باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 02 تیر 1401 - 09:12

محبت پدر و مادر، محبتی غیرقابل وصف است که در سراسر هستی همانند آن نیست.

نکته ها از گفته ها؛
در کتاب با راست قامتان پهنه اندرز، یادنامه راشد " نقل شده است: " خطیبِ دانشمند، مرحوم استاد حاج شیخ حسینعلی راشد، صاحب کتاب ماندگار فضیلت های فراموش شده ، در شرح حال خودنوشت شان حکایت لطیف و عبرت آموزی آورده اند که به جهت احیای یاد آن فرزانه، نقل می شود که فرموده اند: از خاطره های دورهٔ جوانیم، یکی این است که سالی بر سر موضوعی کوچک با پدرم قهر کردم و بی خداحافظی به مشهد رفتم.
چون به مشهد رسیدم، از کردهٔ خود سخت پشیمان گشتم و دریافتم که در میان صد ها میلیون افراد انسانی که در روی زمین اند و در سینهٔ هریک دلی می تپد، فقط دو دل هست که برای من می تپد و آن دو دل، پدر و مادر من است و من قدر این دو دل را نشناختم و حرمت آن ها را رعایت نکردم و خود را در همهٔ جهان بی کَس و بی تکیه گاه می دیدم؛ زیرا از آن ها که کَس و تکیه گاهم بودند، به قهر جدا گشته بودم.
می اندیشیدم که نامه ای بنویسم و پوزش بخواهم، امّا می ترسیدم که خفیف گردم یا جواب نامه ام را ندهند یا بگویند دیدی اعتنایت نکردند، خودت از درِ عذرخواهی بازگشتی!
سرانجام به خود جرأت دادم و نامه ای مبنی بر اعتراف به تقصیر و طلب عفو نوشتم و به پست دادم.
در این بیم و امید بودم که جواب چه خواهد بود که دیدم زودتر از موعد معمول، پاسخ مشروحی از پدرم رسید، مبنی بر منتهای لطف و مرحمت و تحسین و تمجید، بدون یک کلمه توبیخ یا تخفیف.
نوشته بود: پس از رفتن نورچشمی، من و مادرت خیلی نگران بودیم که مبادا بر آن فرزند عزیز بد بگذرد، تا بحمدالل‍ه نامه ات رسید و از دو جهت باعث مسرّت گشت: یکی باخبر گشتن از سلامتی آن نور چشمی، دیگر آن که دانستیم آن نورچشم مکرّم در یاد پدر و مادر مهجور خود است.
آن گاه اظهار محبت فراوان کرده و نوشته بود هرچه لازم داری، از پول و اشیاء دیگر بنویس تا ان شاءالل‍ه تدریجاً فرستاده شود و چیز هایی هم با مسافر فرستاده بود.
"