به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، مرکز موسیقی حوزه هنری طی پیامی درگذشت این استاد موسیقی و هنرمند انقلابی را تسلیت گفت.

متن این پیام به شرح زیر است:

«هنر ایران زمین در سوگ یکی از شایسته ترین فرزندان خود نشسته است؛ اگرچه هنر و هنرمند را مرگ و پایانی نیست. مرحوم استاد احمدعلی راغب، موسپید روسپید هنر انقلاب اسلامی، پنج دهه از عمر شریف و با برکتش را وقف اعتلای موسیقی ایران و حفظ ارزش های آن کرد.

در روزگارهای سخت، او و رفقای هم درد و همراهش، موسیقی اصیل ایران را در مسیر اصیل ارزش های انسانی و الهی حفظ کردند و سامان دادند. بسیاری از سرودها و موسیقی های تاریخ ساز انقلاب اسلامی، حاصل ذوق و سلوک این موسیقی دان مجاهد و خستگی ناپذیر است؛ هنرمندی که هیچ گاه آلوده به عوارض متداول عالم هنر نشد.

استاد راغب بار دیگر ثابت کرد که موسیقی، پیوند و خویشاوندی کتمان ناپذیری با معنویت، حماسه و حقیقت دارد. بی شک مسیری که راغب های هنر ایران پیموده اند، بدون سلوک شخصی و اجتماعی امکان پذیر نبوده است؛ و چه کمیاب ند محرمان عالم سلوک در هنر روزگار ما.

نهضت موسیقی حماسی و معنوی انقلاب اسلامی، میراث استاد راغب و هم قطاران و شاگردان اوست. راغب را می توان طلایه دار موسیقی انقلاب اسلامی دانست؛ هرچند به جد از این عناوین و تعاریف گریزان بود.

موسیقی های راغب و صدالبته شعرهایی که غالبا از زنده یاد سبزواری بود، نقش مهم هنر در شوق آفرینی و تحولات مثبت اجتماعی را اثبات کرد. باشد که این مسیر پرافتخار و الهی را شاگردان آن بزرگ و دیگر اهالی هنر انقلاب اسلامی، بی امان و پرشتاب دنبال کنند.

درگذشت استاد احمدعلی راغب را به خانوادۀ محترم ایشان، رهبر معظم انقلاب و همۀ دوستداران آن عزیز تسلیت عرض می کنیم. امیدواریم خداوند ما را در ادامۀ راه آن بزرگ، توفیق و مدد رساند.»

همچنین محمدمهدی دادمان، رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی در بخشی از پست اینستاگرامی خود که به همین مناسبت منتشر نموده، آورده است: « … مرحوم استاد احمدعلی راغب هنرمندی بود که همۀ دردها، شادی ها، امیدها و اندیشه های مردمش را عاشقانه در بر گرفته و به زبان موسیقی روایت می کرد.

چه آنجا که مرگ بر آمریکا و نیرنگش را نواخته بود و چه آنجا که در سوگ آن «مجاهد، شهید مطهر» مرثیه را با لحنی حماسی ترکیب کرده بود و چه آنجا که «خجستگی روز پیروزی» از طنین نواهایش بیرون ریخته بود و همین مسیر در تمام هزار آهنگش بود … .»