به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، گفته می شود انقلاب اسلامی، اوج تلاقی عرفان و حماسه است، مبارزه و مقاومت در برابر طاغوت. حماسه ای که محدود به مرزهای ایران نماند و آوازه مبارزه و مقاومت در برابر طاغوت به خارج از محدوده جغرافیایی کشور هم رسید. وحید خضاب در ترجمه کتاب «پدر معنوی حزب الله» از این اثرگذاری می گوید.

در این میان نقش ها و اثرگذاری آن در تقویت مبارزات را نباید نادیده گرفت. روحانیون، کسبه بازار، دانشگاهیان و معلمان کشور، همه نقشی موثر در اشاعه انقلاب داشتند و در میان استان اصفهان نقشی بی بدیل با مبارزانی از جنس حماسه در همه برهه های تاریخ چه آنجا که سخن از رژیم طاغوت در میان بود و چه در زمانی که صدام حسین به مرزهای کشور تعرض کرد و بعدها هم در دفاع از حرم. مردم نصف جهان در همه زمان ها حماسه آفریدند درست بسان اسلاف شان. اسلافی چون؛ علی اکبر پرورش. او که در تربیت جوانان این مرز و بوم هیچ فروگذاری نکرد.

سید علی اکبر پرورش از پیشگامان نهضت اسلامی و مبارزان انقلابی در اصفهان بود که از همان آغاز نهضت به هدایت جوانان و همگام کردن آن ها با نهضت امام خمینی (ره)پرداخت، فعالیت های مبارزاتی وی تا براندازی سلطنت پهلوی ادامه داشت؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی وی فعالیت های سیاسی خود را ادامه داد و در سمت هایی از جمله وزارت آموزش و پرورش به خدمت پرداخت. این مبارز انقلابی سرانجام پس از عمری مجاهدت و مبارزه در ۶ دی ماه ۱۳۹۲ دار فانی را وداع گفت.

پرورش از سال های نوجوانی قدم به مبارزه گذاشت.در سال های پایانی تحصیلات دبیرستان پس از فوت مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(ره) در فروردین سال۴۰ همراه با استادش،مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید مصطفی بهشتی نژاد در یک سفر شش روزه به قم ، حضور در یک صحنه اجتماعی و مذهبی را تجربه کرد.

در آستانه نوروز ۱۳۴۳، بارها شایعه آزادی آیت الله خمینی در سطح جامعه پخش شد. روز دوشنبه هفدهم فروردین وزیر کشور، سرهنگ مولوی برای دومین بار با ایشان دیدار کرد و گفت؛ بزودی آزاد خواهد شد و ساعت ده شب فردای آن روز آیت الله خمینی به قم بازگشت.

در پی این خبر سه گروه از مردم اصفهان به منظور دیدار با آیت الله به سمت قم حرکت کردند. علی اکبر پرورش در گروه اول به سرپرستی آیت الله حسین خادمی به اتفاق چند نفر از بازاری ها و تعدادی از طلاب علوم دینی مدرسه صدر به این دیدار رفتند.

در آستانه دهه چهل و پس از آنکه در سایه فضای آشفته مملکتی، فعالیت گروه های سیاسی تشدید شد و بیم آن می رفت تا جوانان به گروه های کمونیستی بپیوندند، روشنفکران دینی، به برپایی جلسه های متعدد دینی اقدام کردند. در کنار کانون ها، سازمان ها و انجمن ها، علی اکبر پرورش با شور زایدالوصفی در راه جذب جوانان به مبانی دینی کوشش گمارد و با برگزاری کلاس های عقیدتی، فرهنگی برای دانش آموزان تلاش کرد و در برابر رژیم ایستاد.

علی اکبر پرورش در طول سال های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۷ بدون آن که خود را چارچوب یک گروه محدود نماید از ظرفیت های همه موسسات فرهنگی برای هدایت جوانان استفاده می کرد. کانون علمی تربیت جهان اسلام، انجمن مددکاری امام زمان(عج)، موسسه ابابصیر،دبیرستان احمدیه، مسجد حاج رسولیها و.. از جمله آنها بود.

در نخستین سال های شروع نهضت اسلامی، دست کم چندین کانون در اصفهان به تکثیر و پخش اعلامیه های مربوط به نهضت می پرداخت. علی اکبر پرورش نیز در مقطعی از ابتدای نهضت اسلامی در این خصوص فعالیت های محدودی داشت. او در این مورد می گوید:«تعدادی از اعلامیه ها را خودم بدون ارتباط با جاهای دیگر در مورد انقلاب، رژیم سلطنتی و … می نوشتم و دوستان تکثیر می کردند. وسایل تکثیر را برخی داشتند و یا دست دوم از چاپخانه ها می گرفتند و از آنها پس از باسازی استفاده می کردند.

