به گزارش مشرق، شاید کمتر سازمانی در دنیا اینقدر متخصص «اقدام علیه خود» باشد که صداوسیمای ما هست؛ همچنین کمتر سازمانی در دنیا اینقدر «علیه خود» هزینه کند که صداوسیمای ما می کند و البته در دنیا سازمانی نداریم که بتواند هم برای اقدام علیه خود هزینه کند و هم از کسانی که برای شان هزینه می کند، طعنه و کنایه بشنود! سه شنبه شب پس از اختتامیه جشنواره جام جم که یکی از جدی ترین اقدامات تلویزیون «علیه خود» در چند سال گذشته بود، انتقادها نسبت به نحوه داوری و ساختار این جشنواره از سوی تعدادی از مجریان و چهره های تلویزیونی فضای رسانه ای را از خود متاثر کرد. مثلا داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) اعتقاد داشت کسانی هستند که نمی خواهند او دیده شود، نجم الدین شریعتی هم درخواست اعلام آرا را داشت، پژمان بازغی هم گویا از ناراحتی مواجهه ای که جشنواره با او داشته از ادامه اجرای برنامه «کودک شو» انصراف داده است، پیش تر مهران مدیری و «دورهمی» نیز از این نظرسنجی انصراف داده بودند.

اینها را بگذارید کنار ده ها واکنش توئیتری و اینستاگرامی علیه تلویزیون از سوی مجریان و چهره های تلویزیونی که طی ۲ ماه گذشته در شبکه های اجتماعی و مطبوعات و رسانه ها، در نقد نحوه داوری و عملکرد جشنواره منتشر شده است. از جایی به بعد هم ماجرای اخلالی که دست آخر هم مشخص نشد چه کسی و از کجا آن را کارگردانی می کرده، حواشی علیه جشنواره را بیشتر کرد. بعد هم که هر چه اتفاق افتاد «علیه تلویزیون» بود. حالا بیایید حساب کنیم اساسا چرا یک رسانه باید اینقدر علیه خود هزینه کند و برای هزینه کردن علیه خود اینقدر انگیزه داشته باشد و سازوکار درست کند و ستاره مربع راه بیندازد و با راه رفتن روی اعصاب ملت با زیرنویس های مسابقه، هیچ عایدی از منظر ارتقای کیفیت و کمیت مخاطب عمومی نداشته باشد و دست آخر در کنار این همه فحش بخورد و عکس یادگاری بگیرد؟!