ساختار شهرهای موشکی ایران که به صورت تونل های حفر شده در دل کوه با مهندسی و حفاری خاص خود بود، امکان دپوی انبوهی از موشک های بالستیک در بردهای مختلف و شلیک آنها از سیلوهای زیرزمینی را که این سیلوها نیز بخشی از شهر موشکی به شمار می آمدند فراهم می کرد و بدین ترتیب گام بسیار بزرگی در راستای محافظت از این توان برداشته شد.