به گزارش خبرنگار مهر، در روز جمعه ۹ مرداد ۱۳۶۶ پس از آنکه حجاج ایرانی در تظاهرات برائت از مشرکین، «شعار مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» سر می دادند، نیروهای امنیتی عربستان بر آنان آتش گشودند. در این واقعه ۴۰۵ نفر به تیر مستقیم یا در اثر ازدحام جمعیت کشته شدند که ۲۷۵ ایرانی و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها بودند و ۶۴۹ نفر زخمی شدند که ۳۰۳ نفر آنها ایرانی بودند.

به دنبال حمله پلیس آل سعود که نقاب سربازان آمریکایی را به چهره داشتند و با به شهادت رساندن حجاج بیت الله الحرام که در حال راهپیمایی برائت از مشرکین بودند، مردم آگاه و انقلابی قزوین در آن ایام دست به یک راهپیمایی باشکوه زدند.

مردم همیشه در صحنه قزوین به پاس خون شهدا و به نشانه اعتراض به این اعمال وحشیانه با حضور یکپارچه و گسترده در خیابان های شهر، انزجار و نفرت خود را با فریادهای مرگ بر آل سعود و مرگ بر آمریکا اعلام کردند.

در این راهپیمایی باشکوه هزاران نفر از مردم شهرستان با سر دادن شعارهای «مرگ بر آمریکا و مرگ بر فهد و تبت یدی ابی لهب بریده باد دست فهد»، در مسجدالنبی اجتماع کردند که در این مراسم حجت الاسلام محمدی مسئول حوزه علمیه قزوین در خصوص جنایات آل سعود و ضرورت هوشیاری مسلمین در برابر استکبار سخنرانی کرد.

در تاکستان نیز راهپیمایان ضمن عبور از خیابان اصلی شهر در مقابل بسیج سپاه پاسداران تجمع کرده و با قرائت قطعنامه ای در شش ماده توطئه آمریکای جنایتکار را محکوم و پرچم آمریکا را به آتش کشیدند.

در این روز مردم آبیک نیز خشم انقلابی خود را از ضرب و شتم حجاج حریم امن الهی در جمعه خونین مکه که منجر به شهادت و مجروح شدن عده کثیری از زائران خانه خدا شد با مشت های گره کرده در راهپیمایی فریاد زدند و این جنایت را محکوم کردند.

نظیر این مراسم در چند شهر و روستا نیز برگزار شد و مردم بیداری انقلابی خود را با حضور در راهپیمایی نشان دادند.

جمعه سیاه مکه از زبان شاهدان عینی:

نهم مرداد ۱۳۶۶ مصادف با شش ذیحجه برای راهپیمایی برائت از مشرکین انتخاب شده بود. آن روزها مراسم برائت از مشرکین در شهر مکه انجام می شد. سخنرانی، ساعت ۶ بعدازظهر تمام شد و بعد از آن جمعیت مسیر راهپیمایی را با شعار علیه آمریکا و اسرائیل به سمت پل حجون در کنار قبرستان ابوطالب طی کرد. نزدیک غروب، راهپیمایی تقریبا تمام شده بود و بلندگوها خاموش بود که فاجعه شروع شد.

حجت الاسلام علی عباسی از حجاج قزوینی که در راهپیمایی برائت از مشکرین حضور داشته، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این فاجعه و جنایت اظهار داشت: نظامیانی که در خیابان های اطراف مستقر بودند لباس پلیس عربستان را نپوشیده بودند و با یونیفرم ارتشی در خیابان حضور داشتند و حادثه با چماق های پلیس عربستان شروع شد.

وی افزود: در بین مأموران پلیس، عده ای هم با لباس معمولی حاضر بودند و با چماق های میخ دار و میله های آهنی مردم را می زدند. بالای پشت بام ساختمان های اطراف، عده ای با لباس عربی هر چه به دستشان می رسید بر سر حاجیان می ریختند و سنگ و شیشه، سطل شن، کپسول، کولر گازی بر سر حجاج فرود می آمد، عده زیادی بر اثر برخورد جسم سنگین و متلاشی شدن سرشان شهید شده بودند.

این حاجی قزوینی تصریح کرد: همه هتل ها درهای ورودی خود را بسته بودند و فقط ساختمانی که فلسطینی ها در آن بودند درها را گشوده بود که در این میان عده ای توانستند جان خود را نجات دهند. جمعیت در محاصره سفاکان رژیم آل سعود قرار داشت و ازدحام جمعیت وحشتناک بود.

حجت الاسلام علی صالحی نیز که آن سال، روحانی کاروان بوده و این جنایت را به چشم خود دیده بود و در کوران حوادث حضور داشته هم به خبرنگار مهر گفت: در آن سال تعدادی از حجاج ایرانی از خانواده شهدا و جانبازان بودند و به همین دلیل جمعی از شهدا از مادران و همسران شهید بودند. جانبازانی هم بر اثر ضربات چماق از روی صندلی چرخدار بر زمین می افتادند و خیابان ها آن قدر شلوغ بود که هر کس روی زمین می افتاد زیر دست و پا می ماند و یا مجروح و یا کشته می شد.

وی اضافه کرد: زمانی که پلیس مردم را کتک می زد، عده ای از چماق داران لباس شخصی سوت و کف می زدند و هلهله می کردند. که در این میان ارتش شروع به تیراندازی کرد هم گاز اشک آور و سمی و خفه کننده می زد که در این زمان عده زیادی از زنان و کسانی که روی زمین افتاده بودند به علت گاز سمی خفه شدند و به خیل شهدا پیوستند.

صالحی یادآور شد: رگبار گلوله مسلسل های دستی از سوی پلیس سعودی به سمت حاجیان روانه می شد و ازدحام جمعیت آن قدر زیاد بود که اگر کسی گلوله می خورد روی زمین هم نمی افتاد.

وی گفت: یکی از صحنه های جنایت سعودی ها این بود که بعضی از شهدا با گلوله ای که در پیشانی شان خورده بودند شهید شده بودند و ما دیدیم که تک تیراندازها با قناسه از بالای پل مردم را نشانه گرفته اند و یک صحرای محشر بود.

فریاد ظلم ستیزی ملل آگاه همچنان بلند است

امروز با گذشت ۳۳ سال از این جنایت هولناک همچنان شاهد ظلم و ستم دول استکباری و سرسپرده در دیگر کشورهای مظلوم چون یمن هستیم که با پشتیبانی سران آمریکایی بی محابا خونریزی می کنند و خود را در لایه های ثروت های به یغما رفته و باج های ملل مظلوم که به ابرقدرت ها می دهند پناهان کرده اند اما تاریخ هرگز فراموش نخواهد شد و ملت های بیدار چهره های وابسته به جنایتکاران را هرگز فراموش نخواهند کرد و با فریاد رسای خود بیداری مسلمین را موجب خواهند شد. باشد تا جنایتکاران به جزای اعمال خود رسیده و رسوای عالم شوند.