روز به روز شرایط سخت تر می شد. سید رضا میرمحمد صادقی از دوستان و همراهان سید علی پرورش بود. وی در کتاب خاطرات خود که در مرکز اسناد انقلاب اسلامی تحت عنوان «درد و درد» منتشر شده است می گوید: پس از بازگشت به اصفهان از طریق مدارس، حرکت های ضدرژیم را سامان می دادیم. در این زمان در اصفهان حکومت نظامی برقرار بود و مدارس در اعتصاب به سر می بردند. اعتصاب مدارس برای رژیم از اهمیت ویژه ای برخوردار بود، به طوری که دو نفر از سوی حکومت نظامی مأموریت یافتند در جلسه ای با حضور پرورش، زهتاب، عبدالوهاب طالقانی، دکتر کتابی، (مدرس نهج البلاغه)، و من شرکت کرده و خواستار پایان اعتصاب شوند. این دو نماینده، یکی سرهنگ محمودی، نماینده رکن دو ارتش و دیگری سرهنگ فروغی، معاون حقوقی حکومت نظامی بود.

سرهنگ محمودی کرد و فرد بسیار ساده ای بود. جلسه در دبیرستان حکیم نظامی برگزار شد. در آن جلسه علاوه بر تقاضای آزادی معلمان، استرداد دبیرستان درخواست شد. دبیرستان سعدی در حکومت نظامی به ستاد نیروی انتظامی تبدیل شده بود و این اقدام در مورد یک دبیرستان باسابقه امر ناپسندی در حق فرهنگیان محسوب می شد. در آن جلسه به فروغی و محمودی گفتم: «چرا شما از ساواک می ترسید؟ ساواک که مافوق شما نیست. شما ارتشی هستید و نباید به دستور ساواک در مقابل معلمان و دانش آموزان قرار بگیرید». به طوری که سرهنگ محمودی بعدها برایم تعریف کرد، آنها به فرمانداری نظامی رفته و او در آنجا گفته بود: «اینها تقاضای خلافی ندارند. حرف شان این است که چرا معلمان و دانش آموزان را می گیرید. اما توصیه ی محمودی کارگر نیفتاد و پرورش همان شب دستگیر شد.»

پرورش مسئول مذاکره با انقلابیون تهران و به ویژه شهید بهشتی بود. از آنجا که مکالمات تلفنی کنترل می شد، او را به این جرم دستگیر کردند. من هم با دکتر بهشتی در تماس و مذاکره بودم، اما همچون پرورش شناخته شده نبودم. پرورش در مدارس زیادی تدریس می کرد و شاگردان بسیاری در اطراف خود داشت. اما من در هنرستان تدریس می کردم و بیش از یک هنرستان در اصفهان وجود نداشت. در ثانی، من کمتر به صفت معلمی شناخته می شدم. هرچند تحریک بچه های هنرستان برعهده من بود. همان گونه که پرورش، زهتاب و طالقانی مسئول تحریک دبیرستان ها بودند.

پس از دستگیری پرورش، شعار: «پرورش آزاد باید گردد» به ترجیع بند شعارهای راهپیمایی های اصفهان تبدیل شد. در این زمان، دکتر بهشتی با من تماس گرفت و گفت: «یک کاری کن که پرورش آزاد شود». من هم از سرهنگ محمودی خواستم وسایل نجات او را فراهم آورد. با وساطت و تلاش محمودی قرار شد پرورش با نوشتن ندامتنامه آزاد شود. من هم این شرط را با دکتر بهشتی در میان گذاشتم. او گفت: «بگو بنویسد و بیرون بیاید. ما در زندان با او کاری نداریم. وجود او در بیرون مؤثر است».

حال بایستی این پیام شهید بهشتی را به پرورش می رساندم. پسر رئیس زندان اصفهان در مدرسه ی حکیم سنایی با مدیریت عبدالوهاب طالقانی درس می خواند. از طریق فرزند در نزد پدر وساطت کردیم تا ترتیب ملاقات با پرورش را فراهم آورد. بدین ترتیب به همراه طالقانی به زندان رفتیم. در حالی که طالقانی با رئیس زندان مشغول گفت وگو بود، آهسته به پرورش گفتم: «آقای بهشتی به من گفته به شما بگویم یک چیزی بنویس و بیرون بیا. در بیرون به تو احتیاج بیشتری هست.»

بنابر اسناد ساواک، سیدعلی اکبر پرورش برای گسترش نهضت اسلامی همواره با انقلابیون سایر شهرها در ارتباط بود. «تشکیل جلسات مذهبی»، «تشویق محصلین به مطالعه کتب مذهبی و خلاصه کردن کتاب ها»، «تشکیل کنفرانس در هنرستان»، «حضور در تحصن»، «حضور در راهپیمایی های اخلال گرایانه» و … از دیگر محورهای مبارزاتی سیدعلی اکبر پرورش در دوران نهضت اسلامی گزارش شده بود.

برگرفته از مجموعه ۵ جلدی اصفهان در انقلاب( محمد حنیف/ عباس نصر و همکاران)

درد و درد/ سیدرضا میرمحمدصادقی

پدر معنوی حزب الله/ وحید خضاب

انتهای پیام/۱۷۴/ ع