به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، وقتی از فضائل اهل بیت وحی به ویژه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سخن به میان می آید، نباید این فضائل را در بستر تاریخ زندگانی آن بانوی بزرگوار در دنیا جست؛ بی شک تاریخ به صورت تمام و کمال به فضائل آن بانوی بزرگوار در مدت حضور جسمانی ایشان در دنیا اشاره نکرده و حجم روایات در منابع روایی ما به اندازه ای نیست که حق مطلب را در این بازه زمانی ادا کند. اما با مروری در آیات و روایات در می یابیم گستره فضائل حضرت زهرا سلام الله علیها به قبل از خلقت آدم علیه السلام باز می گردد و تا بهشت های قیامت ادامه دارد.

این نوع نگاه که «فضائل فاطمی منحصر در تاریخ نیست» سبب ارتقای نگرش ما به آن وجود مقدس می شود. سوگوارانه وقتی به ایام شهادت آن بانوی گرامی نزدیک می شویم، صرفا به تاریخ زندگانی آن حضرت آن هم پس از سقیفه می پردازیم و از فضائل ایشان غافل می شویم. غلبه نگاه تاریخی بر نگرش معرفتی سودی جز محدود کردن این برترین خوبان در گاه الهی در بستر نخواهد داشت؛ همچنان که در رویات ما تصریح بر این شده که با آیات قرآن با مخالفان ما احتجاج کنید.

همان طور که اشاره شد، یکی از فضائل مربوط به حضرت زهرا سلام الله علیها ناظر بر جنبه قیامتی است که عمدتا از رسول خدا صلی الله علیه و آله، امیر مؤمنان و امام صادق علیهم السلام به یادگار دست ما رسیده است؛ در ادامه نمونه ای از این روایات را می خوانید.

در تفسیر فرات کوفی ابن عباس از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت کرده است که فرمود: روزی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نزد حضرت زهرا سلام الله علیها رفت و آن بانو را محزون یافت. به ایشان فرمود: دختر عزیز من، چرا ناراحتی؟ فاطمه گفت: روز محشر و برهنگی مردم به خاطرم آمد. رسول خدا فرمود: آن روز، روز بسیار بزرگی است، اما جبرئیل از طرف خداوند رئوف به من خبر داد: هنگامی که در آن روز زمین شکافته شود، اول کسی که از زمین خارج شود من هستم، بعد از من ابراهیم خلیل، بعد از او شوهر تو علی بن ابی طالب. آنگاه خداوند مهربان جبرئیل را با هفتاد هزار ملک نزد قبر تو خواهد فرستاد، بر قبر تو هفت قبه نور نصب خواهد شد. اسرافیل سه حله نور برای تو می آورد و نزد سر تو توقف می کند و صدا می زند: ای دختر محمد، بیا به صحرای محشر. تو در حالی از قبر بیرون می آیی که بدنت پوشیده باشد و از خوف آن روز در امان خواهی بود. اسرافیل آن حله ها را به تو می دهد و تو آنها را می پوشی. سپس ملکی که او را زوقائیل می گویند ناقه ای برای تو می آورد که مهار آن از مروارید و کجاوه ای از طلا بر پشت آن نصب شده باشد. تو بر آن ناقه سوار می شوی و زوقائیل در حالی که در پیش تو هفتاد هزار ملک باشد و علم های تسبیح در دست داشته باشند، مهار آن را خواهد کشید. هنگامی که حرکت کنی تعداد هفتاد هزار ملک به استقبال تو می آیند و از نظر کردن به تو خوشحال می شوند، هر یک از آنان منقلی از نور بدون آتش در کف دارند که عود از آن ساطع می شود، هر یک از ایشان تاجی مرصع از زبرجد بر سر خواهد داشت، آنان در طرف راست تو خواهند بود.

و زمانی که مقداری از راه را طی کنی، مریم بنت عمران با هفتاد هزار حوریه به استقبال تو می آیند و بر تو سلام می کنند و در طرف چپ تو خواهند بود. سپس مادرت خدیجه دختر خویلد که در میان زنان عالم اول کسی است که به خداوند و رسول ایمان آورده است، با هفتاد هزار ملک که علم های تکبیر در دست دارند به استقبال تو می آیند. پس از آنکه نزدیک محشر رسیدی، حوا با هفتاد هزار ملک و آسیه زن فرعون به استقبال تو خواهند آمد و با تو حرکت می کنند. هنگامی که وارد صحرای محشر شوی، منادی از زیر عرش ندایی می کند که خلایق عموما می شنوند و می گوید: چشمان خود را ببندید تا فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله و این زنان مطهره که با او است عبور کنند. در آن روز غیر از ابراهیم و شوهرت علی بن ابی طالب کسی به تو نظر نخواهد کرد. سپس آدم حوا را طلب می کند و با مادرت خدیجه نزد تو می آیند.

