پس از عزیمت به جبهه در جمع رزمندگان به مداحی و نوحه سرایی پرداخت و بسیاری از رزمندگان جذب نوای گرم و دلنشین او می شدند و در وصیت نامه های خود تقاضا داشتند در مراسم هفته ی آن ها او دعای کمیل را بخوانند.

به گزارش ایسنا، محمد رضا تورجی زاده در سال ۱۳۴۳ در اصفهان به دنیا آمد. او دوران تحصیل را همراه با کار و همیاری در مغازه پدر آغاز کرد. پدرش به دلیل علایق مذهبی محمدرضا را برای دوره ی راهنمایی در مدرسه ی مذهبی احمدیه ثبت نام کرد. کلاس سوم راهنمایی او مقارن با قیام مردم قم شده بود که او با جمعی از دوستان هم کلاسی، چند نوبت تظاهراتی در مدرسه تدارک دیده و از رفتن به کلاس خودداری کرده بودند.



با اوج گرفتن انقلاب، محمدرضا با چند تن از دوستان فعالیت های سیاسی خود را در مسجد «ذکر الله» آغازکرد. ئر تظاهرات علیه رژیم پهلوی چند بار مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفت. شب ها به شعار نویسی و چاپ عکس حضرت امام روی دیوار هامی پرداخت. با پیروزی انقلاب فعالیت های خود را در مسجد ذکر الله و حزب جمهوری اسلامی و دیگر پایگاه های انقلابی پیگیری کرد. او که از فعالان مبارزه با گروهک های ضد انقلاب و بنی صدر بود بار ها مورد ضرب و شتم طرفداران بنی صدر و اعضای این گروهک ها قرار گرفت.



محمدرضا به شهید مظلوم بهشتی و آیت الله خامنه ای علاقه ی فراوانی داشتند. او مداحی و روضه خوانی را در دبیرستان هاتف با دعای کمیل آغاز کرد و شبهای جمعه در جمع دانش آموزان زیبا ترین مناجات را با خدای خویش داشت.در سال ۶۱ به جبهه رفت و در تیپ نجف اشرف به خدمت مشغول شد. در عملیات های محرم، والفجر ها و کربلا ها حضور داشت . پس از عزیمت به جبهه در جمع رزمندگان به مداحی و نوحه سرایی پرداخت و بسیاری از رزمندگان جذب نوای گرم و دلنشین او می شدند و در وصیت نامه های خود تقاضا داشتند در مراسم هفته ی آن ها او دعای کمیل را بخوانند.

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.

فایل آن را از اینجا دانلود کنید: audio/mp۳



این علاقه و تقاضا های رزمندگان بود که باعث شد محمدرضا هیئت گردان «یازهرا» را تاسیس کنند که هر دوشنبه در جبهه در محل گردان و در هنگام مرخصی در اصفهان برگذار می شد. که این هیئت بعد ها به هیئت محبان حضرت زهرا و هیئت رزمندگان اسلام شهر اصفهان تغییر نام داد. محمدرضا به حضرت زهرا سلام الله علیه علاقه ی وافری داشت و در غالب مداحی هایشان از مصائب ایشان می خواندند . همچنین او وصیت کرده بود که بروی سنگ قبرش بنویسند : «یا زهرا»

او در جبهه بار ها مجروح شدند به گونه ای که در میان دوستان به «شهید زنده» معروف شد . و هر بار پیش از بهبودی کامل باز به جبهه می رفت. سر انجام این مجاهد خستگی ناپذیر در پنجم اردیبهشت سال ۶۶ در ارتفاعات شهر بانه در استان کردستان در ساعت هفت و سی دقیقه صبح حین فرماندهی گردان یا زهرا در سنگر فرماندهی به شهادت رسیدند. جراحتی که موجب شهادت ایشان شد همچون حضرت زهرا بود.

انتهای پیام