به گزارش مشرق، نهج البلاغه نه کتابی برای زمانی خاص و انحصاری بلکه برای همه اعصار و زمان ها است.

خطبه ۲۷ نهج البلاغه

من کلام له (علیه السلام) و فیه یذکر فضائله، قاله بعد وقعة النهروان:

فقمت بالأمر حین فشلوا و تطلعت حین تقبعوا و نطقت حین تعتعوا و مضیت بنور الله حین وقفوا، و کنت أخفضهم صوتا و أعلاهم فوتا، فطرت بعنانها و استبددت برهانها کالجبل لا تحرکه القواصف و لا تزیله العواصف، لم یکن لأحد فی مهمز و لا لقائل فی مغمز. الذلیل عندی عزیز حتی آخذ الحق له، و القوی عندی ضعیف حتی آخذ الحق منه. رضینا عن الله قضاءه و سلمنا لله أمره.

این سخنان را امام (علیه السلام) پس از جریان نهروان ایراد فرمود:

زمانی که مسلمانها ناتوان بودند به یاری دین خدا برخاستم و هنگامی که مردم از ترس مخفی می شدند من خود را آشکار می کردم و موقعی که از ترس به لکنت زبان مبتلا شده بودند، من حق را بیان می نمودم و هنگامی که از حرکت در راه خدا متوقف شده بودند، من به نور الهی و مدد او پیش می رفتم.

در عین حال از همه خاموش تر و در سبقت گرفتن از آنها برتر بودم. پس زمام فضائل را گرفته به پرواز در آمدم و به تنهایی جایزه این مسابقه را بردم. چون کوهی بودم که طوفان ها نمی توانند آنرا به حرکت در آورد. کسی در من عیبی سراغ ندارد تا مرا بدان سرزنش کند.

ذلیل و ستمدیده نزد من عزیز است تا مادامی که حقش را از ظالم بستانم. قوی و ستمگر نزد من خوار است تا حق مظلوم را از او بستانم. ما راضی به خواست پروردگار و تسلیم امر او هستیم

حجت الاسلام حمیدرضا مهدوی ارفع پژوهشگر نهج البلاغه در سلسله مطالب خود با عنوان نهج البلاغه و درس های مقاومت به درسی از خطبه ۳۷ نهج البلاغه اشاره کرد در نگاه به وقایع امروز گفت:

ما بیدی نیستیم که با این بادها بلرزی. آنچه بین یاران حق و یاران باطل تفاوت ایجاد می کند، ایمان و باورهای ارزشمندی است که قلب اهل ایمان را با مبدأ هستی و منبع لایزال قدرت الهی ربط می دهد و قبولی که با مبدأ قدرت پیوند بخورند نه از چیزی می ترسند و نه جز به خدا به احدی امید می بندد.

لذا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید:

کالجبل لاتحرکه القواصف و لاتزیله العواصف

[مردم ما همچون مولایشان علی علیه السلام] چون کوهی استوارند که نه تندبادها آن را جابجا تواند کرد و نه طوفان ها می تواند آن را از جا برکند.