خبرگزاری فارس- گروه قرآن و فعالیت های دینی: خداوند در آیات ۱۶۹ و ۱۷۰ سوره مبارکه آل عمران به زنده بودن کسانی که جانشان را در راه خدا داده اند و اعطای روزی به آنها سخن می گوید.

در گزارش قبل و در تفسیر آیه ۱۱۱ سوره مبارکه توبه به توجه ویژه خدا به کسانی که مال و جان خود را در راهش انفاق می کنند اشاره شد. اما در آیه ۱۹۶ سوره مبارکه آل عمران باز هم به کسانی که جانشان را در راه خدا نثار کرده اند اشاره و آنها را زندگان جاوید خطاب می کند.

برای درک جایگاه واقعی شهید نزد خدا بهتر است نگاهی به آیه ۲۶۱ سوره مبارکه بقره بیاندازیم که خدا در این آیه پاداش کسی که مالش را در راه خدا بدهد هفتصد برابر قرار داده و به او باز می گرداند. حال وقتی پاداش انفاق مال در راه خدا هفتصد برابر است پاداش انفاق جان در راه خدا چقدر است؟

به این آیات توجه کنید؛

ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله أموتا بل أحیآء عند ربهم یرزقون (آل عمران ۱۶۹)

فرحین بما آتاهم الله من فضله و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم ألا خوف علیهم و لا هم یحزنون (آل عمران ۱۷۰)

ترجمه

و هرگز گمان مبر آنان که در راه خدا کشته شدند مرده اند، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند. (آل عمران ۱۶۹)

در حالی که خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا کرده شادمانند و برای کسانی که از پی ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته اند (وسرانجام به شرف شهادت نایل می شوند) شادی می کنند که نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند. (آل عمران ۱۷۰)

موت بطلان شعور و فعل است، یعنی کسی که بمیرد نه درکی دارد و نه عملی و لذا خداوند در توضیح کلمه احیاء نمونه ای از فعل یعنی روزی خوردن و نمونه ای از شعور و درک یعنی فرحین را می آورد.

فرح یعنی شادمانی و درک و شعور لذت و استبشار یعنی در طلب این باشی که با رسیدن خبری خوشحالی کنی یا بوسیله بشارت طلب سرور. پس کشتگان در راه خدا از وضع مؤمنان باقی مانده در دنیا خبر دارند و بشارت، همان ثواب اعمال مؤمنان است. این بشارت عبارت است از نداشتن خوف و حزن. یعنی اطمینان نفس بر اینکه ترسی از زایل شدن نعمت نخواهد داشت و این عین ارتزاق وبهره مندی از نعمت است.

سخاوتمند با انفاق مالش را جاودان می کند اما شهید با نثار جانش خودش را ابدی می کند

ما برمبنای قرآن که شهیدان را زنده می داند، به شهدای راه اسلام و خصوصا شهدای کربلا سلام کرده، با آنان حرف می زنیم و از آنها توسل می جوییم. در این زمینه شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی می گوید: انسان سخاوتمند یا هنرمند و یا عالم، مال، هنر و علم خود جاودانه می کنند اما شهید با نثار جانش در راه خدا خودش را جاودانه می کند و این گونه است که شهید در قیامت به مقام شفاعت مفتخر می شود.

همه زندگی حضرت علی (ع) سرشار از رشادت، ایثار و اعمال خیر و حسنه است اما امام تنها هنگام شهادت از واژه «فزت» استفاده کرد و لحظه شهادت بر رستگاری اش گواهی داد.

ابوسفیان در پایان جنگ احد با صدای بلند فریاد می زد: این هفتاد کشته مسلمانان در احد، به عوض هفتاد کشته ما در جنگ بدر. ولی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کشته های ما در بهشت جای دارند، ولی کشتگان شما در دوزخند.

هفت ویژگی شهید

در روایات آمده است که شهید، هفت ویژگی اعطایی از جانب خداوند دارد: اولین قطره خونش، موجب آمرزش گناهانش می گردد. سر در دامن حورالعین می نهد. به لباسهای بهشتی آراسته می گردد. معطر به خوش بوترین عطرها میشود. جایگاه خود را در بهشت مشاهده میکند. اجازه سیر و گردش در تمام بهشت به او داده میشود. پردهها کنار رفته و به وجه خدا نظاره میکند. (وسائل، ج ۱۱، ص ۱۰)

منظور از حیات و زندگی در اینجا همان حیات و زندگی برزخی است که ارواح در عالم پس از مرگ دارند، نه زندگی جسمانی و مادی، گرچه زندگی برزخی فقط اختصاص به شهیدان ندارد، بسیاری دیگر از مردم نیز دارای حیات برزخی هستند ولی از آنجا که حیات شهیدان یک حیات فوق العاده عالی و آمیخته با انواع نعمت های معنوی است، نام از آنها برده شده است. آنها بقدری غرق مواهب حیات معنوی هستند که گویا زندگی سایر برزخیان در مقابل آنها چیزی نیست.

خداوند در این آیه به گوشه ای از مزایا و برکات فراوان زندگی برزخی شهیدان اشاره کرده و می فرماید: آنها بخاطر نعمت های فراوانی که خداوند از فضل خود به آنها بخشیده است خوشحال هستند.

منابع: تفاسیر نور، نمونه، المیزان و مجمع البیان

انتهای پیام/