به گزارش مشرق، این روزها که روابط آندره آ استراماچونی با مدیران استقلال پیچیده شده و از سوی دیگر او کارش را با آمیزه ای از سکوت و پرخاشگری پیش می برد، خیلی ها درصدد قیاس مرد ایتالیایی با کارلوس کی روش برآمده اند و سرمربی فعلی استقلال را با سرمربی پیشین تیم ملی مقایسه می کنند. کی روش هم طی دوران حضورش در ایران عصیانگری هایی داشت اما آیا همین کافی است تا رهبر ایتالیایی نیمکت آبی ها را یکی از جنس کارلوس بدانیم؟ مسلما این طور نیست و بین این دو آدم و اساسا بین این دو فضا تفاوت های مهم و زیادی وجود دارد.

یک- اولین تفاوت از گذشته می آید. کارلوس کی روش در قامت یک مربی موفق و کارنامه دار به تیم ملی ایران پیوست. فراموش نکنید بعد از جام جهانی ۲۰۱۴ او مستقیما از نیمکت تیم ملی پرتغال به نیمکت ایران منتقل شد. او از تیمی می آمد که در جام جهانی با اختلاف میلی متری به قهرمان آن تورنمنت یعنی اسپانیا باخته بود. به این ترتیب کی روش کاملا دست بالا را داشت اما استراماچونی در مربیگری کارنامه پرفروغی ندارد. رزومه او سیر کاملا نزولی داشته؛ به طوری که بعد از حضور کوتاه مدت در اینتر، سر از اودینزه درآورد. بعدتر به پاناتینایکوس و اسپارتاپراگ رانده شد و یک سال قبل از حضور در استقلال هم کاملا خانه نشین بود. بنابراین استراماچونی نمی تواند طلب یا منتی بابت پذیرفتن کار در ایران داشته باشد.

دو- استراماچونی از روز اول سراغ کم محلی و پرخاشگری رفته، در حالی که کی روش اوایل کارش در ایران شخصیت کاملا متفاوتی داشت. اساسا دوران حضور سرمربی پرتغالی در ایران را می توان به دو مقطع چهار ساله تقسیم کرد. او چهار سال اول اهل مدارا بود، لبخند به لب داشت و حتی برخی مسابقات لیگی را از نزدیک تماشا می کرد اما چهار سال دوم سیاست های رفتاری اش را تغییر داد. این تغییر در اثر کسب تجربه حضور در ایران رخ داد و او به هر دلیل - درست یا نادرست - تصمیم گرفت جور دیگری رفتار کند. استرا اما از همان ابتدا در پی زدن زیر میز بود. فراموش نکنید او حتی یک هفته قبل از شروع لیگ نوزدهم به رسانه های ایتالیا خط داد که در مورد جدایی اش از استقلال بنویسند. پس این موضوع نمی توانست ربطی به افزایش تجربه محیطی استراماچونی داشته باشد.