به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره الرحمن پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.

درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است.

سوره الرحمن درباره نعمتهای خدا در دنیا و آخرت، برپایی قیامت و ویژگی های آن و چگونگی حسابرسی اعمال انسان سخن می گوید.

خداوند در این سوره پس از ذکر هر نعمتی، از بندگان خود با آیه «فبأی آلاء ربکما تکذبان: پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟» اقرار میگیرد؛ این آیه ۳۱ مرتبه در سوره الرحمن تکرار شده است.

بر اساس روایتی از امام صادق (ع)، پس از این آیه عبارت «لا بشیء من الائک رب اکذب: پروردگارا هیچ یک از نعمت های تو را انکار نمی کنم» خوانده می شود.

در روایات درباره فضیلت سوره الرحمن آمده است؛ اگر کسی سوره الرحمن را بخواند، خداوند به ضعف و ناتوانی او رحم می کند و آن فرد توفیق شکرگزاری نعمتهای الهی را پیدا می کند و هر کس پس از آیه «فبای الاء ربکما تکذبان» عبارت «لابشیء من الائک رب اکذب» را بگوید، اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب می شود.

در نماز پس از زیارت امام رضا (ع) خواندن سوره الرحمن در رکعت دوم پس از سوره حمد توصیه شده است.

فایل صوتی تلاوت سوره الرحمن با صدای محمود طبلاوی

متن سوره الرحمن همراه با ترجمه

بسم الله الرحمٰن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

الرحمن ﴿۱﴾

خدای رحمان (۱)

علم القرآن ﴿۲﴾

قرآن را یاد داد (۲)

خلق الإنسان ﴿۳﴾

انسان را آفرید (۳)

علمه البیان ﴿۴﴾

به او بیان آموخت (۴)

الشمس و القمر بحسبان ﴿۵﴾

خورشید و ماه بر حسابی روان اند (۵)

و النجم و الشجر یسجدان ﴿۶﴾

و بوته و درخت چهره سایانند (۶)

و السماء رفعها و وضع المیزان ﴿۷﴾

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)

ألا تطغوا فی المیزان ﴿۸﴾

تا مبادا از اندازه درگذرید (۸)

و أقیموا الوزن بالقسط و لا تخسروا المیزان ﴿۹﴾

و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (۹)

و الأرض وضعها للأنام ﴿۱۰﴾

و زمین را برای مردم نهاد (۱۰)

فیها فاکهة و النخل ذات الأکمام ﴿۱۱﴾

در آن میوه ها و نخل ها با خوشه های غلاف دار (۱۱)

و الحب ذو العصف و الریحان ﴿۱۲﴾

و دانه های پوست دار و گیاهان خوشبوست (۱۲)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۱۳﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۱۳)

خلق الإنسان من صلصال کالفخار ﴿۱۴﴾

انسان را از گل خشکیده ای سفال مانند آفرید (۱۴)

وخلق الجان من مارج من نار ﴿۱۵﴾

و جن را از تشعشعی از آتش خلق کرد (۱۵)

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۱۶﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۱۶)

رب المشرقین و رب المغربین ﴿۱۷﴾

پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است ﴿۱۷﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۱۸﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۱۸﴾

مرج البحرین یلتقیان ﴿۱۹﴾

دو دریای شیرین و شور را روان ساخت در حالی که همواره باهم تلاقی و برخورد دارند ﴿۱۹﴾

بینهما برزخ لا یبغیان ﴿۲۰﴾

ولی میان آن دو حایلی است که به هم تجاوز نمی کنند درنتیجه باهم مخلوط نمی شوند! ﴿۲۰﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۱﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۲۱﴾

یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان ﴿۲۲﴾

از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان بیرون می آید ﴿۲۲﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۳﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۲۳﴾

و له الجوار المنشآت فی البحر کالأعلام ﴿۲۴﴾

و او را در دریا کشتی های بادبان برافراشته، چون کوه هاست ﴿۲۴﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۵﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۲۵﴾

کل من علیها فان ﴿۲۶﴾

همه آنان که روی این زمین هستند، فانی می شوند. ﴿۲۶﴾

و یبقیٰ وجه ربک ذو الجلال و الإکرام ﴿۲۷﴾

و تنها ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی می ماند ﴿۲۷﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۲۸﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۲۸﴾

یسأله من فی السماوات و الأرض ۚ کل یوم هو فی شأن ﴿۲۹﴾

هر که در آسمان ها و زمین است از او درخواست حاجت می کند، او هر روز در کاری است. ﴿۲۹﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۳۰﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۳۰﴾

سنفرغ لکم أیه الثقلان ﴿۳۱﴾

ای انس و جن! به زودی به حساب شما می پردازیم. ﴿۳۱﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۳۲﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۳۲﴾

یا معشر الجن و الإنس إن استطعتم أن تنفذوا من أقطار السماوات والأرض فانفذوا ۚ لا تنفذون إلا بسلطان ﴿۳۳﴾

ای گروه جن و انس! اگر می توانید از کرانه ها و نواحی آسمان ها و زمین بیرون روید، پس بیرون روید؛ نمی توانید بیرون روید مگر با نوعی توانایی و قدرت. ﴿۳۳﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۳۴﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۳۴﴾

