به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از رویترز، دوره های رکود اغلب با یک کاهش کوچک در فعالیت های اقتصادی آغاز می شوند و سپس در ماه های بعدی عمیق تر می شوند و بدین ترتیب تاثیرات آنها رفته رفته و تدریجی بر اقتصاد کشورها شروع به پدیدار شدن می کند.

اما بحران فعلی به وجود آمده در نتیجه شیوع ویروس کرونا یک مورد بسیار متفاوت است. از نظر گستردگی و ناگهانی بودن این بحران از زمان پایان جنگ دوم جهانی تاکنون بی سابقه بوده است. شوک اولیه ناشی از شیوع کرونا و تعطیلی بخش عمده شبکه حمل و نقل و تجارت جهانی هم عظیم و هم ناگهانی بوده است.

هنوز هیچ آمار دولت ای در خصوص وسعت سقوط رشد اقتصادی ناشی از کرونا منتشر نشده، اما اگر صنعت نفت را شاخص تقاضا در اقتصاد جهانی بگیریم، به نظر می رسد که میزان مصرف تنها در طی یک ماه حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز یعنی ۱۰ درصد کاهش یافته است.

دور نخست شوک ناشی از گسترش کرونا خود به تنهایی و قبل از موج های دوم و سوم اثرات آن بر کسب و کار و هزینه کرد مصرف کننده عظیم بوده است.

در سال ۱۹۴۵ میلادی، افت تولید ناشی از گذار از دوران جنگ به زمان صلح موجب کاهش ۳۰ تا ۳۵ درصدی تولیدات صنعتی در طی یک بازه زمانی ۱۲ ماهه شد. در رکود سال ۷۵/۱۹۷۴ میلادی، تولیدات صنعتی امریکا در طی حدود ۲۰ ماه نزدیک به ۱۵ درصد کاهش یافت. در جریان بحران مالی سال ۰۹/۲۰۰۸ تولیدات صنعتی امریکا نسبت به دوره قبل از رکود تقریبا ۲۰ درصد افت کرد، اما این افت در یک بازه زمانی تقریبا ۱۸ ماهه رخ داد.

همه این ارقام افت رشد و بازه های زمانی تقریبی هستند، زیرا عوامل دیگری نیز در فراز و فرود تولیدات صنعتی دخیل هستند و نمی توان این افت و خیزها را در یک بازه زمانی دقیق مورد محاسبه قرار داد. اما افت فعلی را به جرات می توان شدیدترین سقوط میزان تولید در جهان از سال ۱۹۴۵ میلادی دانست. از نظر وسعت و ناگهانی بودن، بحران فعلی بیشتر شبیه الگوی رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ یا ازمحلال شدید کسب و کارهای تجاری در اواخر قرن نوزدهم یا اوایل قرن بیستم است.

انتهای پیام/