به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله پیامبری برگزیده برای تمام بشریت است و تنها برای مسلمانان نیست؛ همچنان که هر فرد مسلمانی ملزم است به تمام انبیای الهی ایمان بیاورد و به هدایت آنها اقتدا کند. خداوند این وجود مقدس و نورانی را خاتم الأنبیاء قرار داد تا آن مأموریت ها و اخباری که رسولان گذشته نسبت به آن ها وظیفه داشتند، به اتمام برساند و یا آن اقداماتی که از عهدۀ توان آنان خارج بود، به سرانجام برساند؛ از این جهت ایمان به خاتم الأنبیاء را برای تمام انسان ها واجب کرد تا کاروان بشریت به سرانجام مطلوب خداوند برسد، منتها دشمن شیطان سد راهی بر این امر شد و با وجود بشارت های فراوانی که پیامبران نسیت به رسول آخرالزمان دادند، مورد تحریف و تبدیل قرار گرفت.

اما یکی از مأموریت ها و یا بهتر است بگوییم یکی از برکت هایی که خداوند به واسطۀ وجود نورانی برترین مخلوق خویش یعنی حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله قرار داد، تزکیۀ انسان ها و رهاندن آنها از غل و زنجیر گناهان، خطاها و سنت های دست و پا گیر در مسیر رشد آنهاست و قرآن نیز گویای همین حقیقت است؛ در واقع برای درک بهتر مأموریت پیامبر و فضائل ایشان و نیز درک خیرات و برکات بهترین بشر باید به بهترین منبع وحی که همان قرآن است، رجوع شود.

خداوند در سه آیه به صورت مستقیم رسول خدا صلی الله علیه و آله را مایۀ تزکیۀ مؤمنان و یا انسان ها معرفی کرده است:

* اولین آیه مربوط به ۱۲۹ سورۀ بقره است آنجا که ابراهیم (علیه السلام) از خداوند درخواست می کند رسولی قرار دهد تا انسان ها را تعلیم کتاب و حکمت دهد و آنها را تزکیه کند: «ربنا و ابعث فیهم رسولا منهم یتلوا علیهم آیاتک و یعلمهم الکتاب و الحکمة و یزکیهم إنک أنت العزیز الحکیم» یعنی «ای پروردگار ما، در میان آنان رسولی از خودشان برانگیز که آیات تو را بر آنان بخواند و آنان را کتاب و حکمت بیاموزد و [از آلودگی های ظاهری و باطنی] پاکشان کند؛ زیرا تو عزیز و حکیمی».

* دومین آیه مربوط به ۱۶۴ آل عمران است که فرمود «لقد من الله علی المؤمنین إذ بعث فیهم رسولا من أنفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمة و إن کانوا من قبل لفی ضلال مبین»؛ یعنی یقینا خدا بر مؤمنان منت نهاد که در میان آنان پیامبری از خودشان برانگیخت که آیات او را بر آنان می خواند و پاکشان می کند و کتاب و حکمت به آنان می آموزد و به راستی که آنان پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند.»

* سومین آیه مربوط به آیۀ۲ سورۀ جمعه است: «هو الذی بعث فی الأمیین رسولا منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمة و إن کانوا من قبل لفی ضلال مبین»؛ یعنی «اوست که در میان امیین پیامبری از جنس خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و آنان را پاکشان کند و به آنان کتاب و حکمت بیاموزد؛ آنان قطعا پیش از این در گمراهی آشکاری بودند.

در واقع می توان نتیجه گرفت، آیۀ ۱۶۴ آل عمران و آیۀ۲ سورۀ جمعه اجابت دعای ابراهیم نبی علیه السلام است، با این تفاوت که خداوند دعای ایشان را به این صورت اصلاح کرد که تزکیه را مقدم بر تعلیم کتاب و حکمت قرار داد.

اما از جمله برکات وجود مقدس رسول خدا صلی الله علیه و آله در پالایش روح انسان ها و برداشتن غل و زنجیر خطاها از دوش آنان، مربوط به آیۀ۱۵۷ سورۀ اعراف است؛ خداوند دربارۀ ویژگی مؤمنان به آیات می فرماید: «الذین یتبعون الرسول النبی الأمی الذی یجدونه مکتوبا عندهم فی التوراة و الإنجیل یأمرهم بالمعروف و ینهاهم عن المنکر و یحل لهم الطیبات و یحرم علیهم الخبائث و یضع عنهم إصرهم و الأغلال التی کانت علیهم فالذین آمنوا به و عزروه و نصروه و اتبعوا النور الذی أنزل معه أولئک هم المفلحون»؛ یعنی «همان کسانی که از این رسول نبی امی که او را نزد خود [با همۀ نشانه ها و اوصافش] در تورات وانجیل نگاشته می یابند، پیروی می کنند؛ رسولی که آنان را دعوت به معروف کرده و از منکر باز می دارد و پاکیزه ها را بر آنان حلال و ناپاکها را بر آنان حرام می کند و نیز بارهای سنگین و غل و زنجیرها [ی جهل و خطاها را] که بر دوش آنان است برمی دارد؛ پس کسانی که به او ایمان آوردند و او را [ در برابر دشمنان ] حمایت کردند و یاریش دادند و از نوری که بر او نازل شده پیروی کردند، آنان اهل فلاح هستند.

در این آیه تأکید بر این است که نام و صفت رسول خدا صلی الله علیه و آله در تورات و انجیل (حقیقی) ثبت شده است. بنابراین مخاطبان آیه، حداقل پیروان ادیان اسلام و یهود و مسیحیت است. حال در بین ایشان هرکه ایمان به آیات داشته باشد و از پیامبر تبعیت کند، مشمول محبت های خداوند می شود که کمترین برکات، برداشتن بار سنگین گناهان و خطاها و نیز گشودن غل و زنجیرهایی است که انسان ها را زمینگیر می کنند تا آنها سبکبال به مسیر خود ادامه دهند. منتها این ایمان باید همراه با سه مسئلۀ مهم باشد: «عزروه» یعنی یاری و حمایت زبانی و عملی. «نصروه»؛ نصرت ایشان با تبعیت از مسیر ایشان. «و اتبعوا النور الذی أنزل معه»؛ تبعیت از نوری که بر ایشان نازل شده است که طبق روایت امام صادق علیه السلام، همان ولایت امیر مؤمنان و خاندان عترت علیهم السلام است. (الکافی (دار الحدیث)، ج۱، ص۴۷۹)

انتهای پیامبر/