آنگاه منبری از نور برای تو نصب می شود که هفت پایه داشته باشد، در میان هر پایه تا پایه دیگری صف هایی از ملائکه ایستاده اند، علم هایی از نور در دست خواهند داشت. حوریه ها در طرف چپ و راست منبر تو صف می کشند. نزدیک ترین زنان از طرف چپ به تو حوا و آسیه خواهند بود. هنگامی که بر فراز منبر روی، جبرئیل از طرف خداوند سبحان نزد تو می آید و می گوید: ای فاطمه، حاجت خویشتن را بخواه؛ تو خواهی گفت: پروردگارا، حسن و حسینم را به من نشان بده. حسنین در حالی نزد تو می آیند که خون از رگ های گردن حسین فرو می ریزد.

حسین می گوید: بار خدایا، امروز حق مرا از آن افرادی که به من ظلم و ستم کردند بگیر. در همین زمان است که دریای غضب حضرت پروردگار به جوش می آید، برای غضب خداوند است که ملائکه و جهنم نیز به خروش می آیند. جهنم نعره می زند و زبانه می کشد و به صحرای محشر می آید. آنگاه قاتلین حسین را با فرزندان و فرزندان فرزندان آنان میرباید. ایشان می گویند: پروردگارا، ما که در زمان قتل حسین خلق نشده بودیم؟! خداوند قهار به زبانه آتش دستور می دهد: این گونه افراد را که چشمشان کبود و صورتشان سیاه است بگیرید. موهای جلوی سر ایشان را بگیرید و بکشید و به صورت در طبقات پایین جهنم بیفکنید؛ زیرا سختگیری ایشان بر دوستان حسین از جنگیدن پدرانشان با خود حسین شدیدتر بوده است.

پس از این جریان جبرئیل به تو می گوید: حاجت خود را بخواه. تو می گویی: پروردگارا، من شیعیان خود را می خواهم. خداوند رئوف می فرماید: من گناه آنان را آمرزیدم. تو می گویی: بار خدایا، من شیعیان خود و دوستان ایشان را می خواهم. خداوند سبحان می فرماید: برو هر کدام از آنان را که دست به دامن تو شود، او را وارد بهشت کن. در آن روز عموم خلایق آرزو می کنند: کاش از شیعیان و دوستان فاطمه بودند. آنگاه تو با شیعیان و دوستان و فرزندان خویشتن و شیعیان علی در حالی حرکت می کنید که خوف و بیم آنان بر طرف شده باشد، عورت های ایشان پوشیده شده، سختی های قیامت بر ایشان آسان می شود و از هول و ترس های قیامت به آسانی خواهند گذشت، در آن روز مردم عموما دچار ترس می شوند، اما ایشان نمی ترسند، مردم عموما در آن روز تشنه اند، اما ایشان سیراب خواهند بود.

آن زمان که نزدیک در بهشت می رسی تعداد دوازده هزار حوریه به استقبال تو می شتابند، آن حوریه ها قبل از تو از کسی استقبال نکرده اند: ظرف هایی از نور در دست دارند و بر ناقه هایی از نور سوارند که جهاز آنها از طلای زرد و یاقوت خواهد بود. مهار آنها از مروارید تازه، رکاب آنها از زبرجد سبز، در میان جهاز هر ناقه ای یک بالش از سندس و استبرق بهشتی است و چون وارد بهشت شوی، عموم اهل بهشت مسرور و خوشحال می شوند و به یکدیگر بشارت می دهند.

برای شیعیان تو خانه هایی از جواهر الوان بر فراز ستون هایی از نور نصب می کنند، آنان در آن هنگامه ای که مردم مشغول حساب باشند، از آن خانه ها غذا می خورند، شیعیان تو وقتی داخل شوند، دائما به نعمت های بهشتی متنعم خواهند بود. عموم پیامبران از آدم تا خاتم به زیارت تو می آیند.

دو مروارید هست که از یک رشته به وجود آمده اند، یکی از آنها سفید و دیگری زرد رنگ است، در هر یک از آنها هفتاد هزار قصر و در هر قصری هفتاد هزار خانه است. آن قصرهای سفید منزل ما و شیعیان ما خواهند بود، قصرهای زرد منزل ابراهیم و آل ابراهیم است. فاطمه سلام الله علیها گفت: پدر جان، من نمی توانم مرگ تو را ببینم و بعد از تو زنده بمانم. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: جبرئیل از طرف خداوند رئوف به من خبر داده: اول کسی که از اهل بیت من به من ملحق می شود تو خواهی بود. وای بر آن کسی که در حق تو ظلم کند. رستگاری از آن شخصی است که تو را یاری کند.

انتهای پیام/