مریم حسینی روانشناس بالینی کودک و نوجوان در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: تربیت قدیم و تربیت در حال حاضر تفاوت های قابل توجهی دارند که ناشی از تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فناوری است. در تربیت قدیم، تمرکز بیشتر بر احترام به بزرگترها، پایبندی به سنت ها و پیروی از قوانین سخت گیرانه خانواده بود. والدین غالبا از روش های تنبیهی و محدودکننده استفاده می کردند و آزادی های شخصی کودکان کمتر مورد توجه قرار می گرفت. کودکان بیشتر تابع بودند و فضای خانواده بیشتر اقتدارگرا بود.

او ادامه داد: در مقابل، تربیت در حال حاضر بیشتر بر ارتباطات باز، مشارکت کودکان در تصمیم گیری ها و پرورش خلاقیت و استقلال شخصی تأکید دارد. والدین امروزی سعی می کنند به جای تنبیه های سنتی، از روش های تشویقی و راهنمایی استفاده کنند. تربیت امروزی بیشتر مبتنی بر توجه به نیاز های روانی و عاطفی کودک است و سعی دارد تعادل بین آزادی و مسئولیت پذیری را برقرار کند.

آیا تربیت الان خوب است؟

حسینی تصریح کرد: پاسخ به این سوال نسبی است. تربیت امروزی در بسیاری از جوانب مثبت است؛ کودکان با اعتماد به نفس بیشتر، خلاقیت بالاتر و آگاهی بیشتر از حقوق خود بزرگ می شوند. با این حال، برخی معتقدند که تربیت مدرن ممکن است به دلیل کاهش اقتدار والدین و افزایش آزادی ها، باعث مشکلاتی مثل کم تحملی و عدم توانایی در پذیرش محدودیت ها شود.

او گفت: در نهایت، بهترین نوع تربیت، ترکیبی از مزایای هر دو رویکرد است؛ احترام به سنت ها و ارزش های گذشته همراه با انعطاف پذیری و درک عمیق از نیاز های امروزی کودکان خواهد بود.

خبرنگار: عطیه رضایی