یرسل علیکما شواظ من نار و نحاس فلا تنتصران ﴿۳۵﴾

بر شما شعله هایی از آتش بی دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتیجه نمی توانید یکدیگر را برای دفع عذاب یاری دهید! ﴿۳۵﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۳۶﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۳۶﴾

فإذا انشقت السماء فکانت وردة کالدهان ﴿۳۷﴾

و ناگهان آسمان بشکافد و، چون چرمی سرخ رنگ و گلگون شود ﴿۳۷﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۳۸﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۳۸﴾

فیومئذ لا یسأل عن ذنبه إنس و لا جان ﴿۳۹﴾

پس در آن روز به علت سرعت فوق العاده حسابرسی و روشن بودن همه امور هیچ انس و جنی را از گناهش نپرسند ﴿۳۹﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۴۰﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۴۰﴾

یعرف المجرمون بسیماهم فیؤخذ بالنواصی و الأقدام ﴿۴۱﴾

گناهکاران به نشانه هایشان شناخته می شوند، پس آنان را به مو های پیش سرو به پاهایشان می گیرند و به آتش می اندازند ﴿۴۱﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۴۲﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۴۲﴾

هٰذه جهنم التی یکذب بها المجرمون ﴿۴۳﴾

این همان دوزخی است که گنهکاران آن را دروغ می پنداشتند. ﴿۴۳﴾

یطوفون بینها و بین حمیم آن ﴿۴۴﴾

آنان در میان آتش و آب جوشان رفت و آمد می کنند ﴿۴۴﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۴۵﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۴۵﴾

و لمن خاف مقام ربه جنتان ﴿۴۶﴾

و برای کسی که از مقام پروردگارش که احاطه و تسلط او بر ظاهر و باطن هستی است]بترسد دو بهشت است ﴿۴۶﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۴۷﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۴۷﴾

ذواتا أفنان ﴿۴۸﴾

دو بهشتی که دارای درختان و شاخسار های باطراوت و انبوه است ﴿۴۸﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۴۹﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۴۹﴾

فیهما عینان تجریان ﴿۵۰﴾

در آن دو بهشت دو چشمه ای است که همواره جاری است ﴿۵۰﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۵۱﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۵۱﴾

فیهما من کل فاکهة زوجان ﴿۵۲﴾

در آن دو بهشت از هر میوه ای دو نوع فراهم است. ﴿۵۲﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۵۳﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۵۳﴾

متکئین علیٰ فرش بطائنها من إستبرق ۚ وجنی الجنتین دان ﴿۵۴﴾

بهشتیان بر بستر هایی که آستر آن ها از حریر درشت بافت است تکیه می زنند و میوه های رسیده آن دو بهشت به آسانی در دسترس است ﴿۵۴﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۵۵﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۵۵﴾

فیهن قاصرات الطرف لم یطمثهن إنس قبلهم و لا جان ﴿۵۶﴾

در آن بهشت ها زنانی هستند که فقط به همسرانشان عشق می ورزند و پیش از آنان دست هیچ انس و جنی به آنان نرسیده است ﴿۵۶﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۵۷﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۵۷﴾

کأنهن الیاقوت و المرجان ﴿۵۸﴾

گویی آن زنان بهشتی یاقوت و مرجان اند ﴿۵۸﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۵۹﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۵۹﴾

هل جزاء الإحسان إلا الإحسان ﴿۶۰﴾

آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟ ﴿۶۰﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۶۱﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۶۱﴾

و من دونهما جنتان ﴿۶۲﴾

و جز آن دو بهشت، دو بهشت دیگر هم هست ﴿۶۲﴾

فبأی آلاء ربکما تکذبان ﴿۶۳﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ ﴿۶۳﴾

مدهامتان ﴿٦٤﴾

که از شدت سبزی سیه گون می نماید (۶۴)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٦٥﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۶۵)

فیهما عینان نضاختان ﴿٦٦﴾

در آن دو باغ]دو چشمه همواره جوشان است (۶۶)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٦٧﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۶۷)

فیهما فاکهة و نخل و ر مان ﴿٦٨﴾

در آن دو میوه و خرما و انار است (۶۸)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٦٩﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۶۹)

فیهن خیر ات حسان ﴿٧٠﴾

در آنجا زنانی نکوخوی و نکورویند (۷۰)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٧١﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۷۱)

حور مقصور ات فی الخیام ﴿٧٢﴾

حورانی پرده نشین در دل خیمه ها (۷۲)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٧٣﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۷۳)

لم یطمثهن إنس قبلهم و لا جان ﴿٧٤﴾

دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آن ها نرسیده است (۷۴)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٧٥﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۷۵)

متکئین علیٰ ر فر ف خضر و عبقر ی حسان ﴿٧٦﴾

بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده اند (۷۶)

فبأی آلاء ر بکما تکذبان ﴿٧٧﴾

پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟ (۷۷)

تبار ک اسم ر بک ذی الجلال و الإکر ام ﴿٧٨﴾

خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (۷۸)

انتهای پیام/