به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، می دانم که شب قدر برای رو به روی قرآن گرفتن و گذاشتن آن بر سر نیست، می دانم بیداری شب قدر بدون بی قراری مقصد راه نیست، می دانم دوری یک ساله از قرآن و شب زنده داری را نمی توان با یک شب آن هم بدون درک نمی از یم حقیقتش جبران کرد.

می دانم شب قدر فرصتی است بی نظیر و به هیچ بهانه ای نباید آن را از دست داد؛ چرا که از دست دادنش خسراتی است جبران ناپذیر. می دانم که باید فرصت را مغتنم بشمارم و از خدای لیلةالقدر توفیق قرار گرفتن قرآن در قلبم را طلب کنم تا روش زندگی ام را قرآنی کند.

بیداری و بصیرت را که همان حرکت در جهت ظهور منجی عالم بشریت است از لطف و رحمتش نصیبم کند، بخواهم که بارم را سبک کند و پر و بالی عطا کند تا با سرعت در جهت بر آورده شدن حاجات امام زمانم حرکت کنم و بر سر عهد و پیمانی که هر روز با او می بندم باقی بمانم «المسارعین إلیه فی قضاء حوائجه» و می دانم که تحقق قدر من در تحقق این بخش از دعای عهدم است.

سرم را می زنم از بی کسی گاهی به درگاهی

نه با خود زاد راهی بردم از دنیا، نه همراهی

اگر زاد رهی دارم همین اندوه و فریاد است

«نه بر مژگان من اشکی نه بر لب های من آهی»

غروبی را تداعی می کنم با شوق دیدارش

تماشا می کنم عطر تنش را هر سحرگاهی

دلم یک بار بویش را زیارت کرد … این یعنی

نمی خواهد گدایی را براند از درش شاهی

پس با امیدی وافر در روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان، از خدای رئوف می خواهم آنچه را خوبانش می خواهند:

«اللهم ارزقنی فیه فضل لیلة القدر وصیر أموری فیه من العسر الی الیسر و اقبل معاذیری وحط عنی الذنب والوزر یا رؤوفا بعباده الصالحین؛ خدایا مرا در این روز فضیلت شب قدر را روزی ام کن و در آن کارهای مرا از سختی به آسانی بگردان و بپذیر عذرهایم و گناه و بار گران را از گرده ام بریز؛ ای مهربان به بندگان شایسته خویش.»

* حجت الاسلام احمد صادقی استاد حوزه و دانشگاه

انتهای پیام/