های پیشروی جریان دانشجویی در دهه پنجم انقلاب اسلامی است.
تأکید رهبر معظم انقلاب در پیام اخیر خود به همایش سی امین سالگرد تأسیس اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان و تأکید و توصیه ایشان به پافشاری جنبش دانشجویی بر مبانی فکری، می تواند به نوعی مبین خلأ مبانی فکری منسجم و نظام مند در جریانات دانشجویی _به مثابه زیربنای نظری اقدامات و کنش های دانشجویی_ باشد؛ چرا که بر اساس مبانی مکتبی، عملی صالح و مثمر ثمر است که بر مبانی فکری و ایمانی صحیح، مبتنی باشد. (الذین آمنوا و عملوا الصالحات …)
متأسفانه همزمان با کهنه شدن کلیشه های موجود در جریانات دانشجویی و تهی شدن آن ها از مبانی فکری و نظری، شاهد حاکم شدن دیدگاه «مطالبه گری به مثابه هدف» در این جریان هسیتم؛ غافل از اینکه مطالبه گری حقیقی نه یک شوآف رسانه ای و گزارش کاری، بلکه وسیله ای در جهت حل معضلات و مسائل کشور است و مطالبه گری در خور جنبش دانشجویی است که:
اولا: تا اصابت به هدف_که حل منطقی معضل است_ پیگیری و دنبال شود و در این راه از کلیه وسائل مشروع و منطقی موجود در وصول به هدف، به بهترین نحو بهره گیری شده و جانب احتیاط و کمال دقت در عدم سقوط به ورطه ماکیاولیسم (=توجیه مطلق وسیله توسط هدف) حفظ شود؛ و ضمن حرکت در بستر های قانونی، از عدول از مبانی اخلاقی و ارزشی _نظیر افتراء، تهمت و … _ خودداری شده و از محافظه کاری، توجیه گری وضع موجود و مصلحت سنجی های خیالی فاصله گرفته شود.
ثانیا: به پشتوانه ارتباط تنگاتنگ دانشجو با سرمایه عظیم علمی و تجربی دانشگاه، باید متضمن راهکار هایی هم جهت حل معضل مورد اعتراض باشد؛ البته مخاطب آگاه، یقینا از بررسی و مداقه در غالب مطالبات جریانات دانشجویی _اعم از نامه ها، بیانیه ها و … _ به این ضعف عملی پی خواهد برد.
ثالثا: معروف است که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد! پاسخ به این پرسش که آیا غالب مطالبات جریانات دانشجویی، کنشی است در جهت اصلاح ساختار های معیوب و بستر های فسادزا و پیشگیری از بحران های آتی؛ و یا صرفا واکنشی است در جهت حل بحران های پرهزینه و رخ داده موجود _که تشخیص و مطالبه آن از عامی و غیر دانشجو هم خیلی بعید نیست؛ _ خود، ذهن انسان را به لزوم تحقق عنصر دانشجوی «کنشگر فعال» رهنمون می سازد.
مطالعه و بررسی جریانات دانشجویی کشور، از بدو شکل گیری تا بروز رویکرد دگردیسی مبنایی در دهه ۷۰ و رویکرد توجیه گری وضع موجود در دهه ۸۰؛ زنگ خطری جدی را برای هر دانشجوی آرمان خواهی به صدا در آورده تا مبادا سرنوشت جریانات دانشجویی دهه جدید، مختوم به سرنوشت اخلاف خود در دهه های ۷۰ و ۸۰ گردیده و از پرداختن به ساحت رسالت خود جا بماند.»
انتهای پیام/
پرسش و پاسخ در
چالش های جریان دانشجویی در دهه پنجم انقلاب
گفتگو با هوش مصنوعی