به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، مراسم نکوداشت مرحوم ابوالفضل زرویی نصرآباد با عنوان «حکایت آن سرو بلند» عصر امروز در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.

سرسنگی معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تهران در این مراسم اظهار داشت: برگزاری چنین نکوداشتی برای مرحوم زرویی اقدام و کاری ارزشمند بود. شاید به اندازه ای که حوزه طنز دارای ارزش است هنوز نتوانسته ایم به شعر طنز توجه کنیم. امیدوارم یادمان هایشان یادمان استاد بتواند شعر طنز را از مهجوریت خارج کند و نسل جوان با ذوق و سلیقه این بزرگان آشنا شوند.

وی افزود: او با مظلومیت زیست شاید اینگونه باید می شد زرویی به گونه ای زیسته بود که اینگونه باید می رفت.

سرسنگی ادامه داد: مرحوم زرویی شاعری معمولی ستیز بود. برخلاف جریان متوالی که در جامعه داریم که به سمت پیرایه های دنیایی سیر می کنیم او به عقب برمی گردد. به همان جامعه آرمانی که در آن صداقت است. در دوره و عرصه ای که خیلی ارزش ها از دست رفته یا کمرنگ شده اشعار او یک اتفاق و فرصتی برای نفس کشیدن است.

اجرای این برنامه بر عهده سعید بیابانکی بود که در بخش دیگر از سیدمهدی شجاعی مدیر انتشارات کتاب نیستان دعوت کرد تا پیرامون مرحوم زرویی سخن بگوید.

سیدمهدی شجاعی در این مراسم اظهار داشت: احساس می کنم قدر ابوالفضل زرویی نا شناخته مانده است اما از اینکه چنین برنامه هایی برگزار شد باید قدردانی شود. بنده خود را صاحب مجلس و صاحب عزا می دانم.

شجاعی در ادامه شعری منتشر نشده از مرحوم زرویی با این مطلع را قرائت کرد.

صبح شد شهر پر از نور و صداست

روز خوبی است از الان پیداست

این ناشر در ادامه به مراودات خود و مرحوم زرویی اشاره کرد و گفت: ما مراودات یادداشت گونه بسیاری با هم داشتیم.

دراین مراسم دو یادداشتی که برای ایشان نوشته ام وایشان نیز پاسخ داده است می خوانم. یکی از نشانه های این یادداشت ها این است که منزلت را در زمان حیات برای ایشان قائل بودم.

شجاعی پس از این یادداشت دلنوشته ای که پس از فوت مرحوم ابوالفضل زرویی نوشته بود خواند.

بخش هایی از یاداشت های او برای مرحوم زرویی در ادامه می آید.

ابوالفضل زرویی نصر آباد بدون شک از مفاخر فرهنگ و ادب ایران به شمار می رود. چه این ارزش و منزل شناخته ارج نهاده شود و چه نشود. اگر این جایگاه و منزلت شناخته و ارج و پاس آن داشته شود بر ارزش وجودی او چیزی نمی افزاید.

آنکه دیر زیر آوار مصیبت و زندان عسرت عاشقانه ترین غزل ها را می سرود چه محشری به پا می کرد اگر آزاد و رها و فارغ بود. آنکه ارمغانش از دل خونین، لب خندان بود همچو جام.

اگر که از دیار دلخوشی می آمد چه کاروان هایی از خنده و شادمانی به ارمغان می آورد …..

ابوالفضل زرویی غریب بود. هم در درند زیستنش غریب بود و هم در آهنگ غروب کردنش . ذوق و قریحه اش بی نظیر بود. و خلاقیتش بی بدیل. فروتنی و تواضع ذاتی اش چنان بود که کم دیگران را زیاد می دید و بر زیاد خویش چشم می پوشید.

ابوالفضل زرویی عمیق بود آنچنان که دست نگاه عموم اقران به اعماق وجودش نمیرسید.

حرف های نگفته اش بسیار بیشتر از گفته هایش بود و رازهای نهفته اش بیشتر از وجوه آشکار.

در ادامه این مراسم از کتاب «افسانه آن مرد» یادنامه استاد زرویی که به همت نسیم عرب امینی گردآوری شده رونمایی شد.

اسماعیل امینی و تعدادی دیگر از شاعران در این مراسم شعر خواندند.

انتهای پیام/