به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وبدا، عباس عوض پور افزود: بسیاری از موارد خفیف اوتیسم در دختران نادیده گرفته می شود. این بیماری معمولا در اوایل کودکی (۱۲ تا ۲۴ ماهگی) مشهود می شود.

وی گفت: علائم اوتیسم شامل مشکلات ارتباطی، دشواری در حفظ روابط اجتماعی، حرکات و رفتارهای تکراری و واکنش های غیرعادی به محرک های حسی است. افراد مبتلا ممکن است در ارتباط چشمی، خواندن زبان بدن، یا درک احساسات دیگران مشکل داشته باشند.

عوض پور افزود: علت دقیق اوتیسم ناشناخته است، اما عواملی مانند سابقه خانوادگی، جهش های ژنتیکی، سن بالای والدین، وزن کم هنگام تولد، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و برخی داروها (مانند سدیم والپروات و تالیدومید) در افزایش خطر ابتلاء نقش دارند.

وی با بیان اینکه هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، ادامه داد: اما مداخلات درمانی می توانند به بهبود شرایط این بیماران کمک کنند. درمان های غیر دارویی شامل تحلیل رفتار کاربردی، گفتار درمانی، زبان درمانی، آموزش مهارت های اجتماعی و کاردرمانی است. در صورت شکست این روش ها، داروهای سایکواکتیو، ضد تشنج، ضد افسردگی، محرک ها و داروهای ضد روان پریشی تجویز می شوند.

عوض پور با بیان اینکه غربالگری اوتیسم در آمریکا در سنین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی انجام می شود، گفت: کودکانی که قبل از ۶ سالگی مهارت های زبانی را فرا می گیرند و ضریب هوشی بالای ۵۰ دارند، نتایج بهتری در درمان خواهند داشت و می توانند زندگی عادی تری داشته باشند.

وی افزود: تمرین هایی مانند پیاده روی، شنا و بازی های تفریحی برای بهبود علائم این کودکان مؤثر است. والدین و مراقبین باید صبور باشند و از انتقاد بی مورد پرهیز کنند، زیرا انتقاد می تواند باعث اضطراب در این کودکان شود. آن ها معمولا به کارهای تکراری علاقه دارند و از انجام آن ها لذت می برند، بنابراین نباید آن ها را مجبور به تغییر رفتار کرد.