شریف | یه جستجوی عمیق

سخن ذوقی و غیر مستند نباید درباره مساله غیبت بیان شود

مهر | دین و اندیشه | دوشنبه، ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ - ۱۲:۳۱

حامد کاشانی گفت:انسان در عصر غیبت حتی اگر غرق در نعمت هم شود باز غریب است. در عصر غیبت نباید برای رفع این اضطرار آدرس غلط داده شود.

غيبت،عصر،مساله،حضرت،دوران،ظهور،اضطرار،انسان،مهدويت،طولاني،اس ...

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام حامد کاشانی در برنامه «سمت خدا» شبکه سوم سیما گفت: مساله مهدویت از امهات مباحث اعتقادی اسلام است و این مساله تنها به مکتب تشیع مربوط نمی شود.
به فرمایش برخی علمای بزرگ مانند حضرت آیت الله خامنه ای، موضوع مهدویت در حد مساله نبوت و از امهات مسائل اعتقادی به شمار می رود.
پژوهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: در عصر غیبت یکی از خطرات بسیار عظیم، عمیق و مهم آن است که با اظهار نظرهای غیر صحیح و ادله های سست و سخنان عوامانه سطح مساله مهدویت تنزل داده شود.
برای مثال زمانی که مساله مهدویت مطرح می شود اگر در ذهن تنها خواب و رؤیا متصور شود این تنزل مساله مهدویت است.
وی با بیان اینکه در دوران غیبت تهدیدات و فرصت های بسیاری وجود دارد، تصریح کرد: غیبت فرصت های عظیمی برای بشر به وجود می آورد زیرا عصر غیبت، دوران کمال انسانی است برای همین آدمی در این دوران با خطرات عجیبی مواجه می شود که باید مراقب این خطرات بود.
ظهور اتفاقی غیر منتظره است
حجت الاسلام کاشانی با بیان اینکه اهل بیت (ع) همواره تلاش می کردند تا مردم را با مساله غیبت آشنا کنند، گفت: امروز باید مراقب سخنانی که با کلام معصوم و روایات آن بزرگواران مغایر است، بود؛ سخن ذوقی و غیر مستند نباید درباره مساله غیبت بیان شود.
طبق صریح روایات؛ امام زمان (عج) در زمانی ناگهانی و غیر منتظره ظهور می کنند، بنابراین اینگونه نیست که کسی بتواند برای امر فرج برنامه ریزی داشته باشد یا زمان و ساعتی تعیین کند.
پژوهشگر تاریخ اسلام با طرح این پرسش مبنی بر اینکه مردم در عصر غیبت چه وظیفه ای دارند؟
عنوان کرد: عصر غیبت، دوران اضطرار و حیرت است، امام صادق (ع) فرمودند: در این دوران مردم باید به آن چیزی که از اسلام و دین به آنها رسیده عمل کنند؛ بر اساس این روایت هیچیک از امور دینی در عصر غیبت تعطیل نمی شود و مردم باید به انجام وظایف شرعی و دینی اهتمام داشته باشند.
طولانی شدن غیبت از سنت های الهی است
وی با بیان اینکه مردم هر لحظه باید برای ظهور آماده باشند، گفت: انسان ها حتما در عصر غیبت باید به وظایف خود عمل کنند تا امر ظهور محقق شود.
البته امر ظهور صرفا به آمادگی انسان بستگی ندارد زیرا مساله غیبت فراتر از آن چیزی است که انسان درک کند.
تلاش انسان در مسیر انتظار و عمل به وظایف دینی به نوعی اعلام آمادگی به پیشگاه خداوند متعال است مبنی بر اینکه آمادگی اطاعت و بندگی پروردگار را دارد.
حجت الاسلام کاشانی با اشاره به اینکه تأخیر در امر ظهور نباید برای انسان عادی شود، بیان داشت: منتظران ظهور باید هر لحظه در انتظار امر فرج باشند و حضرت را فراموش نکنند.
شاید جامعه بشری در بخشی از طولانی شدن غیبت تأثیر داشته باشد اما در طولانی شدن امر غیبت انسان ها ارتباط مستقیم ندارند.
برخی افراد در عصر غیبت با تهذیب نفس و تهجد می توانند با حضرت مهدی (عج) ارتباط داشته باشند اما تعداد این افراد در دوران غیبت کبری شاید به کمتر از عدد انگشتان یک دست هم نرسد.
پژوهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: بنابراین در عصر غیبت دسترسی به امام وجود دارد اما بسیار مشکل است و این یکی از سختی های دوران غیبت به شمار می رود.
البته این دشواری و سختی در ابتدا برای خود حضرت بسیار سخت است و آدمی اگر یکی از عوامل طولانی شدن امر فرج شود با این طولانی شدن قطعا حضرت را خواهد رنجاند.
مصائب و مشکلات شیعیان برای حضرت بسیار غم انگیز و دشوار است برای همین وقتی شیعه ای مرتکب گناه می شود ایشان برای او گریه می کنند.
گفته می شود هر گناه و ظلمی تیری به قلب مبارک ایشان است.
وی حضرت را پدری مهربان و دلسوز خواند و گفت: مشاهده مشکلات و مرارت های جامعه بشری برای ایشان رنج آور است.
در روایت صبر حضرت مهدی (عج) به صبر ایوب تشبیه شده است زیرا ایشان علاوه بر منتظر، منتظر نیز هستند.
امام زمان (عج) بسیار غریب هستند و این غربت ناشی از غیبت و عدم دسترسی مردم به ایشان است، شیعیان نیز به همین نسبت غریب هستند.
شیعیان در عصر غیبت مدام در حیرانی و اضطرار به سر می برند و چیزی نمی تواند در این دوران آنان را از اضطرار خارج کند و هر چیزی که باعث کاهش این اضطرار شود تخدیر است.
حجت الاسلام کاشانی ادامه داد: انسان در عصر غیبت حتی اگر غرق در نعمت هم شود باز غریب است.
در عصر غیبت نباید برای رفع این اضطرار آدرس غلط داده شود یکی از تهدیدهای عصر غیبت همین امر است که دست ما از حضرت قطع است.
درگیری ها و روزمرگی ها نباید باعث شود که انسان متوجه اضطرار قلبی اش نشود.